Wauw..zoals velen van jullie weten had ik twee grote doelen dit jaar.. de ironman en de marathon van Amsterdam, en beide is het me gelukt! Ironman verslag had ik al heeeel lang geleden gedaan maar de marathon nog niet  en wou ook daarvan een verslagje doen,iets later dan gepland maar heb na de race enorm nagenoten.

Gisteren,22 September had ik de eerste Nederlandse kampioenschappen Triathlon tussen alle Para atleten.Sommige atleten herkende ik nog van de training in Alkmaar toen ik mee mocht trainen met het échte Nederlandse ploeg,en hoe leuk,een van de coaches was er ook namelijk Ruud (na de tijd zei die ook hoe trots hij was en dat die stond te kijken wat voor tempo ik had, jullie snappen wel dat ik dat erg gaaf vond om te horen natuurlijk)..vond het zo leuk om even bij te kletsen! De ochtend voor de race voelde ik me nog wel goed en had er veel zin in, maar hoe meer het dichtbij kwam hoe spannender het werd..

Wat was het bijzonder en een mooi avontuur..

I'AM A IRONMAN!

Afgelopen zaterdag had ik mijn tweede en laatste (voordat de Ironman begint) 1\4e Triathlon.Ik had deze dag vooral gezonde spanning.Andere locatie, wisselzones waren twee verschillende locaties, warmer weer en geen wetshuit aan en was daar bovenop ook niet helemaal fit ivm griep die ik te pakken had gekregen, maar dat mag de pret niet drukken! Met een shaker in mijn hand met de pre-workout van Elmerink Nutrition (psst..even tussen ons,met mijn code EsmeeAnne10 krijg je gewoon korting op je bestelling 🤫)  maakte ik alles klaar en niet veel later vertrokken we met alle atleten naar de locatie  en wisselzone bij het zwem onderdeel.Bij het inzwemmen merkte ik al snel dat het water enorm helder was en een lekkere temperatuur was wat ik heel fijn vond.Naar mijn idee kwam ik lastig weg (voor mijn gevoel waren er nu meer atleten dan de wedstrijden hiervoor in open water) maar van andere atleten en mensen hoorde ik achteraf dat ik snel weg was dusja..dat ging ook wel goed! Met een tijd van 14:45 kwam als eerste vrouw   het water uit, waar ik echt heel blij mee ben want die tijd betekent weer een pr! Eenmaal de fiets op merkte ik snel dat ik er lekker in zat, bij de derde ronde (moest er 6) lag ik nog steeds 3e vrouw.Maar na de 4e ronde werd ik al snel in gehaald maarja..dat zijn we wel gewend🙈.Maar alsnog..toen ik zag dat ik met een gemiddelde 31,9km per uur de wisselzone bereikte was ik wel trots! (ook op de 40km weer een pr). Toen begon het loop parcours..4 rondes en wat een zon! Het was lekker, beter dan regen maar het maakte het wel echt enorm warm en het parcours kende ook wel wat heuvels dus makkelijk was het zeker niet..ik lag na het fietsen echt iets van 20e dus ik moest aan de bak wou ik in die top 5 komen.Mama riep plots "kom op Esmee! nog 1 ronde, anderhalve minuut!" Nu heb ik natuurlijk geen besef van tijd..dus dacht ' het zal wel, ga gewoon alles doen om een goede tijd neer te zetten' . Eenmaal over de finish hoorde ik de omroeper zeggen "en daar hebben we EsmeeAnne de Meulmeester uit Zevenaar,dat maakt de derde vrouw van vandaag" waarbij ik dacht jaa tuurlijk! tot de organisatie van de rivierenland Triathlon naar me toe kwam en zei "deze keer blijf je wachten he" en toen pas viel het kwartje..ik was derde overall bij de vrouwen?? .Bij de prijs uitreiking deden ze het in leeftijd categories waardoor ik dacht dat ik geen podium  plek meer had, maar plots hoorde ik "en op nummer 1 EsmeeAnne" nouuuu dat had ik toch écht even niet gedacht! 3e overall,1e in mijn leeftijd klasse en een  pr..het moest niet gekker worden. Dus met een enorm goed gevoel verliet ik de wedstrijd.Organisatie was ook top! Onderweg genoeg water posten, fotografen en bij de finish genoeg drinken en ook nog krentenbollen en appels! Echt top!

Vorige week had ik mijn aller eerste 1/4e triathlon (en regulier),vond het méga spannend maar wat heb ik genoten! Hoe het ook wend of keert,volgendjaar ben ik er weer bij!

Jaa..waar moet ik beginnen, wat een avontuur! Het avontuur was met leuke maar ook met veel dieptepunten waarover ik jullie in dit blog ga vertellen, al houd ik sommige dingen ook voor mezelf omdat ik niemand online wil kwetsen. Woensdag op donderdag nacht vertrok ik samen met een mede atleet en twee coaches die ik kende vanuit Berlijn met de auto naar Slowakije wat zo'n 12 uur rijden was, het was nieuw voor mij omdat we vorig jaar met de trein waren maar hee nieuwe dingen leren kennen kan nooit kwaad! Al heb ik veel geslapen want ja het was erg laat en die dag had ik ook nog gewoon gewerkt van 08:00 tot 18:00.Na lang rijden kwamen we aan waar Martina en Eva en alle andere lieve mensen ons aan het opwachten waren bij de ingang..ik sprong de auto uit en begon ze meteen te knuffelen, wat voelde het als thuis komen! Die dag was eigenlijk gewoon rustig..hebben spullen uitgepakt en fietsen in de ruimte gezet waar ze apart werden gehouden voor ons, helaas begon het die dag ook met tranen van een paar gebeurtenissen en vervelende gevoelens die de dag gebeurd waren, dus wat was ik blij toen ik de volgende dag mijn maatje Ron  uit Israël en Leo uit Finland in mijn armen kon sluiten.Leo & Ron heb ik vorig jaar mogen leren kennen in Slowakije,zelfde wedstrijd en ondanks dat het een jaar geleden was hebben we contact gehouden dus het was enorm fijn om elkaar weer terug te zien en hun stelde mij gerust en lieten mij voelen zoals ik me hoor te voelen.Die dag hadden we parcourverkenning.Zwemmen fietsen en het hardlopen. Zwemmen deden we al in het kanaal  en dezelfde afstand die we in de race moesten doen en brr wat was het koud, maar dat weerhield de pret niet.Samen met Ron startte ik vooraan en samen met 2 anderen liepen we het water uit , helaas stonden mijn coaches nog bij de andere kant en begon ik het erg koud te krijgen (door mijn reuma kan het erg gevaarlijk zijn om lang stil te staan met enorme koud) maar gelukkig was daar de Oran de coach van Israël die mij zijn hoodie aangaf zodat ik niet in een reuma aanval terecht zou komen.Toen de coaches kwamen moest ik de hoodie terug geven en liepen we naar het hotel alhoewel lopen..meer strompelen want in een reuma aanval kan ik niet goed lopen.Eenmaal opgewarmd kreeg ik te horen dat ons land helaas ons had afgemeld voor het fietsparcours, enorm jammer maar het stelde me gerust dat het parcour hetzelfde was als vorig jaar.De middag was enorm emotioneel.Samen met de moeder en coach van Ron om de tafel gezeten en mijn emoties los kunnen laten en vertellen hoe ik me voelde en wat er speelden en wauw wat waren ze lief! Ze hebben me veel raad gegeven, me geknuffeld , liefde gegeven, moed ingesproken..(terwijl ik dit schrijf krijg ik gewoon weer tranen in mijn ogen).Als je op een bepaald punt staat en je voelt je zó alleen, je hebt zoveel mentale pijn gekregen, je voelt je in de steek gelaten..is het zo fijn om mensen naast je te hebben die om je geven dat gevoel is gewoon niet te omschrijven.In de avond gingen we het loop parcour verkennen want die was nieuw en wat was dat gezellig! Ondanks de regen heb ik het enorm gezellig gehad met Leo en Ron.Lekker bijgekletst en het over de race kunnen hebben.

Triathlon westland..een wedstrijd waarvan mama en ik zeiden "ohh volgende keer doen we eentje dichterbij hoor" (de wekker ging om 06:00 omdat de start al erg vroeg was) Maar mijn coach vond dat ik deze wedstrijd een keer moest mee maken, nou..dan doen we dat.Het was enorm goed geregeld, want toen we eenmaal aan kwamen was het al vanzelfsprekend waar we moesten zijn het stond écht heel goed aangegeven.Toen we de fiets eraf hadden gehaald hadden we een klein probleempje..ik was vergeten om mijn fiets op te pompen, en ja..heel stom klinkt dit maar mama en ik zijn gewoon niet heel handig en het lukt ons gewoon níet om het op te pompen🙈.Gelukkig was er een jongen naast ons geparkeerd die ons hulp aanbood dus die heeft even uitgelegd hoe en wat.Toen richting het punt om me aan te melden, eenmaal aangemeld naar mijn plek waar de fiets en spullen mocht neerzetten.Heel fijnwant mama mocht mij helpen met de wissels want ik kan wel heel veel zelf doen alleen de wetstuit uittrekken is nog erg lastig, daarom mocht ik naast de mensen staan die de estafette deden waardoor we meer ruimte hadden.Hoe zenuwachtig ik ook was ik had er écht  heel veel zin in.Eenmaal gestart ging het erg lekker, natuurlijk hier en daar wel een elleboog maar ik had best wel wat ruimte, toen ik het water uitrende hoorde ik de omroeper zeggen "de eerste vrouw is ook het water uit" waarbij ik dacht..'dat kan niet' maar toch was het zo en wauw wat voelde het goed! Toen kwam het fietsen..mijn minste onderdeel, in het begin ging het echt lekker, gemiddeld 32km per uur dat ik reed maar plots raakte ik even de weg kwijt..ik zag dat ik reed richting de wisselzone en toen dacht ik "shit ik ben verkeerd, ik moet nog een ronde" en toen was er totale paniek en alles liep mis..door de paniek viel tegen het hek aan en was de ketting ook van de fiets af.De organisatie heeft mij enorm goed geholpen! Een man heeft de ketting erop gelegd en mijn fiets over het hek getild waardoor ik vanaf daar mijn ronde af kon maken, met gemiddeld 30km per uur kwam ik (na de 2e ronde) als 17e vrouw aan.Na de wissel heb ik het op een sprinten gezet aangezien ik erg achter lag en ik toch een goede tijd wou neerzetten en mijn achterstand wou inhalen.Met een gemiddeld tempo van 4"10 en als snelste vrouw  kwam ik over finish.Toen ik mijn horloge had uitgezet en bij mijn team stond ,stond ik enorm versteld..ik had mijn tijd opnieuw verbeterd! Uiteindelijk was ik 4e vrouw geworden..net niet op het podium, als ik niet was gevallen stond ik gewoon op dat podium..dus jullie snappen wel dat ik volgendjaar eventjes ga knallen he!

Vandaag (21 April) De halve marathon gehad van Enschede, ik weet niet meer goed hoe ik erop was gekomen om deze te doen maar ik weet nog wel hoe enorm hard ik ernaar uitgekeken heb! Samen met mijn moeder vertrokken we al vroeg, om 05:40 ging onze wekker want om 09:30  moest ik al aan de start staan.We vertrokken met de auto naar Hengelo en vanuit daar met de trein naar Enschede.Ik moest me melden bij het Saxion , fijne aan dat het druk was, was dat we gewoon de hardloopschoenen konden volgen en geen google maps aan hoefde te zetten haha.Startnummer opgehaald, even wachten en op naar de startvakken en dat was wel even een dingetje.. het was zo druk en zelf vond ik dat het niet mega goed aangegeven stond dus het was even zoeken maar op een gegeven moment zagen we het startvak "geel" staan en daar moest ik in staan alleen was het ding dat de snelste pacer 02:00 erover deed en ik wou heel graag onder de 1 uur en 35 minuten lopen .Dus ben ik gewoon doorgelopen naar een ander startvak, achteraf bleek wel dat het eigenlijk alleen was voor de snelle marathon lopers.In het vak kwam ik aan de praat met een mede loper en die deed de hele marathon en wou die graag binnen de 3 uur halen, hij zei tegen mij "als je de pacer van 03:00 volgt tot het punt dat je moet opsplitsen dan loop je het tempo die je moet lopen voor het doel dat jij wilt lopen dus blijf maar lekker bij ons".Zo gezegd zo gedaan..met veel energie ondanks dat ik de dag ervoor al de triatlon had gehad liep ik met die meneer naar de start, in het begin bleef ik bij de pacer maar plots had ik veel energie en haalde ik hun in en lag ik gewoon bijna bij de kopgroep van onze startlopers, het tempo was dan ook 3"40.Bij de 15km kreeg ik het wat zwaarder maar zag ook dat ik een pr had gelopen op de 15!  en kwam ik de groep weer tegen die bij de pacer liepen zo ook die meneer.Hij zei tegen mij "kom op meid je zit al op de helft , blijf achter de grote mannen hier dan blijf je uit de wind" hoe erg ik ook mijn best deed, ze gingen mij te snel en moest ik achter ze lopen.Snel een gummie beertje genomen voor wat extra suikers en energie en had bij de 18km weer de draad te pakken en wauw wat een sfeer..veel kinderen en mensen die langs de kant stonden aan te moedigen  en die bekertjes water van thuis hadden gevuld uitdeelden, maar ook fruit uitdeelden of plots een sproeier die aanstond.Ook waren er veel kartonnen aanmoedigen, en al weet ik dat ze niet voor mij waren bedoeld gaf het mij veel energie bij eentje stond er bijvoorbeeld " Hup hup lopen, alles voor de kudos" waarbij ik enorm erg moest lachen.Ik was er bijna maar bij het 20km punt werd het lastig..mijn benen werden zwaar en verkrampt en steken in mijn zij en veel steken op de borst.Mensen zagen het aan mij en riepen "kom op meid je bent er bijna!Je kan dit!" dat gaf het laatste duwtje in de rug..ik zag de finish en gaf alles wat ik nog in me had, vraag me niet hoe maar het tempo was 3"19. Enorm mooie medaille en een pr van bijna 3 minuten leverde het op. Enorm tevreden en heel blij met hoe de race is gegaan volgende keer gaan we voor 1 uur en 30 minuten!

Vandaag (20 April)  de eerste triatlon van het seizoen gehad.Het was een..heftige ,maar wel een mooie wedstrijd ,een wedstrijd die me sterk maakt en dan vooral mentaal.Zoals te zien is in de video op mijn instagram ,was ik voor de start al in tranen..dit omdat ik in gevecht was met “goed en kwaad”. We zwommen in een zwembad ,wat echt fijn is overigens maar het nadeel is dat als ik van warm naar koud ga ik enorme last krijg van mijn reuma en waar ik bang voor was gebeurde..zwemmen ging echt enorm lekker en was al snel het water uit,eenmaal op de fiets ging het mis..zowel mijn handen als mijn voeten gingen helemaal verkrampen en ik voelde niets meer wat de wissel van het fietsen naar het lopen lastig maakt maar gelukkig mocht mama mij helpen en die heeft toen voor mij mijn hardloop schoenen aangetrokken en geholpen met helm/startnummer.Met lopen heb ik alles gegeven wat in me zat,en het was genoeg want eenmaal op mijn horloge toen ik op stop klikte wist ik niet wat ik zag..1:22:51 wat een pr maakt van 5 minuten!. Sporten lijkt altijd leuk (en is het meestal ook) maar op sommige momenten kom je jezelf tegen,maar dat..maakt mij wel een vechtersbaas

Vandaag  (14 April) samen met Toyota Nederland de NN Rotterdam Marathon gelopen in Estafette vorm in de ban van Play Unified van Special Olympics. De bedoeling was dat we 9km gingen lopen,maar ik  heb de vlag van Toyota en de rode vlag totaal niet gezien waardoor ik bij de 12km dacht “shit,ben verkeerd gelopen” ..ben toen doorgelopen en gewoon door gegaan want terug lopen had geen zin..waardoor ik de halve marathon heb gelopen. Tja,goede voorbereiding voor volgende week denken we dan maar.Enige nadeel was dat ik niet álles heb kunnen geven,puur door het enorme opletten waar ik de vlag zag bij het 21km punt zodat ik niet opnieuw het wisselpunt zou missen.Maar ach..we hebben weer een verhaal voor in de boeken.Dank jullie wel Toyota Nederland dat we met jullie mee mochten lopen! Ondanks dat ik niet alles heb kunnen geven toch nog een pr gelopen en enorm gelopen van alles en iedereen onderweg. Op naar volgend weekend!

(24 maart) Al heel lang stond deze run op mijn bucketlist,eigenlijk zou ik hem in 2019 al doen alleen door corona kon dat niet.Ik geef toe,de race was pittig. Er stond een harde wind en het regende hard waardoor over het strand rennen meer strijden was dan normaal,ik zag voor mij dat er veel mensen uitvielen..ze gingen wandelen of ze stopten écht,ook zag ik veel mensen vallen. De wind kwam bij ons zowel van voor als van de zijkant waardoor ik zelf ook bijna 3x onderuit ben gegaan omdat mijn voeten niet naar voren gingen maar naar de zijkant. Maar wat was de sfeer fantastisch ,écht een feestje! Ondanks het weer stonden er mensen aan de kant om ons aan te moedigen en ook was er gezellige muziek onderweg. Toch ben ik erg trots op mezelf,want..van de 2527 vrouwen ben ik 15e geworden. Het was een geslaagde race.Leuke gezellige mede hardlopers, elke km een km bord ,goede verzorging posten onderweg en niet te vergeten..sportdrank onderweg! Hoorde van mensen dat ze het soms chaotisch vonden en druk maar zelf heb ik het niet zo ervaren gelukkig.Bij dit soort wedstrijden is het meestal druk met mensen, en zoals ik het beleefde was alles goed aangegeven.Ook voor de supporters was het erg fijn, ze hadden plek om te zitten met goed uitzicht op de voorstart tot aan de start, ook hadden ze de optie om langs het circuit te staan om ons binnen te halen of ons aan de start toe te juichen.Over Egmond was ik al enthousiast , maar als we gaan kijken naar hoe het voor de supporters was geregeld was deze wedstrijd echt top! Waar in Egmond niemand naar binnen kon om wat te drinken of om te plassen was hier genoeg plek voor een onderkomen. En tja aan het weer is niets te doen, helaas hebben we daar nou eenmaal geen controle over.Dus deze run is zeker een aanrader! 

Wauw..zoals velen van jullie weten had ik twee grote doelen dit jaar.. de ironman en de marathon van Amsterdam, en beide is het me gelukt! Ironman verslag had ik al heeeel lang geleden gedaan maar de marathon nog niet  en wou ook daarvan een verslagje doen,iets later dan gepland maar heb na de race enorm nagenoten.

Gisteren,22 September had ik de eerste Nederlandse kampioenschappen Triathlon tussen alle Para atleten.Sommige atleten herkende ik nog van de training in Alkmaar toen ik mee mocht trainen met het échte Nederlandse ploeg,en hoe leuk,een van de coaches was er ook namelijk Ruud (na de tijd zei die ook hoe trots hij was en dat die stond te kijken wat voor tempo ik had, jullie snappen wel dat ik dat erg gaaf vond om te horen natuurlijk)..vond het zo leuk om even bij te kletsen! De ochtend voor de race voelde ik me nog wel goed en had er veel zin in, maar hoe meer het dichtbij kwam hoe spannender het werd..

Wat was het bijzonder en een mooi avontuur..

I'AM A IRONMAN!

Afgelopen zaterdag had ik mijn tweede en laatste (voordat de Ironman begint) 1\4e Triathlon.Ik had deze dag vooral gezonde spanning.Andere locatie, wisselzones waren twee verschillende locaties, warmer weer en geen wetshuit aan en was daar bovenop ook niet helemaal fit ivm griep die ik te pakken had gekregen, maar dat mag de pret niet drukken! Met een shaker in mijn hand met de pre-workout van Elmerink Nutrition (psst..even tussen ons,met mijn code EsmeeAnne10 krijg je gewoon korting op je bestelling 🤫)  maakte ik alles klaar en niet veel later vertrokken we met alle atleten naar de locatie  en wisselzone bij het zwem onderdeel.Bij het inzwemmen merkte ik al snel dat het water enorm helder was en een lekkere temperatuur was wat ik heel fijn vond.Naar mijn idee kwam ik lastig weg (voor mijn gevoel waren er nu meer atleten dan de wedstrijden hiervoor in open water) maar van andere atleten en mensen hoorde ik achteraf dat ik snel weg was dusja..dat ging ook wel goed! Met een tijd van 14:45 kwam als eerste vrouw   het water uit, waar ik echt heel blij mee ben want die tijd betekent weer een pr! Eenmaal de fiets op merkte ik snel dat ik er lekker in zat, bij de derde ronde (moest er 6) lag ik nog steeds 3e vrouw.Maar na de 4e ronde werd ik al snel in gehaald maarja..dat zijn we wel gewend🙈.Maar alsnog..toen ik zag dat ik met een gemiddelde 31,9km per uur de wisselzone bereikte was ik wel trots! (ook op de 40km weer een pr). Toen begon het loop parcours..4 rondes en wat een zon! Het was lekker, beter dan regen maar het maakte het wel echt enorm warm en het parcours kende ook wel wat heuvels dus makkelijk was het zeker niet..ik lag na het fietsen echt iets van 20e dus ik moest aan de bak wou ik in die top 5 komen.Mama riep plots "kom op Esmee! nog 1 ronde, anderhalve minuut!" Nu heb ik natuurlijk geen besef van tijd..dus dacht ' het zal wel, ga gewoon alles doen om een goede tijd neer te zetten' . Eenmaal over de finish hoorde ik de omroeper zeggen "en daar hebben we EsmeeAnne de Meulmeester uit Zevenaar,dat maakt de derde vrouw van vandaag" waarbij ik dacht jaa tuurlijk! tot de organisatie van de rivierenland Triathlon naar me toe kwam en zei "deze keer blijf je wachten he" en toen pas viel het kwartje..ik was derde overall bij de vrouwen?? .Bij de prijs uitreiking deden ze het in leeftijd categories waardoor ik dacht dat ik geen podium  plek meer had, maar plots hoorde ik "en op nummer 1 EsmeeAnne" nouuuu dat had ik toch écht even niet gedacht! 3e overall,1e in mijn leeftijd klasse en een  pr..het moest niet gekker worden. Dus met een enorm goed gevoel verliet ik de wedstrijd.Organisatie was ook top! Onderweg genoeg water posten, fotografen en bij de finish genoeg drinken en ook nog krentenbollen en appels! Echt top!

Vorige week had ik mijn aller eerste 1/4e triathlon (en regulier),vond het méga spannend maar wat heb ik genoten! Hoe het ook wend of keert,volgendjaar ben ik er weer bij!

Jaa..waar moet ik beginnen, wat een avontuur! Het avontuur was met leuke maar ook met veel dieptepunten waarover ik jullie in dit blog ga vertellen, al houd ik sommige dingen ook voor mezelf omdat ik niemand online wil kwetsen. Woensdag op donderdag nacht vertrok ik samen met een mede atleet en twee coaches die ik kende vanuit Berlijn met de auto naar Slowakije wat zo'n 12 uur rijden was, het was nieuw voor mij omdat we vorig jaar met de trein waren maar hee nieuwe dingen leren kennen kan nooit kwaad! Al heb ik veel geslapen want ja het was erg laat en die dag had ik ook nog gewoon gewerkt van 08:00 tot 18:00.Na lang rijden kwamen we aan waar Martina en Eva en alle andere lieve mensen ons aan het opwachten waren bij de ingang..ik sprong de auto uit en begon ze meteen te knuffelen, wat voelde het als thuis komen! Die dag was eigenlijk gewoon rustig..hebben spullen uitgepakt en fietsen in de ruimte gezet waar ze apart werden gehouden voor ons, helaas begon het die dag ook met tranen van een paar gebeurtenissen en vervelende gevoelens die de dag gebeurd waren, dus wat was ik blij toen ik de volgende dag mijn maatje Ron  uit Israël en Leo uit Finland in mijn armen kon sluiten.Leo & Ron heb ik vorig jaar mogen leren kennen in Slowakije,zelfde wedstrijd en ondanks dat het een jaar geleden was hebben we contact gehouden dus het was enorm fijn om elkaar weer terug te zien en hun stelde mij gerust en lieten mij voelen zoals ik me hoor te voelen.Die dag hadden we parcourverkenning.Zwemmen fietsen en het hardlopen. Zwemmen deden we al in het kanaal  en dezelfde afstand die we in de race moesten doen en brr wat was het koud, maar dat weerhield de pret niet.Samen met Ron startte ik vooraan en samen met 2 anderen liepen we het water uit , helaas stonden mijn coaches nog bij de andere kant en begon ik het erg koud te krijgen (door mijn reuma kan het erg gevaarlijk zijn om lang stil te staan met enorme koud) maar gelukkig was daar de Oran de coach van Israël die mij zijn hoodie aangaf zodat ik niet in een reuma aanval terecht zou komen.Toen de coaches kwamen moest ik de hoodie terug geven en liepen we naar het hotel alhoewel lopen..meer strompelen want in een reuma aanval kan ik niet goed lopen.Eenmaal opgewarmd kreeg ik te horen dat ons land helaas ons had afgemeld voor het fietsparcours, enorm jammer maar het stelde me gerust dat het parcour hetzelfde was als vorig jaar.De middag was enorm emotioneel.Samen met de moeder en coach van Ron om de tafel gezeten en mijn emoties los kunnen laten en vertellen hoe ik me voelde en wat er speelden en wauw wat waren ze lief! Ze hebben me veel raad gegeven, me geknuffeld , liefde gegeven, moed ingesproken..(terwijl ik dit schrijf krijg ik gewoon weer tranen in mijn ogen).Als je op een bepaald punt staat en je voelt je zó alleen, je hebt zoveel mentale pijn gekregen, je voelt je in de steek gelaten..is het zo fijn om mensen naast je te hebben die om je geven dat gevoel is gewoon niet te omschrijven.In de avond gingen we het loop parcour verkennen want die was nieuw en wat was dat gezellig! Ondanks de regen heb ik het enorm gezellig gehad met Leo en Ron.Lekker bijgekletst en het over de race kunnen hebben.

Triathlon westland..een wedstrijd waarvan mama en ik zeiden "ohh volgende keer doen we eentje dichterbij hoor" (de wekker ging om 06:00 omdat de start al erg vroeg was) Maar mijn coach vond dat ik deze wedstrijd een keer moest mee maken, nou..dan doen we dat.Het was enorm goed geregeld, want toen we eenmaal aan kwamen was het al vanzelfsprekend waar we moesten zijn het stond écht heel goed aangegeven.Toen we de fiets eraf hadden gehaald hadden we een klein probleempje..ik was vergeten om mijn fiets op te pompen, en ja..heel stom klinkt dit maar mama en ik zijn gewoon niet heel handig en het lukt ons gewoon níet om het op te pompen🙈.Gelukkig was er een jongen naast ons geparkeerd die ons hulp aanbood dus die heeft even uitgelegd hoe en wat.Toen richting het punt om me aan te melden, eenmaal aangemeld naar mijn plek waar de fiets en spullen mocht neerzetten.Heel fijnwant mama mocht mij helpen met de wissels want ik kan wel heel veel zelf doen alleen de wetstuit uittrekken is nog erg lastig, daarom mocht ik naast de mensen staan die de estafette deden waardoor we meer ruimte hadden.Hoe zenuwachtig ik ook was ik had er écht  heel veel zin in.Eenmaal gestart ging het erg lekker, natuurlijk hier en daar wel een elleboog maar ik had best wel wat ruimte, toen ik het water uitrende hoorde ik de omroeper zeggen "de eerste vrouw is ook het water uit" waarbij ik dacht..'dat kan niet' maar toch was het zo en wauw wat voelde het goed! Toen kwam het fietsen..mijn minste onderdeel, in het begin ging het echt lekker, gemiddeld 32km per uur dat ik reed maar plots raakte ik even de weg kwijt..ik zag dat ik reed richting de wisselzone en toen dacht ik "shit ik ben verkeerd, ik moet nog een ronde" en toen was er totale paniek en alles liep mis..door de paniek viel tegen het hek aan en was de ketting ook van de fiets af.De organisatie heeft mij enorm goed geholpen! Een man heeft de ketting erop gelegd en mijn fiets over het hek getild waardoor ik vanaf daar mijn ronde af kon maken, met gemiddeld 30km per uur kwam ik (na de 2e ronde) als 17e vrouw aan.Na de wissel heb ik het op een sprinten gezet aangezien ik erg achter lag en ik toch een goede tijd wou neerzetten en mijn achterstand wou inhalen.Met een gemiddeld tempo van 4"10 en als snelste vrouw  kwam ik over finish.Toen ik mijn horloge had uitgezet en bij mijn team stond ,stond ik enorm versteld..ik had mijn tijd opnieuw verbeterd! Uiteindelijk was ik 4e vrouw geworden..net niet op het podium, als ik niet was gevallen stond ik gewoon op dat podium..dus jullie snappen wel dat ik volgendjaar eventjes ga knallen he!

Vandaag (21 April) De halve marathon gehad van Enschede, ik weet niet meer goed hoe ik erop was gekomen om deze te doen maar ik weet nog wel hoe enorm hard ik ernaar uitgekeken heb! Samen met mijn moeder vertrokken we al vroeg, om 05:40 ging onze wekker want om 09:30  moest ik al aan de start staan.We vertrokken met de auto naar Hengelo en vanuit daar met de trein naar Enschede.Ik moest me melden bij het Saxion , fijne aan dat het druk was, was dat we gewoon de hardloopschoenen konden volgen en geen google maps aan hoefde te zetten haha.Startnummer opgehaald, even wachten en op naar de startvakken en dat was wel even een dingetje.. het was zo druk en zelf vond ik dat het niet mega goed aangegeven stond dus het was even zoeken maar op een gegeven moment zagen we het startvak "geel" staan en daar moest ik in staan alleen was het ding dat de snelste pacer 02:00 erover deed en ik wou heel graag onder de 1 uur en 35 minuten lopen .Dus ben ik gewoon doorgelopen naar een ander startvak, achteraf bleek wel dat het eigenlijk alleen was voor de snelle marathon lopers.In het vak kwam ik aan de praat met een mede loper en die deed de hele marathon en wou die graag binnen de 3 uur halen, hij zei tegen mij "als je de pacer van 03:00 volgt tot het punt dat je moet opsplitsen dan loop je het tempo die je moet lopen voor het doel dat jij wilt lopen dus blijf maar lekker bij ons".Zo gezegd zo gedaan..met veel energie ondanks dat ik de dag ervoor al de triatlon had gehad liep ik met die meneer naar de start, in het begin bleef ik bij de pacer maar plots had ik veel energie en haalde ik hun in en lag ik gewoon bijna bij de kopgroep van onze startlopers, het tempo was dan ook 3"40.Bij de 15km kreeg ik het wat zwaarder maar zag ook dat ik een pr had gelopen op de 15!  en kwam ik de groep weer tegen die bij de pacer liepen zo ook die meneer.Hij zei tegen mij "kom op meid je zit al op de helft , blijf achter de grote mannen hier dan blijf je uit de wind" hoe erg ik ook mijn best deed, ze gingen mij te snel en moest ik achter ze lopen.Snel een gummie beertje genomen voor wat extra suikers en energie en had bij de 18km weer de draad te pakken en wauw wat een sfeer..veel kinderen en mensen die langs de kant stonden aan te moedigen  en die bekertjes water van thuis hadden gevuld uitdeelden, maar ook fruit uitdeelden of plots een sproeier die aanstond.Ook waren er veel kartonnen aanmoedigen, en al weet ik dat ze niet voor mij waren bedoeld gaf het mij veel energie bij eentje stond er bijvoorbeeld " Hup hup lopen, alles voor de kudos" waarbij ik enorm erg moest lachen.Ik was er bijna maar bij het 20km punt werd het lastig..mijn benen werden zwaar en verkrampt en steken in mijn zij en veel steken op de borst.Mensen zagen het aan mij en riepen "kom op meid je bent er bijna!Je kan dit!" dat gaf het laatste duwtje in de rug..ik zag de finish en gaf alles wat ik nog in me had, vraag me niet hoe maar het tempo was 3"19. Enorm mooie medaille en een pr van bijna 3 minuten leverde het op. Enorm tevreden en heel blij met hoe de race is gegaan volgende keer gaan we voor 1 uur en 30 minuten!

Vandaag (20 April)  de eerste triatlon van het seizoen gehad.Het was een..heftige ,maar wel een mooie wedstrijd ,een wedstrijd die me sterk maakt en dan vooral mentaal.Zoals te zien is in de video op mijn instagram ,was ik voor de start al in tranen..dit omdat ik in gevecht was met “goed en kwaad”. We zwommen in een zwembad ,wat echt fijn is overigens maar het nadeel is dat als ik van warm naar koud ga ik enorme last krijg van mijn reuma en waar ik bang voor was gebeurde..zwemmen ging echt enorm lekker en was al snel het water uit,eenmaal op de fiets ging het mis..zowel mijn handen als mijn voeten gingen helemaal verkrampen en ik voelde niets meer wat de wissel van het fietsen naar het lopen lastig maakt maar gelukkig mocht mama mij helpen en die heeft toen voor mij mijn hardloop schoenen aangetrokken en geholpen met helm/startnummer.Met lopen heb ik alles gegeven wat in me zat,en het was genoeg want eenmaal op mijn horloge toen ik op stop klikte wist ik niet wat ik zag..1:22:51 wat een pr maakt van 5 minuten!. Sporten lijkt altijd leuk (en is het meestal ook) maar op sommige momenten kom je jezelf tegen,maar dat..maakt mij wel een vechtersbaas

Vandaag  (14 April) samen met Toyota Nederland de NN Rotterdam Marathon gelopen in Estafette vorm in de ban van Play Unified van Special Olympics. De bedoeling was dat we 9km gingen lopen,maar ik  heb de vlag van Toyota en de rode vlag totaal niet gezien waardoor ik bij de 12km dacht “shit,ben verkeerd gelopen” ..ben toen doorgelopen en gewoon door gegaan want terug lopen had geen zin..waardoor ik de halve marathon heb gelopen. Tja,goede voorbereiding voor volgende week denken we dan maar.Enige nadeel was dat ik niet álles heb kunnen geven,puur door het enorme opletten waar ik de vlag zag bij het 21km punt zodat ik niet opnieuw het wisselpunt zou missen.Maar ach..we hebben weer een verhaal voor in de boeken.Dank jullie wel Toyota Nederland dat we met jullie mee mochten lopen! Ondanks dat ik niet alles heb kunnen geven toch nog een pr gelopen en enorm gelopen van alles en iedereen onderweg. Op naar volgend weekend!

(24 maart) Al heel lang stond deze run op mijn bucketlist,eigenlijk zou ik hem in 2019 al doen alleen door corona kon dat niet.Ik geef toe,de race was pittig. Er stond een harde wind en het regende hard waardoor over het strand rennen meer strijden was dan normaal,ik zag voor mij dat er veel mensen uitvielen..ze gingen wandelen of ze stopten écht,ook zag ik veel mensen vallen. De wind kwam bij ons zowel van voor als van de zijkant waardoor ik zelf ook bijna 3x onderuit ben gegaan omdat mijn voeten niet naar voren gingen maar naar de zijkant. Maar wat was de sfeer fantastisch ,écht een feestje! Ondanks het weer stonden er mensen aan de kant om ons aan te moedigen en ook was er gezellige muziek onderweg. Toch ben ik erg trots op mezelf,want..van de 2527 vrouwen ben ik 15e geworden. Het was een geslaagde race.Leuke gezellige mede hardlopers, elke km een km bord ,goede verzorging posten onderweg en niet te vergeten..sportdrank onderweg! Hoorde van mensen dat ze het soms chaotisch vonden en druk maar zelf heb ik het niet zo ervaren gelukkig.Bij dit soort wedstrijden is het meestal druk met mensen, en zoals ik het beleefde was alles goed aangegeven.Ook voor de supporters was het erg fijn, ze hadden plek om te zitten met goed uitzicht op de voorstart tot aan de start, ook hadden ze de optie om langs het circuit te staan om ons binnen te halen of ons aan de start toe te juichen.Over Egmond was ik al enthousiast , maar als we gaan kijken naar hoe het voor de supporters was geregeld was deze wedstrijd echt top! Waar in Egmond niemand naar binnen kon om wat te drinken of om te plassen was hier genoeg plek voor een onderkomen. En tja aan het weer is niets te doen, helaas hebben we daar nou eenmaal geen controle over.Dus deze run is zeker een aanrader! 

Wauw..zoals velen van jullie weten had ik twee grote doelen dit jaar.. de ironman en de marathon van Amsterdam, en beide is het me gelukt! Ironman verslag had ik al heeeel lang geleden gedaan maar de marathon nog niet  en wou ook daarvan een verslagje doen,iets later dan gepland maar heb na de race enorm nagenoten.

Gisteren,22 September had ik de eerste Nederlandse kampioenschappen Triathlon tussen alle Para atleten.Sommige atleten herkende ik nog van de training in Alkmaar toen ik mee mocht trainen met het échte Nederlandse ploeg,en hoe leuk,een van de coaches was er ook namelijk Ruud (na de tijd zei die ook hoe trots hij was en dat die stond te kijken wat voor tempo ik had, jullie snappen wel dat ik dat erg gaaf vond om te horen natuurlijk)..vond het zo leuk om even bij te kletsen! De ochtend voor de race voelde ik me nog wel goed en had er veel zin in, maar hoe meer het dichtbij kwam hoe spannender het werd..

Wat was het bijzonder en een mooi avontuur..

I'AM A IRONMAN!

Afgelopen zaterdag had ik mijn tweede en laatste (voordat de Ironman begint) 1\4e Triathlon.Ik had deze dag vooral gezonde spanning.Andere locatie, wisselzones waren twee verschillende locaties, warmer weer en geen wetshuit aan en was daar bovenop ook niet helemaal fit ivm griep die ik te pakken had gekregen, maar dat mag de pret niet drukken! Met een shaker in mijn hand met de pre-workout van Elmerink Nutrition (psst..even tussen ons,met mijn code EsmeeAnne10 krijg je gewoon korting op je bestelling 🤫)  maakte ik alles klaar en niet veel later vertrokken we met alle atleten naar de locatie  en wisselzone bij het zwem onderdeel.Bij het inzwemmen merkte ik al snel dat het water enorm helder was en een lekkere temperatuur was wat ik heel fijn vond.Naar mijn idee kwam ik lastig weg (voor mijn gevoel waren er nu meer atleten dan de wedstrijden hiervoor in open water) maar van andere atleten en mensen hoorde ik achteraf dat ik snel weg was dusja..dat ging ook wel goed! Met een tijd van 14:45 kwam als eerste vrouw   het water uit, waar ik echt heel blij mee ben want die tijd betekent weer een pr! Eenmaal de fiets op merkte ik snel dat ik er lekker in zat, bij de derde ronde (moest er 6) lag ik nog steeds 3e vrouw.Maar na de 4e ronde werd ik al snel in gehaald maarja..dat zijn we wel gewend🙈.Maar alsnog..toen ik zag dat ik met een gemiddelde 31,9km per uur de wisselzone bereikte was ik wel trots! (ook op de 40km weer een pr). Toen begon het loop parcours..4 rondes en wat een zon! Het was lekker, beter dan regen maar het maakte het wel echt enorm warm en het parcours kende ook wel wat heuvels dus makkelijk was het zeker niet..ik lag na het fietsen echt iets van 20e dus ik moest aan de bak wou ik in die top 5 komen.Mama riep plots "kom op Esmee! nog 1 ronde, anderhalve minuut!" Nu heb ik natuurlijk geen besef van tijd..dus dacht ' het zal wel, ga gewoon alles doen om een goede tijd neer te zetten' . Eenmaal over de finish hoorde ik de omroeper zeggen "en daar hebben we EsmeeAnne de Meulmeester uit Zevenaar,dat maakt de derde vrouw van vandaag" waarbij ik dacht jaa tuurlijk! tot de organisatie van de rivierenland Triathlon naar me toe kwam en zei "deze keer blijf je wachten he" en toen pas viel het kwartje..ik was derde overall bij de vrouwen?? .Bij de prijs uitreiking deden ze het in leeftijd categories waardoor ik dacht dat ik geen podium  plek meer had, maar plots hoorde ik "en op nummer 1 EsmeeAnne" nouuuu dat had ik toch écht even niet gedacht! 3e overall,1e in mijn leeftijd klasse en een  pr..het moest niet gekker worden. Dus met een enorm goed gevoel verliet ik de wedstrijd.Organisatie was ook top! Onderweg genoeg water posten, fotografen en bij de finish genoeg drinken en ook nog krentenbollen en appels! Echt top!

Vorige week had ik mijn aller eerste 1/4e triathlon (en regulier),vond het méga spannend maar wat heb ik genoten! Hoe het ook wend of keert,volgendjaar ben ik er weer bij!

Jaa..waar moet ik beginnen, wat een avontuur! Het avontuur was met leuke maar ook met veel dieptepunten waarover ik jullie in dit blog ga vertellen, al houd ik sommige dingen ook voor mezelf omdat ik niemand online wil kwetsen. Woensdag op donderdag nacht vertrok ik samen met een mede atleet en twee coaches die ik kende vanuit Berlijn met de auto naar Slowakije wat zo'n 12 uur rijden was, het was nieuw voor mij omdat we vorig jaar met de trein waren maar hee nieuwe dingen leren kennen kan nooit kwaad! Al heb ik veel geslapen want ja het was erg laat en die dag had ik ook nog gewoon gewerkt van 08:00 tot 18:00.Na lang rijden kwamen we aan waar Martina en Eva en alle andere lieve mensen ons aan het opwachten waren bij de ingang..ik sprong de auto uit en begon ze meteen te knuffelen, wat voelde het als thuis komen! Die dag was eigenlijk gewoon rustig..hebben spullen uitgepakt en fietsen in de ruimte gezet waar ze apart werden gehouden voor ons, helaas begon het die dag ook met tranen van een paar gebeurtenissen en vervelende gevoelens die de dag gebeurd waren, dus wat was ik blij toen ik de volgende dag mijn maatje Ron  uit Israël en Leo uit Finland in mijn armen kon sluiten.Leo & Ron heb ik vorig jaar mogen leren kennen in Slowakije,zelfde wedstrijd en ondanks dat het een jaar geleden was hebben we contact gehouden dus het was enorm fijn om elkaar weer terug te zien en hun stelde mij gerust en lieten mij voelen zoals ik me hoor te voelen.Die dag hadden we parcourverkenning.Zwemmen fietsen en het hardlopen. Zwemmen deden we al in het kanaal  en dezelfde afstand die we in de race moesten doen en brr wat was het koud, maar dat weerhield de pret niet.Samen met Ron startte ik vooraan en samen met 2 anderen liepen we het water uit , helaas stonden mijn coaches nog bij de andere kant en begon ik het erg koud te krijgen (door mijn reuma kan het erg gevaarlijk zijn om lang stil te staan met enorme koud) maar gelukkig was daar de Oran de coach van Israël die mij zijn hoodie aangaf zodat ik niet in een reuma aanval terecht zou komen.Toen de coaches kwamen moest ik de hoodie terug geven en liepen we naar het hotel alhoewel lopen..meer strompelen want in een reuma aanval kan ik niet goed lopen.Eenmaal opgewarmd kreeg ik te horen dat ons land helaas ons had afgemeld voor het fietsparcours, enorm jammer maar het stelde me gerust dat het parcour hetzelfde was als vorig jaar.De middag was enorm emotioneel.Samen met de moeder en coach van Ron om de tafel gezeten en mijn emoties los kunnen laten en vertellen hoe ik me voelde en wat er speelden en wauw wat waren ze lief! Ze hebben me veel raad gegeven, me geknuffeld , liefde gegeven, moed ingesproken..(terwijl ik dit schrijf krijg ik gewoon weer tranen in mijn ogen).Als je op een bepaald punt staat en je voelt je zó alleen, je hebt zoveel mentale pijn gekregen, je voelt je in de steek gelaten..is het zo fijn om mensen naast je te hebben die om je geven dat gevoel is gewoon niet te omschrijven.In de avond gingen we het loop parcour verkennen want die was nieuw en wat was dat gezellig! Ondanks de regen heb ik het enorm gezellig gehad met Leo en Ron.Lekker bijgekletst en het over de race kunnen hebben.

Triathlon westland..een wedstrijd waarvan mama en ik zeiden "ohh volgende keer doen we eentje dichterbij hoor" (de wekker ging om 06:00 omdat de start al erg vroeg was) Maar mijn coach vond dat ik deze wedstrijd een keer moest mee maken, nou..dan doen we dat.Het was enorm goed geregeld, want toen we eenmaal aan kwamen was het al vanzelfsprekend waar we moesten zijn het stond écht heel goed aangegeven.Toen we de fiets eraf hadden gehaald hadden we een klein probleempje..ik was vergeten om mijn fiets op te pompen, en ja..heel stom klinkt dit maar mama en ik zijn gewoon niet heel handig en het lukt ons gewoon níet om het op te pompen🙈.Gelukkig was er een jongen naast ons geparkeerd die ons hulp aanbood dus die heeft even uitgelegd hoe en wat.Toen richting het punt om me aan te melden, eenmaal aangemeld naar mijn plek waar de fiets en spullen mocht neerzetten.Heel fijnwant mama mocht mij helpen met de wissels want ik kan wel heel veel zelf doen alleen de wetstuit uittrekken is nog erg lastig, daarom mocht ik naast de mensen staan die de estafette deden waardoor we meer ruimte hadden.Hoe zenuwachtig ik ook was ik had er écht  heel veel zin in.Eenmaal gestart ging het erg lekker, natuurlijk hier en daar wel een elleboog maar ik had best wel wat ruimte, toen ik het water uitrende hoorde ik de omroeper zeggen "de eerste vrouw is ook het water uit" waarbij ik dacht..'dat kan niet' maar toch was het zo en wauw wat voelde het goed! Toen kwam het fietsen..mijn minste onderdeel, in het begin ging het echt lekker, gemiddeld 32km per uur dat ik reed maar plots raakte ik even de weg kwijt..ik zag dat ik reed richting de wisselzone en toen dacht ik "shit ik ben verkeerd, ik moet nog een ronde" en toen was er totale paniek en alles liep mis..door de paniek viel tegen het hek aan en was de ketting ook van de fiets af.De organisatie heeft mij enorm goed geholpen! Een man heeft de ketting erop gelegd en mijn fiets over het hek getild waardoor ik vanaf daar mijn ronde af kon maken, met gemiddeld 30km per uur kwam ik (na de 2e ronde) als 17e vrouw aan.Na de wissel heb ik het op een sprinten gezet aangezien ik erg achter lag en ik toch een goede tijd wou neerzetten en mijn achterstand wou inhalen.Met een gemiddeld tempo van 4"10 en als snelste vrouw  kwam ik over finish.Toen ik mijn horloge had uitgezet en bij mijn team stond ,stond ik enorm versteld..ik had mijn tijd opnieuw verbeterd! Uiteindelijk was ik 4e vrouw geworden..net niet op het podium, als ik niet was gevallen stond ik gewoon op dat podium..dus jullie snappen wel dat ik volgendjaar eventjes ga knallen he!

Vandaag (21 April) De halve marathon gehad van Enschede, ik weet niet meer goed hoe ik erop was gekomen om deze te doen maar ik weet nog wel hoe enorm hard ik ernaar uitgekeken heb! Samen met mijn moeder vertrokken we al vroeg, om 05:40 ging onze wekker want om 09:30  moest ik al aan de start staan.We vertrokken met de auto naar Hengelo en vanuit daar met de trein naar Enschede.Ik moest me melden bij het Saxion , fijne aan dat het druk was, was dat we gewoon de hardloopschoenen konden volgen en geen google maps aan hoefde te zetten haha.Startnummer opgehaald, even wachten en op naar de startvakken en dat was wel even een dingetje.. het was zo druk en zelf vond ik dat het niet mega goed aangegeven stond dus het was even zoeken maar op een gegeven moment zagen we het startvak "geel" staan en daar moest ik in staan alleen was het ding dat de snelste pacer 02:00 erover deed en ik wou heel graag onder de 1 uur en 35 minuten lopen .Dus ben ik gewoon doorgelopen naar een ander startvak, achteraf bleek wel dat het eigenlijk alleen was voor de snelle marathon lopers.In het vak kwam ik aan de praat met een mede loper en die deed de hele marathon en wou die graag binnen de 3 uur halen, hij zei tegen mij "als je de pacer van 03:00 volgt tot het punt dat je moet opsplitsen dan loop je het tempo die je moet lopen voor het doel dat jij wilt lopen dus blijf maar lekker bij ons".Zo gezegd zo gedaan..met veel energie ondanks dat ik de dag ervoor al de triatlon had gehad liep ik met die meneer naar de start, in het begin bleef ik bij de pacer maar plots had ik veel energie en haalde ik hun in en lag ik gewoon bijna bij de kopgroep van onze startlopers, het tempo was dan ook 3"40.Bij de 15km kreeg ik het wat zwaarder maar zag ook dat ik een pr had gelopen op de 15!  en kwam ik de groep weer tegen die bij de pacer liepen zo ook die meneer.Hij zei tegen mij "kom op meid je zit al op de helft , blijf achter de grote mannen hier dan blijf je uit de wind" hoe erg ik ook mijn best deed, ze gingen mij te snel en moest ik achter ze lopen.Snel een gummie beertje genomen voor wat extra suikers en energie en had bij de 18km weer de draad te pakken en wauw wat een sfeer..veel kinderen en mensen die langs de kant stonden aan te moedigen  en die bekertjes water van thuis hadden gevuld uitdeelden, maar ook fruit uitdeelden of plots een sproeier die aanstond.Ook waren er veel kartonnen aanmoedigen, en al weet ik dat ze niet voor mij waren bedoeld gaf het mij veel energie bij eentje stond er bijvoorbeeld " Hup hup lopen, alles voor de kudos" waarbij ik enorm erg moest lachen.Ik was er bijna maar bij het 20km punt werd het lastig..mijn benen werden zwaar en verkrampt en steken in mijn zij en veel steken op de borst.Mensen zagen het aan mij en riepen "kom op meid je bent er bijna!Je kan dit!" dat gaf het laatste duwtje in de rug..ik zag de finish en gaf alles wat ik nog in me had, vraag me niet hoe maar het tempo was 3"19. Enorm mooie medaille en een pr van bijna 3 minuten leverde het op. Enorm tevreden en heel blij met hoe de race is gegaan volgende keer gaan we voor 1 uur en 30 minuten!

Vandaag (20 April)  de eerste triatlon van het seizoen gehad.Het was een..heftige ,maar wel een mooie wedstrijd ,een wedstrijd die me sterk maakt en dan vooral mentaal.Zoals te zien is in de video op mijn instagram ,was ik voor de start al in tranen..dit omdat ik in gevecht was met “goed en kwaad”. We zwommen in een zwembad ,wat echt fijn is overigens maar het nadeel is dat als ik van warm naar koud ga ik enorme last krijg van mijn reuma en waar ik bang voor was gebeurde..zwemmen ging echt enorm lekker en was al snel het water uit,eenmaal op de fiets ging het mis..zowel mijn handen als mijn voeten gingen helemaal verkrampen en ik voelde niets meer wat de wissel van het fietsen naar het lopen lastig maakt maar gelukkig mocht mama mij helpen en die heeft toen voor mij mijn hardloop schoenen aangetrokken en geholpen met helm/startnummer.Met lopen heb ik alles gegeven wat in me zat,en het was genoeg want eenmaal op mijn horloge toen ik op stop klikte wist ik niet wat ik zag..1:22:51 wat een pr maakt van 5 minuten!. Sporten lijkt altijd leuk (en is het meestal ook) maar op sommige momenten kom je jezelf tegen,maar dat..maakt mij wel een vechtersbaas

Vandaag  (14 April) samen met Toyota Nederland de NN Rotterdam Marathon gelopen in Estafette vorm in de ban van Play Unified van Special Olympics. De bedoeling was dat we 9km gingen lopen,maar ik  heb de vlag van Toyota en de rode vlag totaal niet gezien waardoor ik bij de 12km dacht “shit,ben verkeerd gelopen” ..ben toen doorgelopen en gewoon door gegaan want terug lopen had geen zin..waardoor ik de halve marathon heb gelopen. Tja,goede voorbereiding voor volgende week denken we dan maar.Enige nadeel was dat ik niet álles heb kunnen geven,puur door het enorme opletten waar ik de vlag zag bij het 21km punt zodat ik niet opnieuw het wisselpunt zou missen.Maar ach..we hebben weer een verhaal voor in de boeken.Dank jullie wel Toyota Nederland dat we met jullie mee mochten lopen! Ondanks dat ik niet alles heb kunnen geven toch nog een pr gelopen en enorm gelopen van alles en iedereen onderweg. Op naar volgend weekend!

(24 maart) Al heel lang stond deze run op mijn bucketlist,eigenlijk zou ik hem in 2019 al doen alleen door corona kon dat niet.Ik geef toe,de race was pittig. Er stond een harde wind en het regende hard waardoor over het strand rennen meer strijden was dan normaal,ik zag voor mij dat er veel mensen uitvielen..ze gingen wandelen of ze stopten écht,ook zag ik veel mensen vallen. De wind kwam bij ons zowel van voor als van de zijkant waardoor ik zelf ook bijna 3x onderuit ben gegaan omdat mijn voeten niet naar voren gingen maar naar de zijkant. Maar wat was de sfeer fantastisch ,écht een feestje! Ondanks het weer stonden er mensen aan de kant om ons aan te moedigen en ook was er gezellige muziek onderweg. Toch ben ik erg trots op mezelf,want..van de 2527 vrouwen ben ik 15e geworden. Het was een geslaagde race.Leuke gezellige mede hardlopers, elke km een km bord ,goede verzorging posten onderweg en niet te vergeten..sportdrank onderweg! Hoorde van mensen dat ze het soms chaotisch vonden en druk maar zelf heb ik het niet zo ervaren gelukkig.Bij dit soort wedstrijden is het meestal druk met mensen, en zoals ik het beleefde was alles goed aangegeven.Ook voor de supporters was het erg fijn, ze hadden plek om te zitten met goed uitzicht op de voorstart tot aan de start, ook hadden ze de optie om langs het circuit te staan om ons binnen te halen of ons aan de start toe te juichen.Over Egmond was ik al enthousiast , maar als we gaan kijken naar hoe het voor de supporters was geregeld was deze wedstrijd echt top! Waar in Egmond niemand naar binnen kon om wat te drinken of om te plassen was hier genoeg plek voor een onderkomen. En tja aan het weer is niets te doen, helaas hebben we daar nou eenmaal geen controle over.Dus deze run is zeker een aanrader! 

Wauw..zoals velen van jullie weten had ik twee grote doelen dit jaar.. de ironman en de marathon van Amsterdam, en beide is het me gelukt! Ironman verslag had ik al heeeel lang geleden gedaan maar de marathon nog niet  en wou ook daarvan een verslagje doen,iets later dan gepland maar heb na de race enorm nagenoten.

Gisteren,22 September had ik de eerste Nederlandse kampioenschappen Triathlon tussen alle Para atleten.Sommige atleten herkende ik nog van de training in Alkmaar toen ik mee mocht trainen met het échte Nederlandse ploeg,en hoe leuk,een van de coaches was er ook namelijk Ruud (na de tijd zei die ook hoe trots hij was en dat die stond te kijken wat voor tempo ik had, jullie snappen wel dat ik dat erg gaaf vond om te horen natuurlijk)..vond het zo leuk om even bij te kletsen! De ochtend voor de race voelde ik me nog wel goed en had er veel zin in, maar hoe meer het dichtbij kwam hoe spannender het werd..

Wat was het bijzonder en een mooi avontuur..

I'AM A IRONMAN!

Afgelopen zaterdag had ik mijn tweede en laatste (voordat de Ironman begint) 1\4e Triathlon.Ik had deze dag vooral gezonde spanning.Andere locatie, wisselzones waren twee verschillende locaties, warmer weer en geen wetshuit aan en was daar bovenop ook niet helemaal fit ivm griep die ik te pakken had gekregen, maar dat mag de pret niet drukken! Met een shaker in mijn hand met de pre-workout van Elmerink Nutrition (psst..even tussen ons,met mijn code EsmeeAnne10 krijg je gewoon korting op je bestelling 🤫)  maakte ik alles klaar en niet veel later vertrokken we met alle atleten naar de locatie  en wisselzone bij het zwem onderdeel.Bij het inzwemmen merkte ik al snel dat het water enorm helder was en een lekkere temperatuur was wat ik heel fijn vond.Naar mijn idee kwam ik lastig weg (voor mijn gevoel waren er nu meer atleten dan de wedstrijden hiervoor in open water) maar van andere atleten en mensen hoorde ik achteraf dat ik snel weg was dusja..dat ging ook wel goed! Met een tijd van 14:45 kwam als eerste vrouw   het water uit, waar ik echt heel blij mee ben want die tijd betekent weer een pr! Eenmaal de fiets op merkte ik snel dat ik er lekker in zat, bij de derde ronde (moest er 6) lag ik nog steeds 3e vrouw.Maar na de 4e ronde werd ik al snel in gehaald maarja..dat zijn we wel gewend🙈.Maar alsnog..toen ik zag dat ik met een gemiddelde 31,9km per uur de wisselzone bereikte was ik wel trots! (ook op de 40km weer een pr). Toen begon het loop parcours..4 rondes en wat een zon! Het was lekker, beter dan regen maar het maakte het wel echt enorm warm en het parcours kende ook wel wat heuvels dus makkelijk was het zeker niet..ik lag na het fietsen echt iets van 20e dus ik moest aan de bak wou ik in die top 5 komen.Mama riep plots "kom op Esmee! nog 1 ronde, anderhalve minuut!" Nu heb ik natuurlijk geen besef van tijd..dus dacht ' het zal wel, ga gewoon alles doen om een goede tijd neer te zetten' . Eenmaal over de finish hoorde ik de omroeper zeggen "en daar hebben we EsmeeAnne de Meulmeester uit Zevenaar,dat maakt de derde vrouw van vandaag" waarbij ik dacht jaa tuurlijk! tot de organisatie van de rivierenland Triathlon naar me toe kwam en zei "deze keer blijf je wachten he" en toen pas viel het kwartje..ik was derde overall bij de vrouwen?? .Bij de prijs uitreiking deden ze het in leeftijd categories waardoor ik dacht dat ik geen podium  plek meer had, maar plots hoorde ik "en op nummer 1 EsmeeAnne" nouuuu dat had ik toch écht even niet gedacht! 3e overall,1e in mijn leeftijd klasse en een  pr..het moest niet gekker worden. Dus met een enorm goed gevoel verliet ik de wedstrijd.Organisatie was ook top! Onderweg genoeg water posten, fotografen en bij de finish genoeg drinken en ook nog krentenbollen en appels! Echt top!

Vorige week had ik mijn aller eerste 1/4e triathlon (en regulier),vond het méga spannend maar wat heb ik genoten! Hoe het ook wend of keert,volgendjaar ben ik er weer bij!

Jaa..waar moet ik beginnen, wat een avontuur! Het avontuur was met leuke maar ook met veel dieptepunten waarover ik jullie in dit blog ga vertellen, al houd ik sommige dingen ook voor mezelf omdat ik niemand online wil kwetsen. Woensdag op donderdag nacht vertrok ik samen met een mede atleet en twee coaches die ik kende vanuit Berlijn met de auto naar Slowakije wat zo'n 12 uur rijden was, het was nieuw voor mij omdat we vorig jaar met de trein waren maar hee nieuwe dingen leren kennen kan nooit kwaad! Al heb ik veel geslapen want ja het was erg laat en die dag had ik ook nog gewoon gewerkt van 08:00 tot 18:00.Na lang rijden kwamen we aan waar Martina en Eva en alle andere lieve mensen ons aan het opwachten waren bij de ingang..ik sprong de auto uit en begon ze meteen te knuffelen, wat voelde het als thuis komen! Die dag was eigenlijk gewoon rustig..hebben spullen uitgepakt en fietsen in de ruimte gezet waar ze apart werden gehouden voor ons, helaas begon het die dag ook met tranen van een paar gebeurtenissen en vervelende gevoelens die de dag gebeurd waren, dus wat was ik blij toen ik de volgende dag mijn maatje Ron  uit Israël en Leo uit Finland in mijn armen kon sluiten.Leo & Ron heb ik vorig jaar mogen leren kennen in Slowakije,zelfde wedstrijd en ondanks dat het een jaar geleden was hebben we contact gehouden dus het was enorm fijn om elkaar weer terug te zien en hun stelde mij gerust en lieten mij voelen zoals ik me hoor te voelen.Die dag hadden we parcourverkenning.Zwemmen fietsen en het hardlopen. Zwemmen deden we al in het kanaal  en dezelfde afstand die we in de race moesten doen en brr wat was het koud, maar dat weerhield de pret niet.Samen met Ron startte ik vooraan en samen met 2 anderen liepen we het water uit , helaas stonden mijn coaches nog bij de andere kant en begon ik het erg koud te krijgen (door mijn reuma kan het erg gevaarlijk zijn om lang stil te staan met enorme koud) maar gelukkig was daar de Oran de coach van Israël die mij zijn hoodie aangaf zodat ik niet in een reuma aanval terecht zou komen.Toen de coaches kwamen moest ik de hoodie terug geven en liepen we naar het hotel alhoewel lopen..meer strompelen want in een reuma aanval kan ik niet goed lopen.Eenmaal opgewarmd kreeg ik te horen dat ons land helaas ons had afgemeld voor het fietsparcours, enorm jammer maar het stelde me gerust dat het parcour hetzelfde was als vorig jaar.De middag was enorm emotioneel.Samen met de moeder en coach van Ron om de tafel gezeten en mijn emoties los kunnen laten en vertellen hoe ik me voelde en wat er speelden en wauw wat waren ze lief! Ze hebben me veel raad gegeven, me geknuffeld , liefde gegeven, moed ingesproken..(terwijl ik dit schrijf krijg ik gewoon weer tranen in mijn ogen).Als je op een bepaald punt staat en je voelt je zó alleen, je hebt zoveel mentale pijn gekregen, je voelt je in de steek gelaten..is het zo fijn om mensen naast je te hebben die om je geven dat gevoel is gewoon niet te omschrijven.In de avond gingen we het loop parcour verkennen want die was nieuw en wat was dat gezellig! Ondanks de regen heb ik het enorm gezellig gehad met Leo en Ron.Lekker bijgekletst en het over de race kunnen hebben.

Triathlon westland..een wedstrijd waarvan mama en ik zeiden "ohh volgende keer doen we eentje dichterbij hoor" (de wekker ging om 06:00 omdat de start al erg vroeg was) Maar mijn coach vond dat ik deze wedstrijd een keer moest mee maken, nou..dan doen we dat.Het was enorm goed geregeld, want toen we eenmaal aan kwamen was het al vanzelfsprekend waar we moesten zijn het stond écht heel goed aangegeven.Toen we de fiets eraf hadden gehaald hadden we een klein probleempje..ik was vergeten om mijn fiets op te pompen, en ja..heel stom klinkt dit maar mama en ik zijn gewoon niet heel handig en het lukt ons gewoon níet om het op te pompen🙈.Gelukkig was er een jongen naast ons geparkeerd die ons hulp aanbood dus die heeft even uitgelegd hoe en wat.Toen richting het punt om me aan te melden, eenmaal aangemeld naar mijn plek waar de fiets en spullen mocht neerzetten.Heel fijnwant mama mocht mij helpen met de wissels want ik kan wel heel veel zelf doen alleen de wetstuit uittrekken is nog erg lastig, daarom mocht ik naast de mensen staan die de estafette deden waardoor we meer ruimte hadden.Hoe zenuwachtig ik ook was ik had er écht  heel veel zin in.Eenmaal gestart ging het erg lekker, natuurlijk hier en daar wel een elleboog maar ik had best wel wat ruimte, toen ik het water uitrende hoorde ik de omroeper zeggen "de eerste vrouw is ook het water uit" waarbij ik dacht..'dat kan niet' maar toch was het zo en wauw wat voelde het goed! Toen kwam het fietsen..mijn minste onderdeel, in het begin ging het echt lekker, gemiddeld 32km per uur dat ik reed maar plots raakte ik even de weg kwijt..ik zag dat ik reed richting de wisselzone en toen dacht ik "shit ik ben verkeerd, ik moet nog een ronde" en toen was er totale paniek en alles liep mis..door de paniek viel tegen het hek aan en was de ketting ook van de fiets af.De organisatie heeft mij enorm goed geholpen! Een man heeft de ketting erop gelegd en mijn fiets over het hek getild waardoor ik vanaf daar mijn ronde af kon maken, met gemiddeld 30km per uur kwam ik (na de 2e ronde) als 17e vrouw aan.Na de wissel heb ik het op een sprinten gezet aangezien ik erg achter lag en ik toch een goede tijd wou neerzetten en mijn achterstand wou inhalen.Met een gemiddeld tempo van 4"10 en als snelste vrouw  kwam ik over finish.Toen ik mijn horloge had uitgezet en bij mijn team stond ,stond ik enorm versteld..ik had mijn tijd opnieuw verbeterd! Uiteindelijk was ik 4e vrouw geworden..net niet op het podium, als ik niet was gevallen stond ik gewoon op dat podium..dus jullie snappen wel dat ik volgendjaar eventjes ga knallen he!

Vandaag (21 April) De halve marathon gehad van Enschede, ik weet niet meer goed hoe ik erop was gekomen om deze te doen maar ik weet nog wel hoe enorm hard ik ernaar uitgekeken heb! Samen met mijn moeder vertrokken we al vroeg, om 05:40 ging onze wekker want om 09:30  moest ik al aan de start staan.We vertrokken met de auto naar Hengelo en vanuit daar met de trein naar Enschede.Ik moest me melden bij het Saxion , fijne aan dat het druk was, was dat we gewoon de hardloopschoenen konden volgen en geen google maps aan hoefde te zetten haha.Startnummer opgehaald, even wachten en op naar de startvakken en dat was wel even een dingetje.. het was zo druk en zelf vond ik dat het niet mega goed aangegeven stond dus het was even zoeken maar op een gegeven moment zagen we het startvak "geel" staan en daar moest ik in staan alleen was het ding dat de snelste pacer 02:00 erover deed en ik wou heel graag onder de 1 uur en 35 minuten lopen .Dus ben ik gewoon doorgelopen naar een ander startvak, achteraf bleek wel dat het eigenlijk alleen was voor de snelle marathon lopers.In het vak kwam ik aan de praat met een mede loper en die deed de hele marathon en wou die graag binnen de 3 uur halen, hij zei tegen mij "als je de pacer van 03:00 volgt tot het punt dat je moet opsplitsen dan loop je het tempo die je moet lopen voor het doel dat jij wilt lopen dus blijf maar lekker bij ons".Zo gezegd zo gedaan..met veel energie ondanks dat ik de dag ervoor al de triatlon had gehad liep ik met die meneer naar de start, in het begin bleef ik bij de pacer maar plots had ik veel energie en haalde ik hun in en lag ik gewoon bijna bij de kopgroep van onze startlopers, het tempo was dan ook 3"40.Bij de 15km kreeg ik het wat zwaarder maar zag ook dat ik een pr had gelopen op de 15!  en kwam ik de groep weer tegen die bij de pacer liepen zo ook die meneer.Hij zei tegen mij "kom op meid je zit al op de helft , blijf achter de grote mannen hier dan blijf je uit de wind" hoe erg ik ook mijn best deed, ze gingen mij te snel en moest ik achter ze lopen.Snel een gummie beertje genomen voor wat extra suikers en energie en had bij de 18km weer de draad te pakken en wauw wat een sfeer..veel kinderen en mensen die langs de kant stonden aan te moedigen  en die bekertjes water van thuis hadden gevuld uitdeelden, maar ook fruit uitdeelden of plots een sproeier die aanstond.Ook waren er veel kartonnen aanmoedigen, en al weet ik dat ze niet voor mij waren bedoeld gaf het mij veel energie bij eentje stond er bijvoorbeeld " Hup hup lopen, alles voor de kudos" waarbij ik enorm erg moest lachen.Ik was er bijna maar bij het 20km punt werd het lastig..mijn benen werden zwaar en verkrampt en steken in mijn zij en veel steken op de borst.Mensen zagen het aan mij en riepen "kom op meid je bent er bijna!Je kan dit!" dat gaf het laatste duwtje in de rug..ik zag de finish en gaf alles wat ik nog in me had, vraag me niet hoe maar het tempo was 3"19. Enorm mooie medaille en een pr van bijna 3 minuten leverde het op. Enorm tevreden en heel blij met hoe de race is gegaan volgende keer gaan we voor 1 uur en 30 minuten!

Vandaag (20 April)  de eerste triatlon van het seizoen gehad.Het was een..heftige ,maar wel een mooie wedstrijd ,een wedstrijd die me sterk maakt en dan vooral mentaal.Zoals te zien is in de video op mijn instagram ,was ik voor de start al in tranen..dit omdat ik in gevecht was met “goed en kwaad”. We zwommen in een zwembad ,wat echt fijn is overigens maar het nadeel is dat als ik van warm naar koud ga ik enorme last krijg van mijn reuma en waar ik bang voor was gebeurde..zwemmen ging echt enorm lekker en was al snel het water uit,eenmaal op de fiets ging het mis..zowel mijn handen als mijn voeten gingen helemaal verkrampen en ik voelde niets meer wat de wissel van het fietsen naar het lopen lastig maakt maar gelukkig mocht mama mij helpen en die heeft toen voor mij mijn hardloop schoenen aangetrokken en geholpen met helm/startnummer.Met lopen heb ik alles gegeven wat in me zat,en het was genoeg want eenmaal op mijn horloge toen ik op stop klikte wist ik niet wat ik zag..1:22:51 wat een pr maakt van 5 minuten!. Sporten lijkt altijd leuk (en is het meestal ook) maar op sommige momenten kom je jezelf tegen,maar dat..maakt mij wel een vechtersbaas

Vandaag  (14 April) samen met Toyota Nederland de NN Rotterdam Marathon gelopen in Estafette vorm in de ban van Play Unified van Special Olympics. De bedoeling was dat we 9km gingen lopen,maar ik  heb de vlag van Toyota en de rode vlag totaal niet gezien waardoor ik bij de 12km dacht “shit,ben verkeerd gelopen” ..ben toen doorgelopen en gewoon door gegaan want terug lopen had geen zin..waardoor ik de halve marathon heb gelopen. Tja,goede voorbereiding voor volgende week denken we dan maar.Enige nadeel was dat ik niet álles heb kunnen geven,puur door het enorme opletten waar ik de vlag zag bij het 21km punt zodat ik niet opnieuw het wisselpunt zou missen.Maar ach..we hebben weer een verhaal voor in de boeken.Dank jullie wel Toyota Nederland dat we met jullie mee mochten lopen! Ondanks dat ik niet alles heb kunnen geven toch nog een pr gelopen en enorm gelopen van alles en iedereen onderweg. Op naar volgend weekend!

(24 maart) Al heel lang stond deze run op mijn bucketlist,eigenlijk zou ik hem in 2019 al doen alleen door corona kon dat niet.Ik geef toe,de race was pittig. Er stond een harde wind en het regende hard waardoor over het strand rennen meer strijden was dan normaal,ik zag voor mij dat er veel mensen uitvielen..ze gingen wandelen of ze stopten écht,ook zag ik veel mensen vallen. De wind kwam bij ons zowel van voor als van de zijkant waardoor ik zelf ook bijna 3x onderuit ben gegaan omdat mijn voeten niet naar voren gingen maar naar de zijkant. Maar wat was de sfeer fantastisch ,écht een feestje! Ondanks het weer stonden er mensen aan de kant om ons aan te moedigen en ook was er gezellige muziek onderweg. Toch ben ik erg trots op mezelf,want..van de 2527 vrouwen ben ik 15e geworden. Het was een geslaagde race.Leuke gezellige mede hardlopers, elke km een km bord ,goede verzorging posten onderweg en niet te vergeten..sportdrank onderweg! Hoorde van mensen dat ze het soms chaotisch vonden en druk maar zelf heb ik het niet zo ervaren gelukkig.Bij dit soort wedstrijden is het meestal druk met mensen, en zoals ik het beleefde was alles goed aangegeven.Ook voor de supporters was het erg fijn, ze hadden plek om te zitten met goed uitzicht op de voorstart tot aan de start, ook hadden ze de optie om langs het circuit te staan om ons binnen te halen of ons aan de start toe te juichen.Over Egmond was ik al enthousiast , maar als we gaan kijken naar hoe het voor de supporters was geregeld was deze wedstrijd echt top! Waar in Egmond niemand naar binnen kon om wat te drinken of om te plassen was hier genoeg plek voor een onderkomen. En tja aan het weer is niets te doen, helaas hebben we daar nou eenmaal geen controle over.Dus deze run is zeker een aanrader! 

Wauw..zoals velen van jullie weten had ik twee grote doelen dit jaar.. de ironman en de marathon van Amsterdam, en beide is het me gelukt! Ironman verslag had ik al heeeel lang geleden gedaan maar de marathon nog niet  en wou ook daarvan een verslagje doen,iets later dan gepland maar heb na de race enorm nagenoten.

Gisteren,22 September had ik de eerste Nederlandse kampioenschappen Triathlon tussen alle Para atleten.Sommige atleten herkende ik nog van de training in Alkmaar toen ik mee mocht trainen met het échte Nederlandse ploeg,en hoe leuk,een van de coaches was er ook namelijk Ruud (na de tijd zei die ook hoe trots hij was en dat die stond te kijken wat voor tempo ik had, jullie snappen wel dat ik dat erg gaaf vond om te horen natuurlijk)..vond het zo leuk om even bij te kletsen! De ochtend voor de race voelde ik me nog wel goed en had er veel zin in, maar hoe meer het dichtbij kwam hoe spannender het werd..

Wat was het bijzonder en een mooi avontuur..

I'AM A IRONMAN!

Afgelopen zaterdag had ik mijn tweede en laatste (voordat de Ironman begint) 1\4e Triathlon.Ik had deze dag vooral gezonde spanning.Andere locatie, wisselzones waren twee verschillende locaties, warmer weer en geen wetshuit aan en was daar bovenop ook niet helemaal fit ivm griep die ik te pakken had gekregen, maar dat mag de pret niet drukken! Met een shaker in mijn hand met de pre-workout van Elmerink Nutrition (psst..even tussen ons,met mijn code EsmeeAnne10 krijg je gewoon korting op je bestelling 🤫)  maakte ik alles klaar en niet veel later vertrokken we met alle atleten naar de locatie  en wisselzone bij het zwem onderdeel.Bij het inzwemmen merkte ik al snel dat het water enorm helder was en een lekkere temperatuur was wat ik heel fijn vond.Naar mijn idee kwam ik lastig weg (voor mijn gevoel waren er nu meer atleten dan de wedstrijden hiervoor in open water) maar van andere atleten en mensen hoorde ik achteraf dat ik snel weg was dusja..dat ging ook wel goed! Met een tijd van 14:45 kwam als eerste vrouw   het water uit, waar ik echt heel blij mee ben want die tijd betekent weer een pr! Eenmaal de fiets op merkte ik snel dat ik er lekker in zat, bij de derde ronde (moest er 6) lag ik nog steeds 3e vrouw.Maar na de 4e ronde werd ik al snel in gehaald maarja..dat zijn we wel gewend🙈.Maar alsnog..toen ik zag dat ik met een gemiddelde 31,9km per uur de wisselzone bereikte was ik wel trots! (ook op de 40km weer een pr). Toen begon het loop parcours..4 rondes en wat een zon! Het was lekker, beter dan regen maar het maakte het wel echt enorm warm en het parcours kende ook wel wat heuvels dus makkelijk was het zeker niet..ik lag na het fietsen echt iets van 20e dus ik moest aan de bak wou ik in die top 5 komen.Mama riep plots "kom op Esmee! nog 1 ronde, anderhalve minuut!" Nu heb ik natuurlijk geen besef van tijd..dus dacht ' het zal wel, ga gewoon alles doen om een goede tijd neer te zetten' . Eenmaal over de finish hoorde ik de omroeper zeggen "en daar hebben we EsmeeAnne de Meulmeester uit Zevenaar,dat maakt de derde vrouw van vandaag" waarbij ik dacht jaa tuurlijk! tot de organisatie van de rivierenland Triathlon naar me toe kwam en zei "deze keer blijf je wachten he" en toen pas viel het kwartje..ik was derde overall bij de vrouwen?? .Bij de prijs uitreiking deden ze het in leeftijd categories waardoor ik dacht dat ik geen podium  plek meer had, maar plots hoorde ik "en op nummer 1 EsmeeAnne" nouuuu dat had ik toch écht even niet gedacht! 3e overall,1e in mijn leeftijd klasse en een  pr..het moest niet gekker worden. Dus met een enorm goed gevoel verliet ik de wedstrijd.Organisatie was ook top! Onderweg genoeg water posten, fotografen en bij de finish genoeg drinken en ook nog krentenbollen en appels! Echt top!

Vorige week had ik mijn aller eerste 1/4e triathlon (en regulier),vond het méga spannend maar wat heb ik genoten! Hoe het ook wend of keert,volgendjaar ben ik er weer bij!

Jaa..waar moet ik beginnen, wat een avontuur! Het avontuur was met leuke maar ook met veel dieptepunten waarover ik jullie in dit blog ga vertellen, al houd ik sommige dingen ook voor mezelf omdat ik niemand online wil kwetsen. Woensdag op donderdag nacht vertrok ik samen met een mede atleet en twee coaches die ik kende vanuit Berlijn met de auto naar Slowakije wat zo'n 12 uur rijden was, het was nieuw voor mij omdat we vorig jaar met de trein waren maar hee nieuwe dingen leren kennen kan nooit kwaad! Al heb ik veel geslapen want ja het was erg laat en die dag had ik ook nog gewoon gewerkt van 08:00 tot 18:00.Na lang rijden kwamen we aan waar Martina en Eva en alle andere lieve mensen ons aan het opwachten waren bij de ingang..ik sprong de auto uit en begon ze meteen te knuffelen, wat voelde het als thuis komen! Die dag was eigenlijk gewoon rustig..hebben spullen uitgepakt en fietsen in de ruimte gezet waar ze apart werden gehouden voor ons, helaas begon het die dag ook met tranen van een paar gebeurtenissen en vervelende gevoelens die de dag gebeurd waren, dus wat was ik blij toen ik de volgende dag mijn maatje Ron  uit Israël en Leo uit Finland in mijn armen kon sluiten.Leo & Ron heb ik vorig jaar mogen leren kennen in Slowakije,zelfde wedstrijd en ondanks dat het een jaar geleden was hebben we contact gehouden dus het was enorm fijn om elkaar weer terug te zien en hun stelde mij gerust en lieten mij voelen zoals ik me hoor te voelen.Die dag hadden we parcourverkenning.Zwemmen fietsen en het hardlopen. Zwemmen deden we al in het kanaal  en dezelfde afstand die we in de race moesten doen en brr wat was het koud, maar dat weerhield de pret niet.Samen met Ron startte ik vooraan en samen met 2 anderen liepen we het water uit , helaas stonden mijn coaches nog bij de andere kant en begon ik het erg koud te krijgen (door mijn reuma kan het erg gevaarlijk zijn om lang stil te staan met enorme koud) maar gelukkig was daar de Oran de coach van Israël die mij zijn hoodie aangaf zodat ik niet in een reuma aanval terecht zou komen.Toen de coaches kwamen moest ik de hoodie terug geven en liepen we naar het hotel alhoewel lopen..meer strompelen want in een reuma aanval kan ik niet goed lopen.Eenmaal opgewarmd kreeg ik te horen dat ons land helaas ons had afgemeld voor het fietsparcours, enorm jammer maar het stelde me gerust dat het parcour hetzelfde was als vorig jaar.De middag was enorm emotioneel.Samen met de moeder en coach van Ron om de tafel gezeten en mijn emoties los kunnen laten en vertellen hoe ik me voelde en wat er speelden en wauw wat waren ze lief! Ze hebben me veel raad gegeven, me geknuffeld , liefde gegeven, moed ingesproken..(terwijl ik dit schrijf krijg ik gewoon weer tranen in mijn ogen).Als je op een bepaald punt staat en je voelt je zó alleen, je hebt zoveel mentale pijn gekregen, je voelt je in de steek gelaten..is het zo fijn om mensen naast je te hebben die om je geven dat gevoel is gewoon niet te omschrijven.In de avond gingen we het loop parcour verkennen want die was nieuw en wat was dat gezellig! Ondanks de regen heb ik het enorm gezellig gehad met Leo en Ron.Lekker bijgekletst en het over de race kunnen hebben.

Triathlon westland..een wedstrijd waarvan mama en ik zeiden "ohh volgende keer doen we eentje dichterbij hoor" (de wekker ging om 06:00 omdat de start al erg vroeg was) Maar mijn coach vond dat ik deze wedstrijd een keer moest mee maken, nou..dan doen we dat.Het was enorm goed geregeld, want toen we eenmaal aan kwamen was het al vanzelfsprekend waar we moesten zijn het stond écht heel goed aangegeven.Toen we de fiets eraf hadden gehaald hadden we een klein probleempje..ik was vergeten om mijn fiets op te pompen, en ja..heel stom klinkt dit maar mama en ik zijn gewoon niet heel handig en het lukt ons gewoon níet om het op te pompen🙈.Gelukkig was er een jongen naast ons geparkeerd die ons hulp aanbood dus die heeft even uitgelegd hoe en wat.Toen richting het punt om me aan te melden, eenmaal aangemeld naar mijn plek waar de fiets en spullen mocht neerzetten.Heel fijnwant mama mocht mij helpen met de wissels want ik kan wel heel veel zelf doen alleen de wetstuit uittrekken is nog erg lastig, daarom mocht ik naast de mensen staan die de estafette deden waardoor we meer ruimte hadden.Hoe zenuwachtig ik ook was ik had er écht  heel veel zin in.Eenmaal gestart ging het erg lekker, natuurlijk hier en daar wel een elleboog maar ik had best wel wat ruimte, toen ik het water uitrende hoorde ik de omroeper zeggen "de eerste vrouw is ook het water uit" waarbij ik dacht..'dat kan niet' maar toch was het zo en wauw wat voelde het goed! Toen kwam het fietsen..mijn minste onderdeel, in het begin ging het echt lekker, gemiddeld 32km per uur dat ik reed maar plots raakte ik even de weg kwijt..ik zag dat ik reed richting de wisselzone en toen dacht ik "shit ik ben verkeerd, ik moet nog een ronde" en toen was er totale paniek en alles liep mis..door de paniek viel tegen het hek aan en was de ketting ook van de fiets af.De organisatie heeft mij enorm goed geholpen! Een man heeft de ketting erop gelegd en mijn fiets over het hek getild waardoor ik vanaf daar mijn ronde af kon maken, met gemiddeld 30km per uur kwam ik (na de 2e ronde) als 17e vrouw aan.Na de wissel heb ik het op een sprinten gezet aangezien ik erg achter lag en ik toch een goede tijd wou neerzetten en mijn achterstand wou inhalen.Met een gemiddeld tempo van 4"10 en als snelste vrouw  kwam ik over finish.Toen ik mijn horloge had uitgezet en bij mijn team stond ,stond ik enorm versteld..ik had mijn tijd opnieuw verbeterd! Uiteindelijk was ik 4e vrouw geworden..net niet op het podium, als ik niet was gevallen stond ik gewoon op dat podium..dus jullie snappen wel dat ik volgendjaar eventjes ga knallen he!

Vandaag (21 April) De halve marathon gehad van Enschede, ik weet niet meer goed hoe ik erop was gekomen om deze te doen maar ik weet nog wel hoe enorm hard ik ernaar uitgekeken heb! Samen met mijn moeder vertrokken we al vroeg, om 05:40 ging onze wekker want om 09:30  moest ik al aan de start staan.We vertrokken met de auto naar Hengelo en vanuit daar met de trein naar Enschede.Ik moest me melden bij het Saxion , fijne aan dat het druk was, was dat we gewoon de hardloopschoenen konden volgen en geen google maps aan hoefde te zetten haha.Startnummer opgehaald, even wachten en op naar de startvakken en dat was wel even een dingetje.. het was zo druk en zelf vond ik dat het niet mega goed aangegeven stond dus het was even zoeken maar op een gegeven moment zagen we het startvak "geel" staan en daar moest ik in staan alleen was het ding dat de snelste pacer 02:00 erover deed en ik wou heel graag onder de 1 uur en 35 minuten lopen .Dus ben ik gewoon doorgelopen naar een ander startvak, achteraf bleek wel dat het eigenlijk alleen was voor de snelle marathon lopers.In het vak kwam ik aan de praat met een mede loper en die deed de hele marathon en wou die graag binnen de 3 uur halen, hij zei tegen mij "als je de pacer van 03:00 volgt tot het punt dat je moet opsplitsen dan loop je het tempo die je moet lopen voor het doel dat jij wilt lopen dus blijf maar lekker bij ons".Zo gezegd zo gedaan..met veel energie ondanks dat ik de dag ervoor al de triatlon had gehad liep ik met die meneer naar de start, in het begin bleef ik bij de pacer maar plots had ik veel energie en haalde ik hun in en lag ik gewoon bijna bij de kopgroep van onze startlopers, het tempo was dan ook 3"40.Bij de 15km kreeg ik het wat zwaarder maar zag ook dat ik een pr had gelopen op de 15!  en kwam ik de groep weer tegen die bij de pacer liepen zo ook die meneer.Hij zei tegen mij "kom op meid je zit al op de helft , blijf achter de grote mannen hier dan blijf je uit de wind" hoe erg ik ook mijn best deed, ze gingen mij te snel en moest ik achter ze lopen.Snel een gummie beertje genomen voor wat extra suikers en energie en had bij de 18km weer de draad te pakken en wauw wat een sfeer..veel kinderen en mensen die langs de kant stonden aan te moedigen  en die bekertjes water van thuis hadden gevuld uitdeelden, maar ook fruit uitdeelden of plots een sproeier die aanstond.Ook waren er veel kartonnen aanmoedigen, en al weet ik dat ze niet voor mij waren bedoeld gaf het mij veel energie bij eentje stond er bijvoorbeeld " Hup hup lopen, alles voor de kudos" waarbij ik enorm erg moest lachen.Ik was er bijna maar bij het 20km punt werd het lastig..mijn benen werden zwaar en verkrampt en steken in mijn zij en veel steken op de borst.Mensen zagen het aan mij en riepen "kom op meid je bent er bijna!Je kan dit!" dat gaf het laatste duwtje in de rug..ik zag de finish en gaf alles wat ik nog in me had, vraag me niet hoe maar het tempo was 3"19. Enorm mooie medaille en een pr van bijna 3 minuten leverde het op. Enorm tevreden en heel blij met hoe de race is gegaan volgende keer gaan we voor 1 uur en 30 minuten!

Vandaag (20 April)  de eerste triatlon van het seizoen gehad.Het was een..heftige ,maar wel een mooie wedstrijd ,een wedstrijd die me sterk maakt en dan vooral mentaal.Zoals te zien is in de video op mijn instagram ,was ik voor de start al in tranen..dit omdat ik in gevecht was met “goed en kwaad”. We zwommen in een zwembad ,wat echt fijn is overigens maar het nadeel is dat als ik van warm naar koud ga ik enorme last krijg van mijn reuma en waar ik bang voor was gebeurde..zwemmen ging echt enorm lekker en was al snel het water uit,eenmaal op de fiets ging het mis..zowel mijn handen als mijn voeten gingen helemaal verkrampen en ik voelde niets meer wat de wissel van het fietsen naar het lopen lastig maakt maar gelukkig mocht mama mij helpen en die heeft toen voor mij mijn hardloop schoenen aangetrokken en geholpen met helm/startnummer.Met lopen heb ik alles gegeven wat in me zat,en het was genoeg want eenmaal op mijn horloge toen ik op stop klikte wist ik niet wat ik zag..1:22:51 wat een pr maakt van 5 minuten!. Sporten lijkt altijd leuk (en is het meestal ook) maar op sommige momenten kom je jezelf tegen,maar dat..maakt mij wel een vechtersbaas

Vandaag  (14 April) samen met Toyota Nederland de NN Rotterdam Marathon gelopen in Estafette vorm in de ban van Play Unified van Special Olympics. De bedoeling was dat we 9km gingen lopen,maar ik  heb de vlag van Toyota en de rode vlag totaal niet gezien waardoor ik bij de 12km dacht “shit,ben verkeerd gelopen” ..ben toen doorgelopen en gewoon door gegaan want terug lopen had geen zin..waardoor ik de halve marathon heb gelopen. Tja,goede voorbereiding voor volgende week denken we dan maar.Enige nadeel was dat ik niet álles heb kunnen geven,puur door het enorme opletten waar ik de vlag zag bij het 21km punt zodat ik niet opnieuw het wisselpunt zou missen.Maar ach..we hebben weer een verhaal voor in de boeken.Dank jullie wel Toyota Nederland dat we met jullie mee mochten lopen! Ondanks dat ik niet alles heb kunnen geven toch nog een pr gelopen en enorm gelopen van alles en iedereen onderweg. Op naar volgend weekend!

(24 maart) Al heel lang stond deze run op mijn bucketlist,eigenlijk zou ik hem in 2019 al doen alleen door corona kon dat niet.Ik geef toe,de race was pittig. Er stond een harde wind en het regende hard waardoor over het strand rennen meer strijden was dan normaal,ik zag voor mij dat er veel mensen uitvielen..ze gingen wandelen of ze stopten écht,ook zag ik veel mensen vallen. De wind kwam bij ons zowel van voor als van de zijkant waardoor ik zelf ook bijna 3x onderuit ben gegaan omdat mijn voeten niet naar voren gingen maar naar de zijkant. Maar wat was de sfeer fantastisch ,écht een feestje! Ondanks het weer stonden er mensen aan de kant om ons aan te moedigen en ook was er gezellige muziek onderweg. Toch ben ik erg trots op mezelf,want..van de 2527 vrouwen ben ik 15e geworden. Het was een geslaagde race.Leuke gezellige mede hardlopers, elke km een km bord ,goede verzorging posten onderweg en niet te vergeten..sportdrank onderweg! Hoorde van mensen dat ze het soms chaotisch vonden en druk maar zelf heb ik het niet zo ervaren gelukkig.Bij dit soort wedstrijden is het meestal druk met mensen, en zoals ik het beleefde was alles goed aangegeven.Ook voor de supporters was het erg fijn, ze hadden plek om te zitten met goed uitzicht op de voorstart tot aan de start, ook hadden ze de optie om langs het circuit te staan om ons binnen te halen of ons aan de start toe te juichen.Over Egmond was ik al enthousiast , maar als we gaan kijken naar hoe het voor de supporters was geregeld was deze wedstrijd echt top! Waar in Egmond niemand naar binnen kon om wat te drinken of om te plassen was hier genoeg plek voor een onderkomen. En tja aan het weer is niets te doen, helaas hebben we daar nou eenmaal geen controle over.Dus deze run is zeker een aanrader! 

Wauw..zoals velen van jullie weten had ik twee grote doelen dit jaar.. de ironman en de marathon van Amsterdam, en beide is het me gelukt! Ironman verslag had ik al heeeel lang geleden gedaan maar de marathon nog niet  en wou ook daarvan een verslagje doen,iets later dan gepland maar heb na de race enorm nagenoten.

Gisteren,22 September had ik de eerste Nederlandse kampioenschappen Triathlon tussen alle Para atleten.Sommige atleten herkende ik nog van de training in Alkmaar toen ik mee mocht trainen met het échte Nederlandse ploeg,en hoe leuk,een van de coaches was er ook namelijk Ruud (na de tijd zei die ook hoe trots hij was en dat die stond te kijken wat voor tempo ik had, jullie snappen wel dat ik dat erg gaaf vond om te horen natuurlijk)..vond het zo leuk om even bij te kletsen! De ochtend voor de race voelde ik me nog wel goed en had er veel zin in, maar hoe meer het dichtbij kwam hoe spannender het werd..

Wat was het bijzonder en een mooi avontuur..

I'AM A IRONMAN!

Afgelopen zaterdag had ik mijn tweede en laatste (voordat de Ironman begint) 1\4e Triathlon.Ik had deze dag vooral gezonde spanning.Andere locatie, wisselzones waren twee verschillende locaties, warmer weer en geen wetshuit aan en was daar bovenop ook niet helemaal fit ivm griep die ik te pakken had gekregen, maar dat mag de pret niet drukken! Met een shaker in mijn hand met de pre-workout van Elmerink Nutrition (psst..even tussen ons,met mijn code EsmeeAnne10 krijg je gewoon korting op je bestelling 🤫)  maakte ik alles klaar en niet veel later vertrokken we met alle atleten naar de locatie  en wisselzone bij het zwem onderdeel.Bij het inzwemmen merkte ik al snel dat het water enorm helder was en een lekkere temperatuur was wat ik heel fijn vond.Naar mijn idee kwam ik lastig weg (voor mijn gevoel waren er nu meer atleten dan de wedstrijden hiervoor in open water) maar van andere atleten en mensen hoorde ik achteraf dat ik snel weg was dusja..dat ging ook wel goed! Met een tijd van 14:45 kwam als eerste vrouw   het water uit, waar ik echt heel blij mee ben want die tijd betekent weer een pr! Eenmaal de fiets op merkte ik snel dat ik er lekker in zat, bij de derde ronde (moest er 6) lag ik nog steeds 3e vrouw.Maar na de 4e ronde werd ik al snel in gehaald maarja..dat zijn we wel gewend🙈.Maar alsnog..toen ik zag dat ik met een gemiddelde 31,9km per uur de wisselzone bereikte was ik wel trots! (ook op de 40km weer een pr). Toen begon het loop parcours..4 rondes en wat een zon! Het was lekker, beter dan regen maar het maakte het wel echt enorm warm en het parcours kende ook wel wat heuvels dus makkelijk was het zeker niet..ik lag na het fietsen echt iets van 20e dus ik moest aan de bak wou ik in die top 5 komen.Mama riep plots "kom op Esmee! nog 1 ronde, anderhalve minuut!" Nu heb ik natuurlijk geen besef van tijd..dus dacht ' het zal wel, ga gewoon alles doen om een goede tijd neer te zetten' . Eenmaal over de finish hoorde ik de omroeper zeggen "en daar hebben we EsmeeAnne de Meulmeester uit Zevenaar,dat maakt de derde vrouw van vandaag" waarbij ik dacht jaa tuurlijk! tot de organisatie van de rivierenland Triathlon naar me toe kwam en zei "deze keer blijf je wachten he" en toen pas viel het kwartje..ik was derde overall bij de vrouwen?? .Bij de prijs uitreiking deden ze het in leeftijd categories waardoor ik dacht dat ik geen podium  plek meer had, maar plots hoorde ik "en op nummer 1 EsmeeAnne" nouuuu dat had ik toch écht even niet gedacht! 3e overall,1e in mijn leeftijd klasse en een  pr..het moest niet gekker worden. Dus met een enorm goed gevoel verliet ik de wedstrijd.Organisatie was ook top! Onderweg genoeg water posten, fotografen en bij de finish genoeg drinken en ook nog krentenbollen en appels! Echt top!

Vorige week had ik mijn aller eerste 1/4e triathlon (en regulier),vond het méga spannend maar wat heb ik genoten! Hoe het ook wend of keert,volgendjaar ben ik er weer bij!

Jaa..waar moet ik beginnen, wat een avontuur! Het avontuur was met leuke maar ook met veel dieptepunten waarover ik jullie in dit blog ga vertellen, al houd ik sommige dingen ook voor mezelf omdat ik niemand online wil kwetsen. Woensdag op donderdag nacht vertrok ik samen met een mede atleet en twee coaches die ik kende vanuit Berlijn met de auto naar Slowakije wat zo'n 12 uur rijden was, het was nieuw voor mij omdat we vorig jaar met de trein waren maar hee nieuwe dingen leren kennen kan nooit kwaad! Al heb ik veel geslapen want ja het was erg laat en die dag had ik ook nog gewoon gewerkt van 08:00 tot 18:00.Na lang rijden kwamen we aan waar Martina en Eva en alle andere lieve mensen ons aan het opwachten waren bij de ingang..ik sprong de auto uit en begon ze meteen te knuffelen, wat voelde het als thuis komen! Die dag was eigenlijk gewoon rustig..hebben spullen uitgepakt en fietsen in de ruimte gezet waar ze apart werden gehouden voor ons, helaas begon het die dag ook met tranen van een paar gebeurtenissen en vervelende gevoelens die de dag gebeurd waren, dus wat was ik blij toen ik de volgende dag mijn maatje Ron  uit Israël en Leo uit Finland in mijn armen kon sluiten.Leo & Ron heb ik vorig jaar mogen leren kennen in Slowakije,zelfde wedstrijd en ondanks dat het een jaar geleden was hebben we contact gehouden dus het was enorm fijn om elkaar weer terug te zien en hun stelde mij gerust en lieten mij voelen zoals ik me hoor te voelen.Die dag hadden we parcourverkenning.Zwemmen fietsen en het hardlopen. Zwemmen deden we al in het kanaal  en dezelfde afstand die we in de race moesten doen en brr wat was het koud, maar dat weerhield de pret niet.Samen met Ron startte ik vooraan en samen met 2 anderen liepen we het water uit , helaas stonden mijn coaches nog bij de andere kant en begon ik het erg koud te krijgen (door mijn reuma kan het erg gevaarlijk zijn om lang stil te staan met enorme koud) maar gelukkig was daar de Oran de coach van Israël die mij zijn hoodie aangaf zodat ik niet in een reuma aanval terecht zou komen.Toen de coaches kwamen moest ik de hoodie terug geven en liepen we naar het hotel alhoewel lopen..meer strompelen want in een reuma aanval kan ik niet goed lopen.Eenmaal opgewarmd kreeg ik te horen dat ons land helaas ons had afgemeld voor het fietsparcours, enorm jammer maar het stelde me gerust dat het parcour hetzelfde was als vorig jaar.De middag was enorm emotioneel.Samen met de moeder en coach van Ron om de tafel gezeten en mijn emoties los kunnen laten en vertellen hoe ik me voelde en wat er speelden en wauw wat waren ze lief! Ze hebben me veel raad gegeven, me geknuffeld , liefde gegeven, moed ingesproken..(terwijl ik dit schrijf krijg ik gewoon weer tranen in mijn ogen).Als je op een bepaald punt staat en je voelt je zó alleen, je hebt zoveel mentale pijn gekregen, je voelt je in de steek gelaten..is het zo fijn om mensen naast je te hebben die om je geven dat gevoel is gewoon niet te omschrijven.In de avond gingen we het loop parcour verkennen want die was nieuw en wat was dat gezellig! Ondanks de regen heb ik het enorm gezellig gehad met Leo en Ron.Lekker bijgekletst en het over de race kunnen hebben.

Triathlon westland..een wedstrijd waarvan mama en ik zeiden "ohh volgende keer doen we eentje dichterbij hoor" (de wekker ging om 06:00 omdat de start al erg vroeg was) Maar mijn coach vond dat ik deze wedstrijd een keer moest mee maken, nou..dan doen we dat.Het was enorm goed geregeld, want toen we eenmaal aan kwamen was het al vanzelfsprekend waar we moesten zijn het stond écht heel goed aangegeven.Toen we de fiets eraf hadden gehaald hadden we een klein probleempje..ik was vergeten om mijn fiets op te pompen, en ja..heel stom klinkt dit maar mama en ik zijn gewoon niet heel handig en het lukt ons gewoon níet om het op te pompen🙈.Gelukkig was er een jongen naast ons geparkeerd die ons hulp aanbood dus die heeft even uitgelegd hoe en wat.Toen richting het punt om me aan te melden, eenmaal aangemeld naar mijn plek waar de fiets en spullen mocht neerzetten.Heel fijnwant mama mocht mij helpen met de wissels want ik kan wel heel veel zelf doen alleen de wetstuit uittrekken is nog erg lastig, daarom mocht ik naast de mensen staan die de estafette deden waardoor we meer ruimte hadden.Hoe zenuwachtig ik ook was ik had er écht  heel veel zin in.Eenmaal gestart ging het erg lekker, natuurlijk hier en daar wel een elleboog maar ik had best wel wat ruimte, toen ik het water uitrende hoorde ik de omroeper zeggen "de eerste vrouw is ook het water uit" waarbij ik dacht..'dat kan niet' maar toch was het zo en wauw wat voelde het goed! Toen kwam het fietsen..mijn minste onderdeel, in het begin ging het echt lekker, gemiddeld 32km per uur dat ik reed maar plots raakte ik even de weg kwijt..ik zag dat ik reed richting de wisselzone en toen dacht ik "shit ik ben verkeerd, ik moet nog een ronde" en toen was er totale paniek en alles liep mis..door de paniek viel tegen het hek aan en was de ketting ook van de fiets af.De organisatie heeft mij enorm goed geholpen! Een man heeft de ketting erop gelegd en mijn fiets over het hek getild waardoor ik vanaf daar mijn ronde af kon maken, met gemiddeld 30km per uur kwam ik (na de 2e ronde) als 17e vrouw aan.Na de wissel heb ik het op een sprinten gezet aangezien ik erg achter lag en ik toch een goede tijd wou neerzetten en mijn achterstand wou inhalen.Met een gemiddeld tempo van 4"10 en als snelste vrouw  kwam ik over finish.Toen ik mijn horloge had uitgezet en bij mijn team stond ,stond ik enorm versteld..ik had mijn tijd opnieuw verbeterd! Uiteindelijk was ik 4e vrouw geworden..net niet op het podium, als ik niet was gevallen stond ik gewoon op dat podium..dus jullie snappen wel dat ik volgendjaar eventjes ga knallen he!

Vandaag (21 April) De halve marathon gehad van Enschede, ik weet niet meer goed hoe ik erop was gekomen om deze te doen maar ik weet nog wel hoe enorm hard ik ernaar uitgekeken heb! Samen met mijn moeder vertrokken we al vroeg, om 05:40 ging onze wekker want om 09:30  moest ik al aan de start staan.We vertrokken met de auto naar Hengelo en vanuit daar met de trein naar Enschede.Ik moest me melden bij het Saxion , fijne aan dat het druk was, was dat we gewoon de hardloopschoenen konden volgen en geen google maps aan hoefde te zetten haha.Startnummer opgehaald, even wachten en op naar de startvakken en dat was wel even een dingetje.. het was zo druk en zelf vond ik dat het niet mega goed aangegeven stond dus het was even zoeken maar op een gegeven moment zagen we het startvak "geel" staan en daar moest ik in staan alleen was het ding dat de snelste pacer 02:00 erover deed en ik wou heel graag onder de 1 uur en 35 minuten lopen .Dus ben ik gewoon doorgelopen naar een ander startvak, achteraf bleek wel dat het eigenlijk alleen was voor de snelle marathon lopers.In het vak kwam ik aan de praat met een mede loper en die deed de hele marathon en wou die graag binnen de 3 uur halen, hij zei tegen mij "als je de pacer van 03:00 volgt tot het punt dat je moet opsplitsen dan loop je het tempo die je moet lopen voor het doel dat jij wilt lopen dus blijf maar lekker bij ons".Zo gezegd zo gedaan..met veel energie ondanks dat ik de dag ervoor al de triatlon had gehad liep ik met die meneer naar de start, in het begin bleef ik bij de pacer maar plots had ik veel energie en haalde ik hun in en lag ik gewoon bijna bij de kopgroep van onze startlopers, het tempo was dan ook 3"40.Bij de 15km kreeg ik het wat zwaarder maar zag ook dat ik een pr had gelopen op de 15!  en kwam ik de groep weer tegen die bij de pacer liepen zo ook die meneer.Hij zei tegen mij "kom op meid je zit al op de helft , blijf achter de grote mannen hier dan blijf je uit de wind" hoe erg ik ook mijn best deed, ze gingen mij te snel en moest ik achter ze lopen.Snel een gummie beertje genomen voor wat extra suikers en energie en had bij de 18km weer de draad te pakken en wauw wat een sfeer..veel kinderen en mensen die langs de kant stonden aan te moedigen  en die bekertjes water van thuis hadden gevuld uitdeelden, maar ook fruit uitdeelden of plots een sproeier die aanstond.Ook waren er veel kartonnen aanmoedigen, en al weet ik dat ze niet voor mij waren bedoeld gaf het mij veel energie bij eentje stond er bijvoorbeeld " Hup hup lopen, alles voor de kudos" waarbij ik enorm erg moest lachen.Ik was er bijna maar bij het 20km punt werd het lastig..mijn benen werden zwaar en verkrampt en steken in mijn zij en veel steken op de borst.Mensen zagen het aan mij en riepen "kom op meid je bent er bijna!Je kan dit!" dat gaf het laatste duwtje in de rug..ik zag de finish en gaf alles wat ik nog in me had, vraag me niet hoe maar het tempo was 3"19. Enorm mooie medaille en een pr van bijna 3 minuten leverde het op. Enorm tevreden en heel blij met hoe de race is gegaan volgende keer gaan we voor 1 uur en 30 minuten!

Vandaag (20 April)  de eerste triatlon van het seizoen gehad.Het was een..heftige ,maar wel een mooie wedstrijd ,een wedstrijd die me sterk maakt en dan vooral mentaal.Zoals te zien is in de video op mijn instagram ,was ik voor de start al in tranen..dit omdat ik in gevecht was met “goed en kwaad”. We zwommen in een zwembad ,wat echt fijn is overigens maar het nadeel is dat als ik van warm naar koud ga ik enorme last krijg van mijn reuma en waar ik bang voor was gebeurde..zwemmen ging echt enorm lekker en was al snel het water uit,eenmaal op de fiets ging het mis..zowel mijn handen als mijn voeten gingen helemaal verkrampen en ik voelde niets meer wat de wissel van het fietsen naar het lopen lastig maakt maar gelukkig mocht mama mij helpen en die heeft toen voor mij mijn hardloop schoenen aangetrokken en geholpen met helm/startnummer.Met lopen heb ik alles gegeven wat in me zat,en het was genoeg want eenmaal op mijn horloge toen ik op stop klikte wist ik niet wat ik zag..1:22:51 wat een pr maakt van 5 minuten!. Sporten lijkt altijd leuk (en is het meestal ook) maar op sommige momenten kom je jezelf tegen,maar dat..maakt mij wel een vechtersbaas

Vandaag  (14 April) samen met Toyota Nederland de NN Rotterdam Marathon gelopen in Estafette vorm in de ban van Play Unified van Special Olympics. De bedoeling was dat we 9km gingen lopen,maar ik  heb de vlag van Toyota en de rode vlag totaal niet gezien waardoor ik bij de 12km dacht “shit,ben verkeerd gelopen” ..ben toen doorgelopen en gewoon door gegaan want terug lopen had geen zin..waardoor ik de halve marathon heb gelopen. Tja,goede voorbereiding voor volgende week denken we dan maar.Enige nadeel was dat ik niet álles heb kunnen geven,puur door het enorme opletten waar ik de vlag zag bij het 21km punt zodat ik niet opnieuw het wisselpunt zou missen.Maar ach..we hebben weer een verhaal voor in de boeken.Dank jullie wel Toyota Nederland dat we met jullie mee mochten lopen! Ondanks dat ik niet alles heb kunnen geven toch nog een pr gelopen en enorm gelopen van alles en iedereen onderweg. Op naar volgend weekend!

(24 maart) Al heel lang stond deze run op mijn bucketlist,eigenlijk zou ik hem in 2019 al doen alleen door corona kon dat niet.Ik geef toe,de race was pittig. Er stond een harde wind en het regende hard waardoor over het strand rennen meer strijden was dan normaal,ik zag voor mij dat er veel mensen uitvielen..ze gingen wandelen of ze stopten écht,ook zag ik veel mensen vallen. De wind kwam bij ons zowel van voor als van de zijkant waardoor ik zelf ook bijna 3x onderuit ben gegaan omdat mijn voeten niet naar voren gingen maar naar de zijkant. Maar wat was de sfeer fantastisch ,écht een feestje! Ondanks het weer stonden er mensen aan de kant om ons aan te moedigen en ook was er gezellige muziek onderweg. Toch ben ik erg trots op mezelf,want..van de 2527 vrouwen ben ik 15e geworden. Het was een geslaagde race.Leuke gezellige mede hardlopers, elke km een km bord ,goede verzorging posten onderweg en niet te vergeten..sportdrank onderweg! Hoorde van mensen dat ze het soms chaotisch vonden en druk maar zelf heb ik het niet zo ervaren gelukkig.Bij dit soort wedstrijden is het meestal druk met mensen, en zoals ik het beleefde was alles goed aangegeven.Ook voor de supporters was het erg fijn, ze hadden plek om te zitten met goed uitzicht op de voorstart tot aan de start, ook hadden ze de optie om langs het circuit te staan om ons binnen te halen of ons aan de start toe te juichen.Over Egmond was ik al enthousiast , maar als we gaan kijken naar hoe het voor de supporters was geregeld was deze wedstrijd echt top! Waar in Egmond niemand naar binnen kon om wat te drinken of om te plassen was hier genoeg plek voor een onderkomen. En tja aan het weer is niets te doen, helaas hebben we daar nou eenmaal geen controle over.Dus deze run is zeker een aanrader! 

Wauw..zoals velen van jullie weten had ik twee grote doelen dit jaar.. de ironman en de marathon van Amsterdam, en beide is het me gelukt! Ironman verslag had ik al heeeel lang geleden gedaan maar de marathon nog niet  en wou ook daarvan een verslagje doen,iets later dan gepland maar heb na de race enorm nagenoten.

Gisteren,22 September had ik de eerste Nederlandse kampioenschappen Triathlon tussen alle Para atleten.Sommige atleten herkende ik nog van de training in Alkmaar toen ik mee mocht trainen met het échte Nederlandse ploeg,en hoe leuk,een van de coaches was er ook namelijk Ruud (na de tijd zei die ook hoe trots hij was en dat die stond te kijken wat voor tempo ik had, jullie snappen wel dat ik dat erg gaaf vond om te horen natuurlijk)..vond het zo leuk om even bij te kletsen! De ochtend voor de race voelde ik me nog wel goed en had er veel zin in, maar hoe meer het dichtbij kwam hoe spannender het werd..

Wat was het bijzonder en een mooi avontuur..

I'AM A IRONMAN!

Afgelopen zaterdag had ik mijn tweede en laatste (voordat de Ironman begint) 1\4e Triathlon.Ik had deze dag vooral gezonde spanning.Andere locatie, wisselzones waren twee verschillende locaties, warmer weer en geen wetshuit aan en was daar bovenop ook niet helemaal fit ivm griep die ik te pakken had gekregen, maar dat mag de pret niet drukken! Met een shaker in mijn hand met de pre-workout van Elmerink Nutrition (psst..even tussen ons,met mijn code EsmeeAnne10 krijg je gewoon korting op je bestelling 🤫)  maakte ik alles klaar en niet veel later vertrokken we met alle atleten naar de locatie  en wisselzone bij het zwem onderdeel.Bij het inzwemmen merkte ik al snel dat het water enorm helder was en een lekkere temperatuur was wat ik heel fijn vond.Naar mijn idee kwam ik lastig weg (voor mijn gevoel waren er nu meer atleten dan de wedstrijden hiervoor in open water) maar van andere atleten en mensen hoorde ik achteraf dat ik snel weg was dusja..dat ging ook wel goed! Met een tijd van 14:45 kwam als eerste vrouw   het water uit, waar ik echt heel blij mee ben want die tijd betekent weer een pr! Eenmaal de fiets op merkte ik snel dat ik er lekker in zat, bij de derde ronde (moest er 6) lag ik nog steeds 3e vrouw.Maar na de 4e ronde werd ik al snel in gehaald maarja..dat zijn we wel gewend🙈.Maar alsnog..toen ik zag dat ik met een gemiddelde 31,9km per uur de wisselzone bereikte was ik wel trots! (ook op de 40km weer een pr). Toen begon het loop parcours..4 rondes en wat een zon! Het was lekker, beter dan regen maar het maakte het wel echt enorm warm en het parcours kende ook wel wat heuvels dus makkelijk was het zeker niet..ik lag na het fietsen echt iets van 20e dus ik moest aan de bak wou ik in die top 5 komen.Mama riep plots "kom op Esmee! nog 1 ronde, anderhalve minuut!" Nu heb ik natuurlijk geen besef van tijd..dus dacht ' het zal wel, ga gewoon alles doen om een goede tijd neer te zetten' . Eenmaal over de finish hoorde ik de omroeper zeggen "en daar hebben we EsmeeAnne de Meulmeester uit Zevenaar,dat maakt de derde vrouw van vandaag" waarbij ik dacht jaa tuurlijk! tot de organisatie van de rivierenland Triathlon naar me toe kwam en zei "deze keer blijf je wachten he" en toen pas viel het kwartje..ik was derde overall bij de vrouwen?? .Bij de prijs uitreiking deden ze het in leeftijd categories waardoor ik dacht dat ik geen podium  plek meer had, maar plots hoorde ik "en op nummer 1 EsmeeAnne" nouuuu dat had ik toch écht even niet gedacht! 3e overall,1e in mijn leeftijd klasse en een  pr..het moest niet gekker worden. Dus met een enorm goed gevoel verliet ik de wedstrijd.Organisatie was ook top! Onderweg genoeg water posten, fotografen en bij de finish genoeg drinken en ook nog krentenbollen en appels! Echt top!

Vorige week had ik mijn aller eerste 1/4e triathlon (en regulier),vond het méga spannend maar wat heb ik genoten! Hoe het ook wend of keert,volgendjaar ben ik er weer bij!

Jaa..waar moet ik beginnen, wat een avontuur! Het avontuur was met leuke maar ook met veel dieptepunten waarover ik jullie in dit blog ga vertellen, al houd ik sommige dingen ook voor mezelf omdat ik niemand online wil kwetsen. Woensdag op donderdag nacht vertrok ik samen met een mede atleet en twee coaches die ik kende vanuit Berlijn met de auto naar Slowakije wat zo'n 12 uur rijden was, het was nieuw voor mij omdat we vorig jaar met de trein waren maar hee nieuwe dingen leren kennen kan nooit kwaad! Al heb ik veel geslapen want ja het was erg laat en die dag had ik ook nog gewoon gewerkt van 08:00 tot 18:00.Na lang rijden kwamen we aan waar Martina en Eva en alle andere lieve mensen ons aan het opwachten waren bij de ingang..ik sprong de auto uit en begon ze meteen te knuffelen, wat voelde het als thuis komen! Die dag was eigenlijk gewoon rustig..hebben spullen uitgepakt en fietsen in de ruimte gezet waar ze apart werden gehouden voor ons, helaas begon het die dag ook met tranen van een paar gebeurtenissen en vervelende gevoelens die de dag gebeurd waren, dus wat was ik blij toen ik de volgende dag mijn maatje Ron  uit Israël en Leo uit Finland in mijn armen kon sluiten.Leo & Ron heb ik vorig jaar mogen leren kennen in Slowakije,zelfde wedstrijd en ondanks dat het een jaar geleden was hebben we contact gehouden dus het was enorm fijn om elkaar weer terug te zien en hun stelde mij gerust en lieten mij voelen zoals ik me hoor te voelen.Die dag hadden we parcourverkenning.Zwemmen fietsen en het hardlopen. Zwemmen deden we al in het kanaal  en dezelfde afstand die we in de race moesten doen en brr wat was het koud, maar dat weerhield de pret niet.Samen met Ron startte ik vooraan en samen met 2 anderen liepen we het water uit , helaas stonden mijn coaches nog bij de andere kant en begon ik het erg koud te krijgen (door mijn reuma kan het erg gevaarlijk zijn om lang stil te staan met enorme koud) maar gelukkig was daar de Oran de coach van Israël die mij zijn hoodie aangaf zodat ik niet in een reuma aanval terecht zou komen.Toen de coaches kwamen moest ik de hoodie terug geven en liepen we naar het hotel alhoewel lopen..meer strompelen want in een reuma aanval kan ik niet goed lopen.Eenmaal opgewarmd kreeg ik te horen dat ons land helaas ons had afgemeld voor het fietsparcours, enorm jammer maar het stelde me gerust dat het parcour hetzelfde was als vorig jaar.De middag was enorm emotioneel.Samen met de moeder en coach van Ron om de tafel gezeten en mijn emoties los kunnen laten en vertellen hoe ik me voelde en wat er speelden en wauw wat waren ze lief! Ze hebben me veel raad gegeven, me geknuffeld , liefde gegeven, moed ingesproken..(terwijl ik dit schrijf krijg ik gewoon weer tranen in mijn ogen).Als je op een bepaald punt staat en je voelt je zó alleen, je hebt zoveel mentale pijn gekregen, je voelt je in de steek gelaten..is het zo fijn om mensen naast je te hebben die om je geven dat gevoel is gewoon niet te omschrijven.In de avond gingen we het loop parcour verkennen want die was nieuw en wat was dat gezellig! Ondanks de regen heb ik het enorm gezellig gehad met Leo en Ron.Lekker bijgekletst en het over de race kunnen hebben.

Triathlon westland..een wedstrijd waarvan mama en ik zeiden "ohh volgende keer doen we eentje dichterbij hoor" (de wekker ging om 06:00 omdat de start al erg vroeg was) Maar mijn coach vond dat ik deze wedstrijd een keer moest mee maken, nou..dan doen we dat.Het was enorm goed geregeld, want toen we eenmaal aan kwamen was het al vanzelfsprekend waar we moesten zijn het stond écht heel goed aangegeven.Toen we de fiets eraf hadden gehaald hadden we een klein probleempje..ik was vergeten om mijn fiets op te pompen, en ja..heel stom klinkt dit maar mama en ik zijn gewoon niet heel handig en het lukt ons gewoon níet om het op te pompen🙈.Gelukkig was er een jongen naast ons geparkeerd die ons hulp aanbood dus die heeft even uitgelegd hoe en wat.Toen richting het punt om me aan te melden, eenmaal aangemeld naar mijn plek waar de fiets en spullen mocht neerzetten.Heel fijnwant mama mocht mij helpen met de wissels want ik kan wel heel veel zelf doen alleen de wetstuit uittrekken is nog erg lastig, daarom mocht ik naast de mensen staan die de estafette deden waardoor we meer ruimte hadden.Hoe zenuwachtig ik ook was ik had er écht  heel veel zin in.Eenmaal gestart ging het erg lekker, natuurlijk hier en daar wel een elleboog maar ik had best wel wat ruimte, toen ik het water uitrende hoorde ik de omroeper zeggen "de eerste vrouw is ook het water uit" waarbij ik dacht..'dat kan niet' maar toch was het zo en wauw wat voelde het goed! Toen kwam het fietsen..mijn minste onderdeel, in het begin ging het echt lekker, gemiddeld 32km per uur dat ik reed maar plots raakte ik even de weg kwijt..ik zag dat ik reed richting de wisselzone en toen dacht ik "shit ik ben verkeerd, ik moet nog een ronde" en toen was er totale paniek en alles liep mis..door de paniek viel tegen het hek aan en was de ketting ook van de fiets af.De organisatie heeft mij enorm goed geholpen! Een man heeft de ketting erop gelegd en mijn fiets over het hek getild waardoor ik vanaf daar mijn ronde af kon maken, met gemiddeld 30km per uur kwam ik (na de 2e ronde) als 17e vrouw aan.Na de wissel heb ik het op een sprinten gezet aangezien ik erg achter lag en ik toch een goede tijd wou neerzetten en mijn achterstand wou inhalen.Met een gemiddeld tempo van 4"10 en als snelste vrouw  kwam ik over finish.Toen ik mijn horloge had uitgezet en bij mijn team stond ,stond ik enorm versteld..ik had mijn tijd opnieuw verbeterd! Uiteindelijk was ik 4e vrouw geworden..net niet op het podium, als ik niet was gevallen stond ik gewoon op dat podium..dus jullie snappen wel dat ik volgendjaar eventjes ga knallen he!

Vandaag (21 April) De halve marathon gehad van Enschede, ik weet niet meer goed hoe ik erop was gekomen om deze te doen maar ik weet nog wel hoe enorm hard ik ernaar uitgekeken heb! Samen met mijn moeder vertrokken we al vroeg, om 05:40 ging onze wekker want om 09:30  moest ik al aan de start staan.We vertrokken met de auto naar Hengelo en vanuit daar met de trein naar Enschede.Ik moest me melden bij het Saxion , fijne aan dat het druk was, was dat we gewoon de hardloopschoenen konden volgen en geen google maps aan hoefde te zetten haha.Startnummer opgehaald, even wachten en op naar de startvakken en dat was wel even een dingetje.. het was zo druk en zelf vond ik dat het niet mega goed aangegeven stond dus het was even zoeken maar op een gegeven moment zagen we het startvak "geel" staan en daar moest ik in staan alleen was het ding dat de snelste pacer 02:00 erover deed en ik wou heel graag onder de 1 uur en 35 minuten lopen .Dus ben ik gewoon doorgelopen naar een ander startvak, achteraf bleek wel dat het eigenlijk alleen was voor de snelle marathon lopers.In het vak kwam ik aan de praat met een mede loper en die deed de hele marathon en wou die graag binnen de 3 uur halen, hij zei tegen mij "als je de pacer van 03:00 volgt tot het punt dat je moet opsplitsen dan loop je het tempo die je moet lopen voor het doel dat jij wilt lopen dus blijf maar lekker bij ons".Zo gezegd zo gedaan..met veel energie ondanks dat ik de dag ervoor al de triatlon had gehad liep ik met die meneer naar de start, in het begin bleef ik bij de pacer maar plots had ik veel energie en haalde ik hun in en lag ik gewoon bijna bij de kopgroep van onze startlopers, het tempo was dan ook 3"40.Bij de 15km kreeg ik het wat zwaarder maar zag ook dat ik een pr had gelopen op de 15!  en kwam ik de groep weer tegen die bij de pacer liepen zo ook die meneer.Hij zei tegen mij "kom op meid je zit al op de helft , blijf achter de grote mannen hier dan blijf je uit de wind" hoe erg ik ook mijn best deed, ze gingen mij te snel en moest ik achter ze lopen.Snel een gummie beertje genomen voor wat extra suikers en energie en had bij de 18km weer de draad te pakken en wauw wat een sfeer..veel kinderen en mensen die langs de kant stonden aan te moedigen  en die bekertjes water van thuis hadden gevuld uitdeelden, maar ook fruit uitdeelden of plots een sproeier die aanstond.Ook waren er veel kartonnen aanmoedigen, en al weet ik dat ze niet voor mij waren bedoeld gaf het mij veel energie bij eentje stond er bijvoorbeeld " Hup hup lopen, alles voor de kudos" waarbij ik enorm erg moest lachen.Ik was er bijna maar bij het 20km punt werd het lastig..mijn benen werden zwaar en verkrampt en steken in mijn zij en veel steken op de borst.Mensen zagen het aan mij en riepen "kom op meid je bent er bijna!Je kan dit!" dat gaf het laatste duwtje in de rug..ik zag de finish en gaf alles wat ik nog in me had, vraag me niet hoe maar het tempo was 3"19. Enorm mooie medaille en een pr van bijna 3 minuten leverde het op. Enorm tevreden en heel blij met hoe de race is gegaan volgende keer gaan we voor 1 uur en 30 minuten!

Vandaag (20 April)  de eerste triatlon van het seizoen gehad.Het was een..heftige ,maar wel een mooie wedstrijd ,een wedstrijd die me sterk maakt en dan vooral mentaal.Zoals te zien is in de video op mijn instagram ,was ik voor de start al in tranen..dit omdat ik in gevecht was met “goed en kwaad”. We zwommen in een zwembad ,wat echt fijn is overigens maar het nadeel is dat als ik van warm naar koud ga ik enorme last krijg van mijn reuma en waar ik bang voor was gebeurde..zwemmen ging echt enorm lekker en was al snel het water uit,eenmaal op de fiets ging het mis..zowel mijn handen als mijn voeten gingen helemaal verkrampen en ik voelde niets meer wat de wissel van het fietsen naar het lopen lastig maakt maar gelukkig mocht mama mij helpen en die heeft toen voor mij mijn hardloop schoenen aangetrokken en geholpen met helm/startnummer.Met lopen heb ik alles gegeven wat in me zat,en het was genoeg want eenmaal op mijn horloge toen ik op stop klikte wist ik niet wat ik zag..1:22:51 wat een pr maakt van 5 minuten!. Sporten lijkt altijd leuk (en is het meestal ook) maar op sommige momenten kom je jezelf tegen,maar dat..maakt mij wel een vechtersbaas

Vandaag  (14 April) samen met Toyota Nederland de NN Rotterdam Marathon gelopen in Estafette vorm in de ban van Play Unified van Special Olympics. De bedoeling was dat we 9km gingen lopen,maar ik  heb de vlag van Toyota en de rode vlag totaal niet gezien waardoor ik bij de 12km dacht “shit,ben verkeerd gelopen” ..ben toen doorgelopen en gewoon door gegaan want terug lopen had geen zin..waardoor ik de halve marathon heb gelopen. Tja,goede voorbereiding voor volgende week denken we dan maar.Enige nadeel was dat ik niet álles heb kunnen geven,puur door het enorme opletten waar ik de vlag zag bij het 21km punt zodat ik niet opnieuw het wisselpunt zou missen.Maar ach..we hebben weer een verhaal voor in de boeken.Dank jullie wel Toyota Nederland dat we met jullie mee mochten lopen! Ondanks dat ik niet alles heb kunnen geven toch nog een pr gelopen en enorm gelopen van alles en iedereen onderweg. Op naar volgend weekend!

(24 maart) Al heel lang stond deze run op mijn bucketlist,eigenlijk zou ik hem in 2019 al doen alleen door corona kon dat niet.Ik geef toe,de race was pittig. Er stond een harde wind en het regende hard waardoor over het strand rennen meer strijden was dan normaal,ik zag voor mij dat er veel mensen uitvielen..ze gingen wandelen of ze stopten écht,ook zag ik veel mensen vallen. De wind kwam bij ons zowel van voor als van de zijkant waardoor ik zelf ook bijna 3x onderuit ben gegaan omdat mijn voeten niet naar voren gingen maar naar de zijkant. Maar wat was de sfeer fantastisch ,écht een feestje! Ondanks het weer stonden er mensen aan de kant om ons aan te moedigen en ook was er gezellige muziek onderweg. Toch ben ik erg trots op mezelf,want..van de 2527 vrouwen ben ik 15e geworden. Het was een geslaagde race.Leuke gezellige mede hardlopers, elke km een km bord ,goede verzorging posten onderweg en niet te vergeten..sportdrank onderweg! Hoorde van mensen dat ze het soms chaotisch vonden en druk maar zelf heb ik het niet zo ervaren gelukkig.Bij dit soort wedstrijden is het meestal druk met mensen, en zoals ik het beleefde was alles goed aangegeven.Ook voor de supporters was het erg fijn, ze hadden plek om te zitten met goed uitzicht op de voorstart tot aan de start, ook hadden ze de optie om langs het circuit te staan om ons binnen te halen of ons aan de start toe te juichen.Over Egmond was ik al enthousiast , maar als we gaan kijken naar hoe het voor de supporters was geregeld was deze wedstrijd echt top! Waar in Egmond niemand naar binnen kon om wat te drinken of om te plassen was hier genoeg plek voor een onderkomen. En tja aan het weer is niets te doen, helaas hebben we daar nou eenmaal geen controle over.Dus deze run is zeker een aanrader! 

Wauw..zoals velen van jullie weten had ik twee grote doelen dit jaar.. de ironman en de marathon van Amsterdam, en beide is het me gelukt! Ironman verslag had ik al heeeel lang geleden gedaan maar de marathon nog niet  en wou ook daarvan een verslagje doen,iets later dan gepland maar heb na de race enorm nagenoten.

Gisteren,22 September had ik de eerste Nederlandse kampioenschappen Triathlon tussen alle Para atleten.Sommige atleten herkende ik nog van de training in Alkmaar toen ik mee mocht trainen met het échte Nederlandse ploeg,en hoe leuk,een van de coaches was er ook namelijk Ruud (na de tijd zei die ook hoe trots hij was en dat die stond te kijken wat voor tempo ik had, jullie snappen wel dat ik dat erg gaaf vond om te horen natuurlijk)..vond het zo leuk om even bij te kletsen! De ochtend voor de race voelde ik me nog wel goed en had er veel zin in, maar hoe meer het dichtbij kwam hoe spannender het werd..

Wat was het bijzonder en een mooi avontuur..

I'AM A IRONMAN!

Afgelopen zaterdag had ik mijn tweede en laatste (voordat de Ironman begint) 1\4e Triathlon.Ik had deze dag vooral gezonde spanning.Andere locatie, wisselzones waren twee verschillende locaties, warmer weer en geen wetshuit aan en was daar bovenop ook niet helemaal fit ivm griep die ik te pakken had gekregen, maar dat mag de pret niet drukken! Met een shaker in mijn hand met de pre-workout van Elmerink Nutrition (psst..even tussen ons,met mijn code EsmeeAnne10 krijg je gewoon korting op je bestelling 🤫)  maakte ik alles klaar en niet veel later vertrokken we met alle atleten naar de locatie  en wisselzone bij het zwem onderdeel.Bij het inzwemmen merkte ik al snel dat het water enorm helder was en een lekkere temperatuur was wat ik heel fijn vond.Naar mijn idee kwam ik lastig weg (voor mijn gevoel waren er nu meer atleten dan de wedstrijden hiervoor in open water) maar van andere atleten en mensen hoorde ik achteraf dat ik snel weg was dusja..dat ging ook wel goed! Met een tijd van 14:45 kwam als eerste vrouw   het water uit, waar ik echt heel blij mee ben want die tijd betekent weer een pr! Eenmaal de fiets op merkte ik snel dat ik er lekker in zat, bij de derde ronde (moest er 6) lag ik nog steeds 3e vrouw.Maar na de 4e ronde werd ik al snel in gehaald maarja..dat zijn we wel gewend🙈.Maar alsnog..toen ik zag dat ik met een gemiddelde 31,9km per uur de wisselzone bereikte was ik wel trots! (ook op de 40km weer een pr). Toen begon het loop parcours..4 rondes en wat een zon! Het was lekker, beter dan regen maar het maakte het wel echt enorm warm en het parcours kende ook wel wat heuvels dus makkelijk was het zeker niet..ik lag na het fietsen echt iets van 20e dus ik moest aan de bak wou ik in die top 5 komen.Mama riep plots "kom op Esmee! nog 1 ronde, anderhalve minuut!" Nu heb ik natuurlijk geen besef van tijd..dus dacht ' het zal wel, ga gewoon alles doen om een goede tijd neer te zetten' . Eenmaal over de finish hoorde ik de omroeper zeggen "en daar hebben we EsmeeAnne de Meulmeester uit Zevenaar,dat maakt de derde vrouw van vandaag" waarbij ik dacht jaa tuurlijk! tot de organisatie van de rivierenland Triathlon naar me toe kwam en zei "deze keer blijf je wachten he" en toen pas viel het kwartje..ik was derde overall bij de vrouwen?? .Bij de prijs uitreiking deden ze het in leeftijd categories waardoor ik dacht dat ik geen podium  plek meer had, maar plots hoorde ik "en op nummer 1 EsmeeAnne" nouuuu dat had ik toch écht even niet gedacht! 3e overall,1e in mijn leeftijd klasse en een  pr..het moest niet gekker worden. Dus met een enorm goed gevoel verliet ik de wedstrijd.Organisatie was ook top! Onderweg genoeg water posten, fotografen en bij de finish genoeg drinken en ook nog krentenbollen en appels! Echt top!

Vorige week had ik mijn aller eerste 1/4e triathlon (en regulier),vond het méga spannend maar wat heb ik genoten! Hoe het ook wend of keert,volgendjaar ben ik er weer bij!

Jaa..waar moet ik beginnen, wat een avontuur! Het avontuur was met leuke maar ook met veel dieptepunten waarover ik jullie in dit blog ga vertellen, al houd ik sommige dingen ook voor mezelf omdat ik niemand online wil kwetsen. Woensdag op donderdag nacht vertrok ik samen met een mede atleet en twee coaches die ik kende vanuit Berlijn met de auto naar Slowakije wat zo'n 12 uur rijden was, het was nieuw voor mij omdat we vorig jaar met de trein waren maar hee nieuwe dingen leren kennen kan nooit kwaad! Al heb ik veel geslapen want ja het was erg laat en die dag had ik ook nog gewoon gewerkt van 08:00 tot 18:00.Na lang rijden kwamen we aan waar Martina en Eva en alle andere lieve mensen ons aan het opwachten waren bij de ingang..ik sprong de auto uit en begon ze meteen te knuffelen, wat voelde het als thuis komen! Die dag was eigenlijk gewoon rustig..hebben spullen uitgepakt en fietsen in de ruimte gezet waar ze apart werden gehouden voor ons, helaas begon het die dag ook met tranen van een paar gebeurtenissen en vervelende gevoelens die de dag gebeurd waren, dus wat was ik blij toen ik de volgende dag mijn maatje Ron  uit Israël en Leo uit Finland in mijn armen kon sluiten.Leo & Ron heb ik vorig jaar mogen leren kennen in Slowakije,zelfde wedstrijd en ondanks dat het een jaar geleden was hebben we contact gehouden dus het was enorm fijn om elkaar weer terug te zien en hun stelde mij gerust en lieten mij voelen zoals ik me hoor te voelen.Die dag hadden we parcourverkenning.Zwemmen fietsen en het hardlopen. Zwemmen deden we al in het kanaal  en dezelfde afstand die we in de race moesten doen en brr wat was het koud, maar dat weerhield de pret niet.Samen met Ron startte ik vooraan en samen met 2 anderen liepen we het water uit , helaas stonden mijn coaches nog bij de andere kant en begon ik het erg koud te krijgen (door mijn reuma kan het erg gevaarlijk zijn om lang stil te staan met enorme koud) maar gelukkig was daar de Oran de coach van Israël die mij zijn hoodie aangaf zodat ik niet in een reuma aanval terecht zou komen.Toen de coaches kwamen moest ik de hoodie terug geven en liepen we naar het hotel alhoewel lopen..meer strompelen want in een reuma aanval kan ik niet goed lopen.Eenmaal opgewarmd kreeg ik te horen dat ons land helaas ons had afgemeld voor het fietsparcours, enorm jammer maar het stelde me gerust dat het parcour hetzelfde was als vorig jaar.De middag was enorm emotioneel.Samen met de moeder en coach van Ron om de tafel gezeten en mijn emoties los kunnen laten en vertellen hoe ik me voelde en wat er speelden en wauw wat waren ze lief! Ze hebben me veel raad gegeven, me geknuffeld , liefde gegeven, moed ingesproken..(terwijl ik dit schrijf krijg ik gewoon weer tranen in mijn ogen).Als je op een bepaald punt staat en je voelt je zó alleen, je hebt zoveel mentale pijn gekregen, je voelt je in de steek gelaten..is het zo fijn om mensen naast je te hebben die om je geven dat gevoel is gewoon niet te omschrijven.In de avond gingen we het loop parcour verkennen want die was nieuw en wat was dat gezellig! Ondanks de regen heb ik het enorm gezellig gehad met Leo en Ron.Lekker bijgekletst en het over de race kunnen hebben.

Triathlon westland..een wedstrijd waarvan mama en ik zeiden "ohh volgende keer doen we eentje dichterbij hoor" (de wekker ging om 06:00 omdat de start al erg vroeg was) Maar mijn coach vond dat ik deze wedstrijd een keer moest mee maken, nou..dan doen we dat.Het was enorm goed geregeld, want toen we eenmaal aan kwamen was het al vanzelfsprekend waar we moesten zijn het stond écht heel goed aangegeven.Toen we de fiets eraf hadden gehaald hadden we een klein probleempje..ik was vergeten om mijn fiets op te pompen, en ja..heel stom klinkt dit maar mama en ik zijn gewoon niet heel handig en het lukt ons gewoon níet om het op te pompen🙈.Gelukkig was er een jongen naast ons geparkeerd die ons hulp aanbood dus die heeft even uitgelegd hoe en wat.Toen richting het punt om me aan te melden, eenmaal aangemeld naar mijn plek waar de fiets en spullen mocht neerzetten.Heel fijnwant mama mocht mij helpen met de wissels want ik kan wel heel veel zelf doen alleen de wetstuit uittrekken is nog erg lastig, daarom mocht ik naast de mensen staan die de estafette deden waardoor we meer ruimte hadden.Hoe zenuwachtig ik ook was ik had er écht  heel veel zin in.Eenmaal gestart ging het erg lekker, natuurlijk hier en daar wel een elleboog maar ik had best wel wat ruimte, toen ik het water uitrende hoorde ik de omroeper zeggen "de eerste vrouw is ook het water uit" waarbij ik dacht..'dat kan niet' maar toch was het zo en wauw wat voelde het goed! Toen kwam het fietsen..mijn minste onderdeel, in het begin ging het echt lekker, gemiddeld 32km per uur dat ik reed maar plots raakte ik even de weg kwijt..ik zag dat ik reed richting de wisselzone en toen dacht ik "shit ik ben verkeerd, ik moet nog een ronde" en toen was er totale paniek en alles liep mis..door de paniek viel tegen het hek aan en was de ketting ook van de fiets af.De organisatie heeft mij enorm goed geholpen! Een man heeft de ketting erop gelegd en mijn fiets over het hek getild waardoor ik vanaf daar mijn ronde af kon maken, met gemiddeld 30km per uur kwam ik (na de 2e ronde) als 17e vrouw aan.Na de wissel heb ik het op een sprinten gezet aangezien ik erg achter lag en ik toch een goede tijd wou neerzetten en mijn achterstand wou inhalen.Met een gemiddeld tempo van 4"10 en als snelste vrouw  kwam ik over finish.Toen ik mijn horloge had uitgezet en bij mijn team stond ,stond ik enorm versteld..ik had mijn tijd opnieuw verbeterd! Uiteindelijk was ik 4e vrouw geworden..net niet op het podium, als ik niet was gevallen stond ik gewoon op dat podium..dus jullie snappen wel dat ik volgendjaar eventjes ga knallen he!

Vandaag (21 April) De halve marathon gehad van Enschede, ik weet niet meer goed hoe ik erop was gekomen om deze te doen maar ik weet nog wel hoe enorm hard ik ernaar uitgekeken heb! Samen met mijn moeder vertrokken we al vroeg, om 05:40 ging onze wekker want om 09:30  moest ik al aan de start staan.We vertrokken met de auto naar Hengelo en vanuit daar met de trein naar Enschede.Ik moest me melden bij het Saxion , fijne aan dat het druk was, was dat we gewoon de hardloopschoenen konden volgen en geen google maps aan hoefde te zetten haha.Startnummer opgehaald, even wachten en op naar de startvakken en dat was wel even een dingetje.. het was zo druk en zelf vond ik dat het niet mega goed aangegeven stond dus het was even zoeken maar op een gegeven moment zagen we het startvak "geel" staan en daar moest ik in staan alleen was het ding dat de snelste pacer 02:00 erover deed en ik wou heel graag onder de 1 uur en 35 minuten lopen .Dus ben ik gewoon doorgelopen naar een ander startvak, achteraf bleek wel dat het eigenlijk alleen was voor de snelle marathon lopers.In het vak kwam ik aan de praat met een mede loper en die deed de hele marathon en wou die graag binnen de 3 uur halen, hij zei tegen mij "als je de pacer van 03:00 volgt tot het punt dat je moet opsplitsen dan loop je het tempo die je moet lopen voor het doel dat jij wilt lopen dus blijf maar lekker bij ons".Zo gezegd zo gedaan..met veel energie ondanks dat ik de dag ervoor al de triatlon had gehad liep ik met die meneer naar de start, in het begin bleef ik bij de pacer maar plots had ik veel energie en haalde ik hun in en lag ik gewoon bijna bij de kopgroep van onze startlopers, het tempo was dan ook 3"40.Bij de 15km kreeg ik het wat zwaarder maar zag ook dat ik een pr had gelopen op de 15!  en kwam ik de groep weer tegen die bij de pacer liepen zo ook die meneer.Hij zei tegen mij "kom op meid je zit al op de helft , blijf achter de grote mannen hier dan blijf je uit de wind" hoe erg ik ook mijn best deed, ze gingen mij te snel en moest ik achter ze lopen.Snel een gummie beertje genomen voor wat extra suikers en energie en had bij de 18km weer de draad te pakken en wauw wat een sfeer..veel kinderen en mensen die langs de kant stonden aan te moedigen  en die bekertjes water van thuis hadden gevuld uitdeelden, maar ook fruit uitdeelden of plots een sproeier die aanstond.Ook waren er veel kartonnen aanmoedigen, en al weet ik dat ze niet voor mij waren bedoeld gaf het mij veel energie bij eentje stond er bijvoorbeeld " Hup hup lopen, alles voor de kudos" waarbij ik enorm erg moest lachen.Ik was er bijna maar bij het 20km punt werd het lastig..mijn benen werden zwaar en verkrampt en steken in mijn zij en veel steken op de borst.Mensen zagen het aan mij en riepen "kom op meid je bent er bijna!Je kan dit!" dat gaf het laatste duwtje in de rug..ik zag de finish en gaf alles wat ik nog in me had, vraag me niet hoe maar het tempo was 3"19. Enorm mooie medaille en een pr van bijna 3 minuten leverde het op. Enorm tevreden en heel blij met hoe de race is gegaan volgende keer gaan we voor 1 uur en 30 minuten!

Vandaag (20 April)  de eerste triatlon van het seizoen gehad.Het was een..heftige ,maar wel een mooie wedstrijd ,een wedstrijd die me sterk maakt en dan vooral mentaal.Zoals te zien is in de video op mijn instagram ,was ik voor de start al in tranen..dit omdat ik in gevecht was met “goed en kwaad”. We zwommen in een zwembad ,wat echt fijn is overigens maar het nadeel is dat als ik van warm naar koud ga ik enorme last krijg van mijn reuma en waar ik bang voor was gebeurde..zwemmen ging echt enorm lekker en was al snel het water uit,eenmaal op de fiets ging het mis..zowel mijn handen als mijn voeten gingen helemaal verkrampen en ik voelde niets meer wat de wissel van het fietsen naar het lopen lastig maakt maar gelukkig mocht mama mij helpen en die heeft toen voor mij mijn hardloop schoenen aangetrokken en geholpen met helm/startnummer.Met lopen heb ik alles gegeven wat in me zat,en het was genoeg want eenmaal op mijn horloge toen ik op stop klikte wist ik niet wat ik zag..1:22:51 wat een pr maakt van 5 minuten!. Sporten lijkt altijd leuk (en is het meestal ook) maar op sommige momenten kom je jezelf tegen,maar dat..maakt mij wel een vechtersbaas

Vandaag  (14 April) samen met Toyota Nederland de NN Rotterdam Marathon gelopen in Estafette vorm in de ban van Play Unified van Special Olympics. De bedoeling was dat we 9km gingen lopen,maar ik  heb de vlag van Toyota en de rode vlag totaal niet gezien waardoor ik bij de 12km dacht “shit,ben verkeerd gelopen” ..ben toen doorgelopen en gewoon door gegaan want terug lopen had geen zin..waardoor ik de halve marathon heb gelopen. Tja,goede voorbereiding voor volgende week denken we dan maar.Enige nadeel was dat ik niet álles heb kunnen geven,puur door het enorme opletten waar ik de vlag zag bij het 21km punt zodat ik niet opnieuw het wisselpunt zou missen.Maar ach..we hebben weer een verhaal voor in de boeken.Dank jullie wel Toyota Nederland dat we met jullie mee mochten lopen! Ondanks dat ik niet alles heb kunnen geven toch nog een pr gelopen en enorm gelopen van alles en iedereen onderweg. Op naar volgend weekend!

(24 maart) Al heel lang stond deze run op mijn bucketlist,eigenlijk zou ik hem in 2019 al doen alleen door corona kon dat niet.Ik geef toe,de race was pittig. Er stond een harde wind en het regende hard waardoor over het strand rennen meer strijden was dan normaal,ik zag voor mij dat er veel mensen uitvielen..ze gingen wandelen of ze stopten écht,ook zag ik veel mensen vallen. De wind kwam bij ons zowel van voor als van de zijkant waardoor ik zelf ook bijna 3x onderuit ben gegaan omdat mijn voeten niet naar voren gingen maar naar de zijkant. Maar wat was de sfeer fantastisch ,écht een feestje! Ondanks het weer stonden er mensen aan de kant om ons aan te moedigen en ook was er gezellige muziek onderweg. Toch ben ik erg trots op mezelf,want..van de 2527 vrouwen ben ik 15e geworden. Het was een geslaagde race.Leuke gezellige mede hardlopers, elke km een km bord ,goede verzorging posten onderweg en niet te vergeten..sportdrank onderweg! Hoorde van mensen dat ze het soms chaotisch vonden en druk maar zelf heb ik het niet zo ervaren gelukkig.Bij dit soort wedstrijden is het meestal druk met mensen, en zoals ik het beleefde was alles goed aangegeven.Ook voor de supporters was het erg fijn, ze hadden plek om te zitten met goed uitzicht op de voorstart tot aan de start, ook hadden ze de optie om langs het circuit te staan om ons binnen te halen of ons aan de start toe te juichen.Over Egmond was ik al enthousiast , maar als we gaan kijken naar hoe het voor de supporters was geregeld was deze wedstrijd echt top! Waar in Egmond niemand naar binnen kon om wat te drinken of om te plassen was hier genoeg plek voor een onderkomen. En tja aan het weer is niets te doen, helaas hebben we daar nou eenmaal geen controle over.Dus deze run is zeker een aanrader! 

Wauw..zoals velen van jullie weten had ik twee grote doelen dit jaar.. de ironman en de marathon van Amsterdam, en beide is het me gelukt! Ironman verslag had ik al heeeel lang geleden gedaan maar de marathon nog niet  en wou ook daarvan een verslagje doen,iets later dan gepland maar heb na de race enorm nagenoten.

Gisteren,22 September had ik de eerste Nederlandse kampioenschappen Triathlon tussen alle Para atleten.Sommige atleten herkende ik nog van de training in Alkmaar toen ik mee mocht trainen met het échte Nederlandse ploeg,en hoe leuk,een van de coaches was er ook namelijk Ruud (na de tijd zei die ook hoe trots hij was en dat die stond te kijken wat voor tempo ik had, jullie snappen wel dat ik dat erg gaaf vond om te horen natuurlijk)..vond het zo leuk om even bij te kletsen! De ochtend voor de race voelde ik me nog wel goed en had er veel zin in, maar hoe meer het dichtbij kwam hoe spannender het werd..

Wat was het bijzonder en een mooi avontuur..

I'AM A IRONMAN!

Afgelopen zaterdag had ik mijn tweede en laatste (voordat de Ironman begint) 1\4e Triathlon.Ik had deze dag vooral gezonde spanning.Andere locatie, wisselzones waren twee verschillende locaties, warmer weer en geen wetshuit aan en was daar bovenop ook niet helemaal fit ivm griep die ik te pakken had gekregen, maar dat mag de pret niet drukken! Met een shaker in mijn hand met de pre-workout van Elmerink Nutrition (psst..even tussen ons,met mijn code EsmeeAnne10 krijg je gewoon korting op je bestelling 🤫)  maakte ik alles klaar en niet veel later vertrokken we met alle atleten naar de locatie  en wisselzone bij het zwem onderdeel.Bij het inzwemmen merkte ik al snel dat het water enorm helder was en een lekkere temperatuur was wat ik heel fijn vond.Naar mijn idee kwam ik lastig weg (voor mijn gevoel waren er nu meer atleten dan de wedstrijden hiervoor in open water) maar van andere atleten en mensen hoorde ik achteraf dat ik snel weg was dusja..dat ging ook wel goed! Met een tijd van 14:45 kwam als eerste vrouw   het water uit, waar ik echt heel blij mee ben want die tijd betekent weer een pr! Eenmaal de fiets op merkte ik snel dat ik er lekker in zat, bij de derde ronde (moest er 6) lag ik nog steeds 3e vrouw.Maar na de 4e ronde werd ik al snel in gehaald maarja..dat zijn we wel gewend🙈.Maar alsnog..toen ik zag dat ik met een gemiddelde 31,9km per uur de wisselzone bereikte was ik wel trots! (ook op de 40km weer een pr). Toen begon het loop parcours..4 rondes en wat een zon! Het was lekker, beter dan regen maar het maakte het wel echt enorm warm en het parcours kende ook wel wat heuvels dus makkelijk was het zeker niet..ik lag na het fietsen echt iets van 20e dus ik moest aan de bak wou ik in die top 5 komen.Mama riep plots "kom op Esmee! nog 1 ronde, anderhalve minuut!" Nu heb ik natuurlijk geen besef van tijd..dus dacht ' het zal wel, ga gewoon alles doen om een goede tijd neer te zetten' . Eenmaal over de finish hoorde ik de omroeper zeggen "en daar hebben we EsmeeAnne de Meulmeester uit Zevenaar,dat maakt de derde vrouw van vandaag" waarbij ik dacht jaa tuurlijk! tot de organisatie van de rivierenland Triathlon naar me toe kwam en zei "deze keer blijf je wachten he" en toen pas viel het kwartje..ik was derde overall bij de vrouwen?? .Bij de prijs uitreiking deden ze het in leeftijd categories waardoor ik dacht dat ik geen podium  plek meer had, maar plots hoorde ik "en op nummer 1 EsmeeAnne" nouuuu dat had ik toch écht even niet gedacht! 3e overall,1e in mijn leeftijd klasse en een  pr..het moest niet gekker worden. Dus met een enorm goed gevoel verliet ik de wedstrijd.Organisatie was ook top! Onderweg genoeg water posten, fotografen en bij de finish genoeg drinken en ook nog krentenbollen en appels! Echt top!

Vorige week had ik mijn aller eerste 1/4e triathlon (en regulier),vond het méga spannend maar wat heb ik genoten! Hoe het ook wend of keert,volgendjaar ben ik er weer bij!

Jaa..waar moet ik beginnen, wat een avontuur! Het avontuur was met leuke maar ook met veel dieptepunten waarover ik jullie in dit blog ga vertellen, al houd ik sommige dingen ook voor mezelf omdat ik niemand online wil kwetsen. Woensdag op donderdag nacht vertrok ik samen met een mede atleet en twee coaches die ik kende vanuit Berlijn met de auto naar Slowakije wat zo'n 12 uur rijden was, het was nieuw voor mij omdat we vorig jaar met de trein waren maar hee nieuwe dingen leren kennen kan nooit kwaad! Al heb ik veel geslapen want ja het was erg laat en die dag had ik ook nog gewoon gewerkt van 08:00 tot 18:00.Na lang rijden kwamen we aan waar Martina en Eva en alle andere lieve mensen ons aan het opwachten waren bij de ingang..ik sprong de auto uit en begon ze meteen te knuffelen, wat voelde het als thuis komen! Die dag was eigenlijk gewoon rustig..hebben spullen uitgepakt en fietsen in de ruimte gezet waar ze apart werden gehouden voor ons, helaas begon het die dag ook met tranen van een paar gebeurtenissen en vervelende gevoelens die de dag gebeurd waren, dus wat was ik blij toen ik de volgende dag mijn maatje Ron  uit Israël en Leo uit Finland in mijn armen kon sluiten.Leo & Ron heb ik vorig jaar mogen leren kennen in Slowakije,zelfde wedstrijd en ondanks dat het een jaar geleden was hebben we contact gehouden dus het was enorm fijn om elkaar weer terug te zien en hun stelde mij gerust en lieten mij voelen zoals ik me hoor te voelen.Die dag hadden we parcourverkenning.Zwemmen fietsen en het hardlopen. Zwemmen deden we al in het kanaal  en dezelfde afstand die we in de race moesten doen en brr wat was het koud, maar dat weerhield de pret niet.Samen met Ron startte ik vooraan en samen met 2 anderen liepen we het water uit , helaas stonden mijn coaches nog bij de andere kant en begon ik het erg koud te krijgen (door mijn reuma kan het erg gevaarlijk zijn om lang stil te staan met enorme koud) maar gelukkig was daar de Oran de coach van Israël die mij zijn hoodie aangaf zodat ik niet in een reuma aanval terecht zou komen.Toen de coaches kwamen moest ik de hoodie terug geven en liepen we naar het hotel alhoewel lopen..meer strompelen want in een reuma aanval kan ik niet goed lopen.Eenmaal opgewarmd kreeg ik te horen dat ons land helaas ons had afgemeld voor het fietsparcours, enorm jammer maar het stelde me gerust dat het parcour hetzelfde was als vorig jaar.De middag was enorm emotioneel.Samen met de moeder en coach van Ron om de tafel gezeten en mijn emoties los kunnen laten en vertellen hoe ik me voelde en wat er speelden en wauw wat waren ze lief! Ze hebben me veel raad gegeven, me geknuffeld , liefde gegeven, moed ingesproken..(terwijl ik dit schrijf krijg ik gewoon weer tranen in mijn ogen).Als je op een bepaald punt staat en je voelt je zó alleen, je hebt zoveel mentale pijn gekregen, je voelt je in de steek gelaten..is het zo fijn om mensen naast je te hebben die om je geven dat gevoel is gewoon niet te omschrijven.In de avond gingen we het loop parcour verkennen want die was nieuw en wat was dat gezellig! Ondanks de regen heb ik het enorm gezellig gehad met Leo en Ron.Lekker bijgekletst en het over de race kunnen hebben.

Triathlon westland..een wedstrijd waarvan mama en ik zeiden "ohh volgende keer doen we eentje dichterbij hoor" (de wekker ging om 06:00 omdat de start al erg vroeg was) Maar mijn coach vond dat ik deze wedstrijd een keer moest mee maken, nou..dan doen we dat.Het was enorm goed geregeld, want toen we eenmaal aan kwamen was het al vanzelfsprekend waar we moesten zijn het stond écht heel goed aangegeven.Toen we de fiets eraf hadden gehaald hadden we een klein probleempje..ik was vergeten om mijn fiets op te pompen, en ja..heel stom klinkt dit maar mama en ik zijn gewoon niet heel handig en het lukt ons gewoon níet om het op te pompen🙈.Gelukkig was er een jongen naast ons geparkeerd die ons hulp aanbood dus die heeft even uitgelegd hoe en wat.Toen richting het punt om me aan te melden, eenmaal aangemeld naar mijn plek waar de fiets en spullen mocht neerzetten.Heel fijnwant mama mocht mij helpen met de wissels want ik kan wel heel veel zelf doen alleen de wetstuit uittrekken is nog erg lastig, daarom mocht ik naast de mensen staan die de estafette deden waardoor we meer ruimte hadden.Hoe zenuwachtig ik ook was ik had er écht  heel veel zin in.Eenmaal gestart ging het erg lekker, natuurlijk hier en daar wel een elleboog maar ik had best wel wat ruimte, toen ik het water uitrende hoorde ik de omroeper zeggen "de eerste vrouw is ook het water uit" waarbij ik dacht..'dat kan niet' maar toch was het zo en wauw wat voelde het goed! Toen kwam het fietsen..mijn minste onderdeel, in het begin ging het echt lekker, gemiddeld 32km per uur dat ik reed maar plots raakte ik even de weg kwijt..ik zag dat ik reed richting de wisselzone en toen dacht ik "shit ik ben verkeerd, ik moet nog een ronde" en toen was er totale paniek en alles liep mis..door de paniek viel tegen het hek aan en was de ketting ook van de fiets af.De organisatie heeft mij enorm goed geholpen! Een man heeft de ketting erop gelegd en mijn fiets over het hek getild waardoor ik vanaf daar mijn ronde af kon maken, met gemiddeld 30km per uur kwam ik (na de 2e ronde) als 17e vrouw aan.Na de wissel heb ik het op een sprinten gezet aangezien ik erg achter lag en ik toch een goede tijd wou neerzetten en mijn achterstand wou inhalen.Met een gemiddeld tempo van 4"10 en als snelste vrouw  kwam ik over finish.Toen ik mijn horloge had uitgezet en bij mijn team stond ,stond ik enorm versteld..ik had mijn tijd opnieuw verbeterd! Uiteindelijk was ik 4e vrouw geworden..net niet op het podium, als ik niet was gevallen stond ik gewoon op dat podium..dus jullie snappen wel dat ik volgendjaar eventjes ga knallen he!

Vandaag (21 April) De halve marathon gehad van Enschede, ik weet niet meer goed hoe ik erop was gekomen om deze te doen maar ik weet nog wel hoe enorm hard ik ernaar uitgekeken heb! Samen met mijn moeder vertrokken we al vroeg, om 05:40 ging onze wekker want om 09:30  moest ik al aan de start staan.We vertrokken met de auto naar Hengelo en vanuit daar met de trein naar Enschede.Ik moest me melden bij het Saxion , fijne aan dat het druk was, was dat we gewoon de hardloopschoenen konden volgen en geen google maps aan hoefde te zetten haha.Startnummer opgehaald, even wachten en op naar de startvakken en dat was wel even een dingetje.. het was zo druk en zelf vond ik dat het niet mega goed aangegeven stond dus het was even zoeken maar op een gegeven moment zagen we het startvak "geel" staan en daar moest ik in staan alleen was het ding dat de snelste pacer 02:00 erover deed en ik wou heel graag onder de 1 uur en 35 minuten lopen .Dus ben ik gewoon doorgelopen naar een ander startvak, achteraf bleek wel dat het eigenlijk alleen was voor de snelle marathon lopers.In het vak kwam ik aan de praat met een mede loper en die deed de hele marathon en wou die graag binnen de 3 uur halen, hij zei tegen mij "als je de pacer van 03:00 volgt tot het punt dat je moet opsplitsen dan loop je het tempo die je moet lopen voor het doel dat jij wilt lopen dus blijf maar lekker bij ons".Zo gezegd zo gedaan..met veel energie ondanks dat ik de dag ervoor al de triatlon had gehad liep ik met die meneer naar de start, in het begin bleef ik bij de pacer maar plots had ik veel energie en haalde ik hun in en lag ik gewoon bijna bij de kopgroep van onze startlopers, het tempo was dan ook 3"40.Bij de 15km kreeg ik het wat zwaarder maar zag ook dat ik een pr had gelopen op de 15!  en kwam ik de groep weer tegen die bij de pacer liepen zo ook die meneer.Hij zei tegen mij "kom op meid je zit al op de helft , blijf achter de grote mannen hier dan blijf je uit de wind" hoe erg ik ook mijn best deed, ze gingen mij te snel en moest ik achter ze lopen.Snel een gummie beertje genomen voor wat extra suikers en energie en had bij de 18km weer de draad te pakken en wauw wat een sfeer..veel kinderen en mensen die langs de kant stonden aan te moedigen  en die bekertjes water van thuis hadden gevuld uitdeelden, maar ook fruit uitdeelden of plots een sproeier die aanstond.Ook waren er veel kartonnen aanmoedigen, en al weet ik dat ze niet voor mij waren bedoeld gaf het mij veel energie bij eentje stond er bijvoorbeeld " Hup hup lopen, alles voor de kudos" waarbij ik enorm erg moest lachen.Ik was er bijna maar bij het 20km punt werd het lastig..mijn benen werden zwaar en verkrampt en steken in mijn zij en veel steken op de borst.Mensen zagen het aan mij en riepen "kom op meid je bent er bijna!Je kan dit!" dat gaf het laatste duwtje in de rug..ik zag de finish en gaf alles wat ik nog in me had, vraag me niet hoe maar het tempo was 3"19. Enorm mooie medaille en een pr van bijna 3 minuten leverde het op. Enorm tevreden en heel blij met hoe de race is gegaan volgende keer gaan we voor 1 uur en 30 minuten!

Vandaag (20 April)  de eerste triatlon van het seizoen gehad.Het was een..heftige ,maar wel een mooie wedstrijd ,een wedstrijd die me sterk maakt en dan vooral mentaal.Zoals te zien is in de video op mijn instagram ,was ik voor de start al in tranen..dit omdat ik in gevecht was met “goed en kwaad”. We zwommen in een zwembad ,wat echt fijn is overigens maar het nadeel is dat als ik van warm naar koud ga ik enorme last krijg van mijn reuma en waar ik bang voor was gebeurde..zwemmen ging echt enorm lekker en was al snel het water uit,eenmaal op de fiets ging het mis..zowel mijn handen als mijn voeten gingen helemaal verkrampen en ik voelde niets meer wat de wissel van het fietsen naar het lopen lastig maakt maar gelukkig mocht mama mij helpen en die heeft toen voor mij mijn hardloop schoenen aangetrokken en geholpen met helm/startnummer.Met lopen heb ik alles gegeven wat in me zat,en het was genoeg want eenmaal op mijn horloge toen ik op stop klikte wist ik niet wat ik zag..1:22:51 wat een pr maakt van 5 minuten!. Sporten lijkt altijd leuk (en is het meestal ook) maar op sommige momenten kom je jezelf tegen,maar dat..maakt mij wel een vechtersbaas

Vandaag  (14 April) samen met Toyota Nederland de NN Rotterdam Marathon gelopen in Estafette vorm in de ban van Play Unified van Special Olympics. De bedoeling was dat we 9km gingen lopen,maar ik  heb de vlag van Toyota en de rode vlag totaal niet gezien waardoor ik bij de 12km dacht “shit,ben verkeerd gelopen” ..ben toen doorgelopen en gewoon door gegaan want terug lopen had geen zin..waardoor ik de halve marathon heb gelopen. Tja,goede voorbereiding voor volgende week denken we dan maar.Enige nadeel was dat ik niet álles heb kunnen geven,puur door het enorme opletten waar ik de vlag zag bij het 21km punt zodat ik niet opnieuw het wisselpunt zou missen.Maar ach..we hebben weer een verhaal voor in de boeken.Dank jullie wel Toyota Nederland dat we met jullie mee mochten lopen! Ondanks dat ik niet alles heb kunnen geven toch nog een pr gelopen en enorm gelopen van alles en iedereen onderweg. Op naar volgend weekend!

(24 maart) Al heel lang stond deze run op mijn bucketlist,eigenlijk zou ik hem in 2019 al doen alleen door corona kon dat niet.Ik geef toe,de race was pittig. Er stond een harde wind en het regende hard waardoor over het strand rennen meer strijden was dan normaal,ik zag voor mij dat er veel mensen uitvielen..ze gingen wandelen of ze stopten écht,ook zag ik veel mensen vallen. De wind kwam bij ons zowel van voor als van de zijkant waardoor ik zelf ook bijna 3x onderuit ben gegaan omdat mijn voeten niet naar voren gingen maar naar de zijkant. Maar wat was de sfeer fantastisch ,écht een feestje! Ondanks het weer stonden er mensen aan de kant om ons aan te moedigen en ook was er gezellige muziek onderweg. Toch ben ik erg trots op mezelf,want..van de 2527 vrouwen ben ik 15e geworden. Het was een geslaagde race.Leuke gezellige mede hardlopers, elke km een km bord ,goede verzorging posten onderweg en niet te vergeten..sportdrank onderweg! Hoorde van mensen dat ze het soms chaotisch vonden en druk maar zelf heb ik het niet zo ervaren gelukkig.Bij dit soort wedstrijden is het meestal druk met mensen, en zoals ik het beleefde was alles goed aangegeven.Ook voor de supporters was het erg fijn, ze hadden plek om te zitten met goed uitzicht op de voorstart tot aan de start, ook hadden ze de optie om langs het circuit te staan om ons binnen te halen of ons aan de start toe te juichen.Over Egmond was ik al enthousiast , maar als we gaan kijken naar hoe het voor de supporters was geregeld was deze wedstrijd echt top! Waar in Egmond niemand naar binnen kon om wat te drinken of om te plassen was hier genoeg plek voor een onderkomen. En tja aan het weer is niets te doen, helaas hebben we daar nou eenmaal geen controle over.Dus deze run is zeker een aanrader! 

Wauw..zoals velen van jullie weten had ik twee grote doelen dit jaar.. de ironman en de marathon van Amsterdam, en beide is het me gelukt! Ironman verslag had ik al heeeel lang geleden gedaan maar de marathon nog niet  en wou ook daarvan een verslagje doen,iets later dan gepland maar heb na de race enorm nagenoten.

Gisteren,22 September had ik de eerste Nederlandse kampioenschappen Triathlon tussen alle Para atleten.Sommige atleten herkende ik nog van de training in Alkmaar toen ik mee mocht trainen met het échte Nederlandse ploeg,en hoe leuk,een van de coaches was er ook namelijk Ruud (na de tijd zei die ook hoe trots hij was en dat die stond te kijken wat voor tempo ik had, jullie snappen wel dat ik dat erg gaaf vond om te horen natuurlijk)..vond het zo leuk om even bij te kletsen! De ochtend voor de race voelde ik me nog wel goed en had er veel zin in, maar hoe meer het dichtbij kwam hoe spannender het werd..

Wat was het bijzonder en een mooi avontuur..

I'AM A IRONMAN!

Afgelopen zaterdag had ik mijn tweede en laatste (voordat de Ironman begint) 1\4e Triathlon.Ik had deze dag vooral gezonde spanning.Andere locatie, wisselzones waren twee verschillende locaties, warmer weer en geen wetshuit aan en was daar bovenop ook niet helemaal fit ivm griep die ik te pakken had gekregen, maar dat mag de pret niet drukken! Met een shaker in mijn hand met de pre-workout van Elmerink Nutrition (psst..even tussen ons,met mijn code EsmeeAnne10 krijg je gewoon korting op je bestelling 🤫)  maakte ik alles klaar en niet veel later vertrokken we met alle atleten naar de locatie  en wisselzone bij het zwem onderdeel.Bij het inzwemmen merkte ik al snel dat het water enorm helder was en een lekkere temperatuur was wat ik heel fijn vond.Naar mijn idee kwam ik lastig weg (voor mijn gevoel waren er nu meer atleten dan de wedstrijden hiervoor in open water) maar van andere atleten en mensen hoorde ik achteraf dat ik snel weg was dusja..dat ging ook wel goed! Met een tijd van 14:45 kwam als eerste vrouw   het water uit, waar ik echt heel blij mee ben want die tijd betekent weer een pr! Eenmaal de fiets op merkte ik snel dat ik er lekker in zat, bij de derde ronde (moest er 6) lag ik nog steeds 3e vrouw.Maar na de 4e ronde werd ik al snel in gehaald maarja..dat zijn we wel gewend🙈.Maar alsnog..toen ik zag dat ik met een gemiddelde 31,9km per uur de wisselzone bereikte was ik wel trots! (ook op de 40km weer een pr). Toen begon het loop parcours..4 rondes en wat een zon! Het was lekker, beter dan regen maar het maakte het wel echt enorm warm en het parcours kende ook wel wat heuvels dus makkelijk was het zeker niet..ik lag na het fietsen echt iets van 20e dus ik moest aan de bak wou ik in die top 5 komen.Mama riep plots "kom op Esmee! nog 1 ronde, anderhalve minuut!" Nu heb ik natuurlijk geen besef van tijd..dus dacht ' het zal wel, ga gewoon alles doen om een goede tijd neer te zetten' . Eenmaal over de finish hoorde ik de omroeper zeggen "en daar hebben we EsmeeAnne de Meulmeester uit Zevenaar,dat maakt de derde vrouw van vandaag" waarbij ik dacht jaa tuurlijk! tot de organisatie van de rivierenland Triathlon naar me toe kwam en zei "deze keer blijf je wachten he" en toen pas viel het kwartje..ik was derde overall bij de vrouwen?? .Bij de prijs uitreiking deden ze het in leeftijd categories waardoor ik dacht dat ik geen podium  plek meer had, maar plots hoorde ik "en op nummer 1 EsmeeAnne" nouuuu dat had ik toch écht even niet gedacht! 3e overall,1e in mijn leeftijd klasse en een  pr..het moest niet gekker worden. Dus met een enorm goed gevoel verliet ik de wedstrijd.Organisatie was ook top! Onderweg genoeg water posten, fotografen en bij de finish genoeg drinken en ook nog krentenbollen en appels! Echt top!

Vorige week had ik mijn aller eerste 1/4e triathlon (en regulier),vond het méga spannend maar wat heb ik genoten! Hoe het ook wend of keert,volgendjaar ben ik er weer bij!

Jaa..waar moet ik beginnen, wat een avontuur! Het avontuur was met leuke maar ook met veel dieptepunten waarover ik jullie in dit blog ga vertellen, al houd ik sommige dingen ook voor mezelf omdat ik niemand online wil kwetsen. Woensdag op donderdag nacht vertrok ik samen met een mede atleet en twee coaches die ik kende vanuit Berlijn met de auto naar Slowakije wat zo'n 12 uur rijden was, het was nieuw voor mij omdat we vorig jaar met de trein waren maar hee nieuwe dingen leren kennen kan nooit kwaad! Al heb ik veel geslapen want ja het was erg laat en die dag had ik ook nog gewoon gewerkt van 08:00 tot 18:00.Na lang rijden kwamen we aan waar Martina en Eva en alle andere lieve mensen ons aan het opwachten waren bij de ingang..ik sprong de auto uit en begon ze meteen te knuffelen, wat voelde het als thuis komen! Die dag was eigenlijk gewoon rustig..hebben spullen uitgepakt en fietsen in de ruimte gezet waar ze apart werden gehouden voor ons, helaas begon het die dag ook met tranen van een paar gebeurtenissen en vervelende gevoelens die de dag gebeurd waren, dus wat was ik blij toen ik de volgende dag mijn maatje Ron  uit Israël en Leo uit Finland in mijn armen kon sluiten.Leo & Ron heb ik vorig jaar mogen leren kennen in Slowakije,zelfde wedstrijd en ondanks dat het een jaar geleden was hebben we contact gehouden dus het was enorm fijn om elkaar weer terug te zien en hun stelde mij gerust en lieten mij voelen zoals ik me hoor te voelen.Die dag hadden we parcourverkenning.Zwemmen fietsen en het hardlopen. Zwemmen deden we al in het kanaal  en dezelfde afstand die we in de race moesten doen en brr wat was het koud, maar dat weerhield de pret niet.Samen met Ron startte ik vooraan en samen met 2 anderen liepen we het water uit , helaas stonden mijn coaches nog bij de andere kant en begon ik het erg koud te krijgen (door mijn reuma kan het erg gevaarlijk zijn om lang stil te staan met enorme koud) maar gelukkig was daar de Oran de coach van Israël die mij zijn hoodie aangaf zodat ik niet in een reuma aanval terecht zou komen.Toen de coaches kwamen moest ik de hoodie terug geven en liepen we naar het hotel alhoewel lopen..meer strompelen want in een reuma aanval kan ik niet goed lopen.Eenmaal opgewarmd kreeg ik te horen dat ons land helaas ons had afgemeld voor het fietsparcours, enorm jammer maar het stelde me gerust dat het parcour hetzelfde was als vorig jaar.De middag was enorm emotioneel.Samen met de moeder en coach van Ron om de tafel gezeten en mijn emoties los kunnen laten en vertellen hoe ik me voelde en wat er speelden en wauw wat waren ze lief! Ze hebben me veel raad gegeven, me geknuffeld , liefde gegeven, moed ingesproken..(terwijl ik dit schrijf krijg ik gewoon weer tranen in mijn ogen).Als je op een bepaald punt staat en je voelt je zó alleen, je hebt zoveel mentale pijn gekregen, je voelt je in de steek gelaten..is het zo fijn om mensen naast je te hebben die om je geven dat gevoel is gewoon niet te omschrijven.In de avond gingen we het loop parcour verkennen want die was nieuw en wat was dat gezellig! Ondanks de regen heb ik het enorm gezellig gehad met Leo en Ron.Lekker bijgekletst en het over de race kunnen hebben.

Triathlon westland..een wedstrijd waarvan mama en ik zeiden "ohh volgende keer doen we eentje dichterbij hoor" (de wekker ging om 06:00 omdat de start al erg vroeg was) Maar mijn coach vond dat ik deze wedstrijd een keer moest mee maken, nou..dan doen we dat.Het was enorm goed geregeld, want toen we eenmaal aan kwamen was het al vanzelfsprekend waar we moesten zijn het stond écht heel goed aangegeven.Toen we de fiets eraf hadden gehaald hadden we een klein probleempje..ik was vergeten om mijn fiets op te pompen, en ja..heel stom klinkt dit maar mama en ik zijn gewoon niet heel handig en het lukt ons gewoon níet om het op te pompen🙈.Gelukkig was er een jongen naast ons geparkeerd die ons hulp aanbood dus die heeft even uitgelegd hoe en wat.Toen richting het punt om me aan te melden, eenmaal aangemeld naar mijn plek waar de fiets en spullen mocht neerzetten.Heel fijnwant mama mocht mij helpen met de wissels want ik kan wel heel veel zelf doen alleen de wetstuit uittrekken is nog erg lastig, daarom mocht ik naast de mensen staan die de estafette deden waardoor we meer ruimte hadden.Hoe zenuwachtig ik ook was ik had er écht  heel veel zin in.Eenmaal gestart ging het erg lekker, natuurlijk hier en daar wel een elleboog maar ik had best wel wat ruimte, toen ik het water uitrende hoorde ik de omroeper zeggen "de eerste vrouw is ook het water uit" waarbij ik dacht..'dat kan niet' maar toch was het zo en wauw wat voelde het goed! Toen kwam het fietsen..mijn minste onderdeel, in het begin ging het echt lekker, gemiddeld 32km per uur dat ik reed maar plots raakte ik even de weg kwijt..ik zag dat ik reed richting de wisselzone en toen dacht ik "shit ik ben verkeerd, ik moet nog een ronde" en toen was er totale paniek en alles liep mis..door de paniek viel tegen het hek aan en was de ketting ook van de fiets af.De organisatie heeft mij enorm goed geholpen! Een man heeft de ketting erop gelegd en mijn fiets over het hek getild waardoor ik vanaf daar mijn ronde af kon maken, met gemiddeld 30km per uur kwam ik (na de 2e ronde) als 17e vrouw aan.Na de wissel heb ik het op een sprinten gezet aangezien ik erg achter lag en ik toch een goede tijd wou neerzetten en mijn achterstand wou inhalen.Met een gemiddeld tempo van 4"10 en als snelste vrouw  kwam ik over finish.Toen ik mijn horloge had uitgezet en bij mijn team stond ,stond ik enorm versteld..ik had mijn tijd opnieuw verbeterd! Uiteindelijk was ik 4e vrouw geworden..net niet op het podium, als ik niet was gevallen stond ik gewoon op dat podium..dus jullie snappen wel dat ik volgendjaar eventjes ga knallen he!

Vandaag (21 April) De halve marathon gehad van Enschede, ik weet niet meer goed hoe ik erop was gekomen om deze te doen maar ik weet nog wel hoe enorm hard ik ernaar uitgekeken heb! Samen met mijn moeder vertrokken we al vroeg, om 05:40 ging onze wekker want om 09:30  moest ik al aan de start staan.We vertrokken met de auto naar Hengelo en vanuit daar met de trein naar Enschede.Ik moest me melden bij het Saxion , fijne aan dat het druk was, was dat we gewoon de hardloopschoenen konden volgen en geen google maps aan hoefde te zetten haha.Startnummer opgehaald, even wachten en op naar de startvakken en dat was wel even een dingetje.. het was zo druk en zelf vond ik dat het niet mega goed aangegeven stond dus het was even zoeken maar op een gegeven moment zagen we het startvak "geel" staan en daar moest ik in staan alleen was het ding dat de snelste pacer 02:00 erover deed en ik wou heel graag onder de 1 uur en 35 minuten lopen .Dus ben ik gewoon doorgelopen naar een ander startvak, achteraf bleek wel dat het eigenlijk alleen was voor de snelle marathon lopers.In het vak kwam ik aan de praat met een mede loper en die deed de hele marathon en wou die graag binnen de 3 uur halen, hij zei tegen mij "als je de pacer van 03:00 volgt tot het punt dat je moet opsplitsen dan loop je het tempo die je moet lopen voor het doel dat jij wilt lopen dus blijf maar lekker bij ons".Zo gezegd zo gedaan..met veel energie ondanks dat ik de dag ervoor al de triatlon had gehad liep ik met die meneer naar de start, in het begin bleef ik bij de pacer maar plots had ik veel energie en haalde ik hun in en lag ik gewoon bijna bij de kopgroep van onze startlopers, het tempo was dan ook 3"40.Bij de 15km kreeg ik het wat zwaarder maar zag ook dat ik een pr had gelopen op de 15!  en kwam ik de groep weer tegen die bij de pacer liepen zo ook die meneer.Hij zei tegen mij "kom op meid je zit al op de helft , blijf achter de grote mannen hier dan blijf je uit de wind" hoe erg ik ook mijn best deed, ze gingen mij te snel en moest ik achter ze lopen.Snel een gummie beertje genomen voor wat extra suikers en energie en had bij de 18km weer de draad te pakken en wauw wat een sfeer..veel kinderen en mensen die langs de kant stonden aan te moedigen  en die bekertjes water van thuis hadden gevuld uitdeelden, maar ook fruit uitdeelden of plots een sproeier die aanstond.Ook waren er veel kartonnen aanmoedigen, en al weet ik dat ze niet voor mij waren bedoeld gaf het mij veel energie bij eentje stond er bijvoorbeeld " Hup hup lopen, alles voor de kudos" waarbij ik enorm erg moest lachen.Ik was er bijna maar bij het 20km punt werd het lastig..mijn benen werden zwaar en verkrampt en steken in mijn zij en veel steken op de borst.Mensen zagen het aan mij en riepen "kom op meid je bent er bijna!Je kan dit!" dat gaf het laatste duwtje in de rug..ik zag de finish en gaf alles wat ik nog in me had, vraag me niet hoe maar het tempo was 3"19. Enorm mooie medaille en een pr van bijna 3 minuten leverde het op. Enorm tevreden en heel blij met hoe de race is gegaan volgende keer gaan we voor 1 uur en 30 minuten!

Vandaag (20 April)  de eerste triatlon van het seizoen gehad.Het was een..heftige ,maar wel een mooie wedstrijd ,een wedstrijd die me sterk maakt en dan vooral mentaal.Zoals te zien is in de video op mijn instagram ,was ik voor de start al in tranen..dit omdat ik in gevecht was met “goed en kwaad”. We zwommen in een zwembad ,wat echt fijn is overigens maar het nadeel is dat als ik van warm naar koud ga ik enorme last krijg van mijn reuma en waar ik bang voor was gebeurde..zwemmen ging echt enorm lekker en was al snel het water uit,eenmaal op de fiets ging het mis..zowel mijn handen als mijn voeten gingen helemaal verkrampen en ik voelde niets meer wat de wissel van het fietsen naar het lopen lastig maakt maar gelukkig mocht mama mij helpen en die heeft toen voor mij mijn hardloop schoenen aangetrokken en geholpen met helm/startnummer.Met lopen heb ik alles gegeven wat in me zat,en het was genoeg want eenmaal op mijn horloge toen ik op stop klikte wist ik niet wat ik zag..1:22:51 wat een pr maakt van 5 minuten!. Sporten lijkt altijd leuk (en is het meestal ook) maar op sommige momenten kom je jezelf tegen,maar dat..maakt mij wel een vechtersbaas

Vandaag  (14 April) samen met Toyota Nederland de NN Rotterdam Marathon gelopen in Estafette vorm in de ban van Play Unified van Special Olympics. De bedoeling was dat we 9km gingen lopen,maar ik  heb de vlag van Toyota en de rode vlag totaal niet gezien waardoor ik bij de 12km dacht “shit,ben verkeerd gelopen” ..ben toen doorgelopen en gewoon door gegaan want terug lopen had geen zin..waardoor ik de halve marathon heb gelopen. Tja,goede voorbereiding voor volgende week denken we dan maar.Enige nadeel was dat ik niet álles heb kunnen geven,puur door het enorme opletten waar ik de vlag zag bij het 21km punt zodat ik niet opnieuw het wisselpunt zou missen.Maar ach..we hebben weer een verhaal voor in de boeken.Dank jullie wel Toyota Nederland dat we met jullie mee mochten lopen! Ondanks dat ik niet alles heb kunnen geven toch nog een pr gelopen en enorm gelopen van alles en iedereen onderweg. Op naar volgend weekend!

(24 maart) Al heel lang stond deze run op mijn bucketlist,eigenlijk zou ik hem in 2019 al doen alleen door corona kon dat niet.Ik geef toe,de race was pittig. Er stond een harde wind en het regende hard waardoor over het strand rennen meer strijden was dan normaal,ik zag voor mij dat er veel mensen uitvielen..ze gingen wandelen of ze stopten écht,ook zag ik veel mensen vallen. De wind kwam bij ons zowel van voor als van de zijkant waardoor ik zelf ook bijna 3x onderuit ben gegaan omdat mijn voeten niet naar voren gingen maar naar de zijkant. Maar wat was de sfeer fantastisch ,écht een feestje! Ondanks het weer stonden er mensen aan de kant om ons aan te moedigen en ook was er gezellige muziek onderweg. Toch ben ik erg trots op mezelf,want..van de 2527 vrouwen ben ik 15e geworden. Het was een geslaagde race.Leuke gezellige mede hardlopers, elke km een km bord ,goede verzorging posten onderweg en niet te vergeten..sportdrank onderweg! Hoorde van mensen dat ze het soms chaotisch vonden en druk maar zelf heb ik het niet zo ervaren gelukkig.Bij dit soort wedstrijden is het meestal druk met mensen, en zoals ik het beleefde was alles goed aangegeven.Ook voor de supporters was het erg fijn, ze hadden plek om te zitten met goed uitzicht op de voorstart tot aan de start, ook hadden ze de optie om langs het circuit te staan om ons binnen te halen of ons aan de start toe te juichen.Over Egmond was ik al enthousiast , maar als we gaan kijken naar hoe het voor de supporters was geregeld was deze wedstrijd echt top! Waar in Egmond niemand naar binnen kon om wat te drinken of om te plassen was hier genoeg plek voor een onderkomen. En tja aan het weer is niets te doen, helaas hebben we daar nou eenmaal geen controle over.Dus deze run is zeker een aanrader! 

Wauw..zoals velen van jullie weten had ik twee grote doelen dit jaar.. de ironman en de marathon van Amsterdam, en beide is het me gelukt! Ironman verslag had ik al heeeel lang geleden gedaan maar de marathon nog niet  en wou ook daarvan een verslagje doen,iets later dan gepland maar heb na de race enorm nagenoten.

Gisteren,22 September had ik de eerste Nederlandse kampioenschappen Triathlon tussen alle Para atleten.Sommige atleten herkende ik nog van de training in Alkmaar toen ik mee mocht trainen met het échte Nederlandse ploeg,en hoe leuk,een van de coaches was er ook namelijk Ruud (na de tijd zei die ook hoe trots hij was en dat die stond te kijken wat voor tempo ik had, jullie snappen wel dat ik dat erg gaaf vond om te horen natuurlijk)..vond het zo leuk om even bij te kletsen! De ochtend voor de race voelde ik me nog wel goed en had er veel zin in, maar hoe meer het dichtbij kwam hoe spannender het werd..

Wat was het bijzonder en een mooi avontuur..

I'AM A IRONMAN!

Afgelopen zaterdag had ik mijn tweede en laatste (voordat de Ironman begint) 1\4e Triathlon.Ik had deze dag vooral gezonde spanning.Andere locatie, wisselzones waren twee verschillende locaties, warmer weer en geen wetshuit aan en was daar bovenop ook niet helemaal fit ivm griep die ik te pakken had gekregen, maar dat mag de pret niet drukken! Met een shaker in mijn hand met de pre-workout van Elmerink Nutrition (psst..even tussen ons,met mijn code EsmeeAnne10 krijg je gewoon korting op je bestelling 🤫)  maakte ik alles klaar en niet veel later vertrokken we met alle atleten naar de locatie  en wisselzone bij het zwem onderdeel.Bij het inzwemmen merkte ik al snel dat het water enorm helder was en een lekkere temperatuur was wat ik heel fijn vond.Naar mijn idee kwam ik lastig weg (voor mijn gevoel waren er nu meer atleten dan de wedstrijden hiervoor in open water) maar van andere atleten en mensen hoorde ik achteraf dat ik snel weg was dusja..dat ging ook wel goed! Met een tijd van 14:45 kwam als eerste vrouw   het water uit, waar ik echt heel blij mee ben want die tijd betekent weer een pr! Eenmaal de fiets op merkte ik snel dat ik er lekker in zat, bij de derde ronde (moest er 6) lag ik nog steeds 3e vrouw.Maar na de 4e ronde werd ik al snel in gehaald maarja..dat zijn we wel gewend🙈.Maar alsnog..toen ik zag dat ik met een gemiddelde 31,9km per uur de wisselzone bereikte was ik wel trots! (ook op de 40km weer een pr). Toen begon het loop parcours..4 rondes en wat een zon! Het was lekker, beter dan regen maar het maakte het wel echt enorm warm en het parcours kende ook wel wat heuvels dus makkelijk was het zeker niet..ik lag na het fietsen echt iets van 20e dus ik moest aan de bak wou ik in die top 5 komen.Mama riep plots "kom op Esmee! nog 1 ronde, anderhalve minuut!" Nu heb ik natuurlijk geen besef van tijd..dus dacht ' het zal wel, ga gewoon alles doen om een goede tijd neer te zetten' . Eenmaal over de finish hoorde ik de omroeper zeggen "en daar hebben we EsmeeAnne de Meulmeester uit Zevenaar,dat maakt de derde vrouw van vandaag" waarbij ik dacht jaa tuurlijk! tot de organisatie van de rivierenland Triathlon naar me toe kwam en zei "deze keer blijf je wachten he" en toen pas viel het kwartje..ik was derde overall bij de vrouwen?? .Bij de prijs uitreiking deden ze het in leeftijd categories waardoor ik dacht dat ik geen podium  plek meer had, maar plots hoorde ik "en op nummer 1 EsmeeAnne" nouuuu dat had ik toch écht even niet gedacht! 3e overall,1e in mijn leeftijd klasse en een  pr..het moest niet gekker worden. Dus met een enorm goed gevoel verliet ik de wedstrijd.Organisatie was ook top! Onderweg genoeg water posten, fotografen en bij de finish genoeg drinken en ook nog krentenbollen en appels! Echt top!

Vorige week had ik mijn aller eerste 1/4e triathlon (en regulier),vond het méga spannend maar wat heb ik genoten! Hoe het ook wend of keert,volgendjaar ben ik er weer bij!

Jaa..waar moet ik beginnen, wat een avontuur! Het avontuur was met leuke maar ook met veel dieptepunten waarover ik jullie in dit blog ga vertellen, al houd ik sommige dingen ook voor mezelf omdat ik niemand online wil kwetsen. Woensdag op donderdag nacht vertrok ik samen met een mede atleet en twee coaches die ik kende vanuit Berlijn met de auto naar Slowakije wat zo'n 12 uur rijden was, het was nieuw voor mij omdat we vorig jaar met de trein waren maar hee nieuwe dingen leren kennen kan nooit kwaad! Al heb ik veel geslapen want ja het was erg laat en die dag had ik ook nog gewoon gewerkt van 08:00 tot 18:00.Na lang rijden kwamen we aan waar Martina en Eva en alle andere lieve mensen ons aan het opwachten waren bij de ingang..ik sprong de auto uit en begon ze meteen te knuffelen, wat voelde het als thuis komen! Die dag was eigenlijk gewoon rustig..hebben spullen uitgepakt en fietsen in de ruimte gezet waar ze apart werden gehouden voor ons, helaas begon het die dag ook met tranen van een paar gebeurtenissen en vervelende gevoelens die de dag gebeurd waren, dus wat was ik blij toen ik de volgende dag mijn maatje Ron  uit Israël en Leo uit Finland in mijn armen kon sluiten.Leo & Ron heb ik vorig jaar mogen leren kennen in Slowakije,zelfde wedstrijd en ondanks dat het een jaar geleden was hebben we contact gehouden dus het was enorm fijn om elkaar weer terug te zien en hun stelde mij gerust en lieten mij voelen zoals ik me hoor te voelen.Die dag hadden we parcourverkenning.Zwemmen fietsen en het hardlopen. Zwemmen deden we al in het kanaal  en dezelfde afstand die we in de race moesten doen en brr wat was het koud, maar dat weerhield de pret niet.Samen met Ron startte ik vooraan en samen met 2 anderen liepen we het water uit , helaas stonden mijn coaches nog bij de andere kant en begon ik het erg koud te krijgen (door mijn reuma kan het erg gevaarlijk zijn om lang stil te staan met enorme koud) maar gelukkig was daar de Oran de coach van Israël die mij zijn hoodie aangaf zodat ik niet in een reuma aanval terecht zou komen.Toen de coaches kwamen moest ik de hoodie terug geven en liepen we naar het hotel alhoewel lopen..meer strompelen want in een reuma aanval kan ik niet goed lopen.Eenmaal opgewarmd kreeg ik te horen dat ons land helaas ons had afgemeld voor het fietsparcours, enorm jammer maar het stelde me gerust dat het parcour hetzelfde was als vorig jaar.De middag was enorm emotioneel.Samen met de moeder en coach van Ron om de tafel gezeten en mijn emoties los kunnen laten en vertellen hoe ik me voelde en wat er speelden en wauw wat waren ze lief! Ze hebben me veel raad gegeven, me geknuffeld , liefde gegeven, moed ingesproken..(terwijl ik dit schrijf krijg ik gewoon weer tranen in mijn ogen).Als je op een bepaald punt staat en je voelt je zó alleen, je hebt zoveel mentale pijn gekregen, je voelt je in de steek gelaten..is het zo fijn om mensen naast je te hebben die om je geven dat gevoel is gewoon niet te omschrijven.In de avond gingen we het loop parcour verkennen want die was nieuw en wat was dat gezellig! Ondanks de regen heb ik het enorm gezellig gehad met Leo en Ron.Lekker bijgekletst en het over de race kunnen hebben.

Triathlon westland..een wedstrijd waarvan mama en ik zeiden "ohh volgende keer doen we eentje dichterbij hoor" (de wekker ging om 06:00 omdat de start al erg vroeg was) Maar mijn coach vond dat ik deze wedstrijd een keer moest mee maken, nou..dan doen we dat.Het was enorm goed geregeld, want toen we eenmaal aan kwamen was het al vanzelfsprekend waar we moesten zijn het stond écht heel goed aangegeven.Toen we de fiets eraf hadden gehaald hadden we een klein probleempje..ik was vergeten om mijn fiets op te pompen, en ja..heel stom klinkt dit maar mama en ik zijn gewoon niet heel handig en het lukt ons gewoon níet om het op te pompen🙈.Gelukkig was er een jongen naast ons geparkeerd die ons hulp aanbood dus die heeft even uitgelegd hoe en wat.Toen richting het punt om me aan te melden, eenmaal aangemeld naar mijn plek waar de fiets en spullen mocht neerzetten.Heel fijnwant mama mocht mij helpen met de wissels want ik kan wel heel veel zelf doen alleen de wetstuit uittrekken is nog erg lastig, daarom mocht ik naast de mensen staan die de estafette deden waardoor we meer ruimte hadden.Hoe zenuwachtig ik ook was ik had er écht  heel veel zin in.Eenmaal gestart ging het erg lekker, natuurlijk hier en daar wel een elleboog maar ik had best wel wat ruimte, toen ik het water uitrende hoorde ik de omroeper zeggen "de eerste vrouw is ook het water uit" waarbij ik dacht..'dat kan niet' maar toch was het zo en wauw wat voelde het goed! Toen kwam het fietsen..mijn minste onderdeel, in het begin ging het echt lekker, gemiddeld 32km per uur dat ik reed maar plots raakte ik even de weg kwijt..ik zag dat ik reed richting de wisselzone en toen dacht ik "shit ik ben verkeerd, ik moet nog een ronde" en toen was er totale paniek en alles liep mis..door de paniek viel tegen het hek aan en was de ketting ook van de fiets af.De organisatie heeft mij enorm goed geholpen! Een man heeft de ketting erop gelegd en mijn fiets over het hek getild waardoor ik vanaf daar mijn ronde af kon maken, met gemiddeld 30km per uur kwam ik (na de 2e ronde) als 17e vrouw aan.Na de wissel heb ik het op een sprinten gezet aangezien ik erg achter lag en ik toch een goede tijd wou neerzetten en mijn achterstand wou inhalen.Met een gemiddeld tempo van 4"10 en als snelste vrouw  kwam ik over finish.Toen ik mijn horloge had uitgezet en bij mijn team stond ,stond ik enorm versteld..ik had mijn tijd opnieuw verbeterd! Uiteindelijk was ik 4e vrouw geworden..net niet op het podium, als ik niet was gevallen stond ik gewoon op dat podium..dus jullie snappen wel dat ik volgendjaar eventjes ga knallen he!

Vandaag (21 April) De halve marathon gehad van Enschede, ik weet niet meer goed hoe ik erop was gekomen om deze te doen maar ik weet nog wel hoe enorm hard ik ernaar uitgekeken heb! Samen met mijn moeder vertrokken we al vroeg, om 05:40 ging onze wekker want om 09:30  moest ik al aan de start staan.We vertrokken met de auto naar Hengelo en vanuit daar met de trein naar Enschede.Ik moest me melden bij het Saxion , fijne aan dat het druk was, was dat we gewoon de hardloopschoenen konden volgen en geen google maps aan hoefde te zetten haha.Startnummer opgehaald, even wachten en op naar de startvakken en dat was wel even een dingetje.. het was zo druk en zelf vond ik dat het niet mega goed aangegeven stond dus het was even zoeken maar op een gegeven moment zagen we het startvak "geel" staan en daar moest ik in staan alleen was het ding dat de snelste pacer 02:00 erover deed en ik wou heel graag onder de 1 uur en 35 minuten lopen .Dus ben ik gewoon doorgelopen naar een ander startvak, achteraf bleek wel dat het eigenlijk alleen was voor de snelle marathon lopers.In het vak kwam ik aan de praat met een mede loper en die deed de hele marathon en wou die graag binnen de 3 uur halen, hij zei tegen mij "als je de pacer van 03:00 volgt tot het punt dat je moet opsplitsen dan loop je het tempo die je moet lopen voor het doel dat jij wilt lopen dus blijf maar lekker bij ons".Zo gezegd zo gedaan..met veel energie ondanks dat ik de dag ervoor al de triatlon had gehad liep ik met die meneer naar de start, in het begin bleef ik bij de pacer maar plots had ik veel energie en haalde ik hun in en lag ik gewoon bijna bij de kopgroep van onze startlopers, het tempo was dan ook 3"40.Bij de 15km kreeg ik het wat zwaarder maar zag ook dat ik een pr had gelopen op de 15!  en kwam ik de groep weer tegen die bij de pacer liepen zo ook die meneer.Hij zei tegen mij "kom op meid je zit al op de helft , blijf achter de grote mannen hier dan blijf je uit de wind" hoe erg ik ook mijn best deed, ze gingen mij te snel en moest ik achter ze lopen.Snel een gummie beertje genomen voor wat extra suikers en energie en had bij de 18km weer de draad te pakken en wauw wat een sfeer..veel kinderen en mensen die langs de kant stonden aan te moedigen  en die bekertjes water van thuis hadden gevuld uitdeelden, maar ook fruit uitdeelden of plots een sproeier die aanstond.Ook waren er veel kartonnen aanmoedigen, en al weet ik dat ze niet voor mij waren bedoeld gaf het mij veel energie bij eentje stond er bijvoorbeeld " Hup hup lopen, alles voor de kudos" waarbij ik enorm erg moest lachen.Ik was er bijna maar bij het 20km punt werd het lastig..mijn benen werden zwaar en verkrampt en steken in mijn zij en veel steken op de borst.Mensen zagen het aan mij en riepen "kom op meid je bent er bijna!Je kan dit!" dat gaf het laatste duwtje in de rug..ik zag de finish en gaf alles wat ik nog in me had, vraag me niet hoe maar het tempo was 3"19. Enorm mooie medaille en een pr van bijna 3 minuten leverde het op. Enorm tevreden en heel blij met hoe de race is gegaan volgende keer gaan we voor 1 uur en 30 minuten!

Vandaag (20 April)  de eerste triatlon van het seizoen gehad.Het was een..heftige ,maar wel een mooie wedstrijd ,een wedstrijd die me sterk maakt en dan vooral mentaal.Zoals te zien is in de video op mijn instagram ,was ik voor de start al in tranen..dit omdat ik in gevecht was met “goed en kwaad”. We zwommen in een zwembad ,wat echt fijn is overigens maar het nadeel is dat als ik van warm naar koud ga ik enorme last krijg van mijn reuma en waar ik bang voor was gebeurde..zwemmen ging echt enorm lekker en was al snel het water uit,eenmaal op de fiets ging het mis..zowel mijn handen als mijn voeten gingen helemaal verkrampen en ik voelde niets meer wat de wissel van het fietsen naar het lopen lastig maakt maar gelukkig mocht mama mij helpen en die heeft toen voor mij mijn hardloop schoenen aangetrokken en geholpen met helm/startnummer.Met lopen heb ik alles gegeven wat in me zat,en het was genoeg want eenmaal op mijn horloge toen ik op stop klikte wist ik niet wat ik zag..1:22:51 wat een pr maakt van 5 minuten!. Sporten lijkt altijd leuk (en is het meestal ook) maar op sommige momenten kom je jezelf tegen,maar dat..maakt mij wel een vechtersbaas

Vandaag  (14 April) samen met Toyota Nederland de NN Rotterdam Marathon gelopen in Estafette vorm in de ban van Play Unified van Special Olympics. De bedoeling was dat we 9km gingen lopen,maar ik  heb de vlag van Toyota en de rode vlag totaal niet gezien waardoor ik bij de 12km dacht “shit,ben verkeerd gelopen” ..ben toen doorgelopen en gewoon door gegaan want terug lopen had geen zin..waardoor ik de halve marathon heb gelopen. Tja,goede voorbereiding voor volgende week denken we dan maar.Enige nadeel was dat ik niet álles heb kunnen geven,puur door het enorme opletten waar ik de vlag zag bij het 21km punt zodat ik niet opnieuw het wisselpunt zou missen.Maar ach..we hebben weer een verhaal voor in de boeken.Dank jullie wel Toyota Nederland dat we met jullie mee mochten lopen! Ondanks dat ik niet alles heb kunnen geven toch nog een pr gelopen en enorm gelopen van alles en iedereen onderweg. Op naar volgend weekend!

(24 maart) Al heel lang stond deze run op mijn bucketlist,eigenlijk zou ik hem in 2019 al doen alleen door corona kon dat niet.Ik geef toe,de race was pittig. Er stond een harde wind en het regende hard waardoor over het strand rennen meer strijden was dan normaal,ik zag voor mij dat er veel mensen uitvielen..ze gingen wandelen of ze stopten écht,ook zag ik veel mensen vallen. De wind kwam bij ons zowel van voor als van de zijkant waardoor ik zelf ook bijna 3x onderuit ben gegaan omdat mijn voeten niet naar voren gingen maar naar de zijkant. Maar wat was de sfeer fantastisch ,écht een feestje! Ondanks het weer stonden er mensen aan de kant om ons aan te moedigen en ook was er gezellige muziek onderweg. Toch ben ik erg trots op mezelf,want..van de 2527 vrouwen ben ik 15e geworden. Het was een geslaagde race.Leuke gezellige mede hardlopers, elke km een km bord ,goede verzorging posten onderweg en niet te vergeten..sportdrank onderweg! Hoorde van mensen dat ze het soms chaotisch vonden en druk maar zelf heb ik het niet zo ervaren gelukkig.Bij dit soort wedstrijden is het meestal druk met mensen, en zoals ik het beleefde was alles goed aangegeven.Ook voor de supporters was het erg fijn, ze hadden plek om te zitten met goed uitzicht op de voorstart tot aan de start, ook hadden ze de optie om langs het circuit te staan om ons binnen te halen of ons aan de start toe te juichen.Over Egmond was ik al enthousiast , maar als we gaan kijken naar hoe het voor de supporters was geregeld was deze wedstrijd echt top! Waar in Egmond niemand naar binnen kon om wat te drinken of om te plassen was hier genoeg plek voor een onderkomen. En tja aan het weer is niets te doen, helaas hebben we daar nou eenmaal geen controle over.Dus deze run is zeker een aanrader! 

Wauw..zoals velen van jullie weten had ik twee grote doelen dit jaar.. de ironman en de marathon van Amsterdam, en beide is het me gelukt! Ironman verslag had ik al heeeel lang geleden gedaan maar de marathon nog niet  en wou ook daarvan een verslagje doen,iets later dan gepland maar heb na de race enorm nagenoten.

Gisteren,22 September had ik de eerste Nederlandse kampioenschappen Triathlon tussen alle Para atleten.Sommige atleten herkende ik nog van de training in Alkmaar toen ik mee mocht trainen met het échte Nederlandse ploeg,en hoe leuk,een van de coaches was er ook namelijk Ruud (na de tijd zei die ook hoe trots hij was en dat die stond te kijken wat voor tempo ik had, jullie snappen wel dat ik dat erg gaaf vond om te horen natuurlijk)..vond het zo leuk om even bij te kletsen! De ochtend voor de race voelde ik me nog wel goed en had er veel zin in, maar hoe meer het dichtbij kwam hoe spannender het werd..

Wat was het bijzonder en een mooi avontuur..

I'AM A IRONMAN!

Afgelopen zaterdag had ik mijn tweede en laatste (voordat de Ironman begint) 1\4e Triathlon.Ik had deze dag vooral gezonde spanning.Andere locatie, wisselzones waren twee verschillende locaties, warmer weer en geen wetshuit aan en was daar bovenop ook niet helemaal fit ivm griep die ik te pakken had gekregen, maar dat mag de pret niet drukken! Met een shaker in mijn hand met de pre-workout van Elmerink Nutrition (psst..even tussen ons,met mijn code EsmeeAnne10 krijg je gewoon korting op je bestelling 🤫)  maakte ik alles klaar en niet veel later vertrokken we met alle atleten naar de locatie  en wisselzone bij het zwem onderdeel.Bij het inzwemmen merkte ik al snel dat het water enorm helder was en een lekkere temperatuur was wat ik heel fijn vond.Naar mijn idee kwam ik lastig weg (voor mijn gevoel waren er nu meer atleten dan de wedstrijden hiervoor in open water) maar van andere atleten en mensen hoorde ik achteraf dat ik snel weg was dusja..dat ging ook wel goed! Met een tijd van 14:45 kwam als eerste vrouw   het water uit, waar ik echt heel blij mee ben want die tijd betekent weer een pr! Eenmaal de fiets op merkte ik snel dat ik er lekker in zat, bij de derde ronde (moest er 6) lag ik nog steeds 3e vrouw.Maar na de 4e ronde werd ik al snel in gehaald maarja..dat zijn we wel gewend🙈.Maar alsnog..toen ik zag dat ik met een gemiddelde 31,9km per uur de wisselzone bereikte was ik wel trots! (ook op de 40km weer een pr). Toen begon het loop parcours..4 rondes en wat een zon! Het was lekker, beter dan regen maar het maakte het wel echt enorm warm en het parcours kende ook wel wat heuvels dus makkelijk was het zeker niet..ik lag na het fietsen echt iets van 20e dus ik moest aan de bak wou ik in die top 5 komen.Mama riep plots "kom op Esmee! nog 1 ronde, anderhalve minuut!" Nu heb ik natuurlijk geen besef van tijd..dus dacht ' het zal wel, ga gewoon alles doen om een goede tijd neer te zetten' . Eenmaal over de finish hoorde ik de omroeper zeggen "en daar hebben we EsmeeAnne de Meulmeester uit Zevenaar,dat maakt de derde vrouw van vandaag" waarbij ik dacht jaa tuurlijk! tot de organisatie van de rivierenland Triathlon naar me toe kwam en zei "deze keer blijf je wachten he" en toen pas viel het kwartje..ik was derde overall bij de vrouwen?? .Bij de prijs uitreiking deden ze het in leeftijd categories waardoor ik dacht dat ik geen podium  plek meer had, maar plots hoorde ik "en op nummer 1 EsmeeAnne" nouuuu dat had ik toch écht even niet gedacht! 3e overall,1e in mijn leeftijd klasse en een  pr..het moest niet gekker worden. Dus met een enorm goed gevoel verliet ik de wedstrijd.Organisatie was ook top! Onderweg genoeg water posten, fotografen en bij de finish genoeg drinken en ook nog krentenbollen en appels! Echt top!

Vorige week had ik mijn aller eerste 1/4e triathlon (en regulier),vond het méga spannend maar wat heb ik genoten! Hoe het ook wend of keert,volgendjaar ben ik er weer bij!

Jaa..waar moet ik beginnen, wat een avontuur! Het avontuur was met leuke maar ook met veel dieptepunten waarover ik jullie in dit blog ga vertellen, al houd ik sommige dingen ook voor mezelf omdat ik niemand online wil kwetsen. Woensdag op donderdag nacht vertrok ik samen met een mede atleet en twee coaches die ik kende vanuit Berlijn met de auto naar Slowakije wat zo'n 12 uur rijden was, het was nieuw voor mij omdat we vorig jaar met de trein waren maar hee nieuwe dingen leren kennen kan nooit kwaad! Al heb ik veel geslapen want ja het was erg laat en die dag had ik ook nog gewoon gewerkt van 08:00 tot 18:00.Na lang rijden kwamen we aan waar Martina en Eva en alle andere lieve mensen ons aan het opwachten waren bij de ingang..ik sprong de auto uit en begon ze meteen te knuffelen, wat voelde het als thuis komen! Die dag was eigenlijk gewoon rustig..hebben spullen uitgepakt en fietsen in de ruimte gezet waar ze apart werden gehouden voor ons, helaas begon het die dag ook met tranen van een paar gebeurtenissen en vervelende gevoelens die de dag gebeurd waren, dus wat was ik blij toen ik de volgende dag mijn maatje Ron  uit Israël en Leo uit Finland in mijn armen kon sluiten.Leo & Ron heb ik vorig jaar mogen leren kennen in Slowakije,zelfde wedstrijd en ondanks dat het een jaar geleden was hebben we contact gehouden dus het was enorm fijn om elkaar weer terug te zien en hun stelde mij gerust en lieten mij voelen zoals ik me hoor te voelen.Die dag hadden we parcourverkenning.Zwemmen fietsen en het hardlopen. Zwemmen deden we al in het kanaal  en dezelfde afstand die we in de race moesten doen en brr wat was het koud, maar dat weerhield de pret niet.Samen met Ron startte ik vooraan en samen met 2 anderen liepen we het water uit , helaas stonden mijn coaches nog bij de andere kant en begon ik het erg koud te krijgen (door mijn reuma kan het erg gevaarlijk zijn om lang stil te staan met enorme koud) maar gelukkig was daar de Oran de coach van Israël die mij zijn hoodie aangaf zodat ik niet in een reuma aanval terecht zou komen.Toen de coaches kwamen moest ik de hoodie terug geven en liepen we naar het hotel alhoewel lopen..meer strompelen want in een reuma aanval kan ik niet goed lopen.Eenmaal opgewarmd kreeg ik te horen dat ons land helaas ons had afgemeld voor het fietsparcours, enorm jammer maar het stelde me gerust dat het parcour hetzelfde was als vorig jaar.De middag was enorm emotioneel.Samen met de moeder en coach van Ron om de tafel gezeten en mijn emoties los kunnen laten en vertellen hoe ik me voelde en wat er speelden en wauw wat waren ze lief! Ze hebben me veel raad gegeven, me geknuffeld , liefde gegeven, moed ingesproken..(terwijl ik dit schrijf krijg ik gewoon weer tranen in mijn ogen).Als je op een bepaald punt staat en je voelt je zó alleen, je hebt zoveel mentale pijn gekregen, je voelt je in de steek gelaten..is het zo fijn om mensen naast je te hebben die om je geven dat gevoel is gewoon niet te omschrijven.In de avond gingen we het loop parcour verkennen want die was nieuw en wat was dat gezellig! Ondanks de regen heb ik het enorm gezellig gehad met Leo en Ron.Lekker bijgekletst en het over de race kunnen hebben.

Triathlon westland..een wedstrijd waarvan mama en ik zeiden "ohh volgende keer doen we eentje dichterbij hoor" (de wekker ging om 06:00 omdat de start al erg vroeg was) Maar mijn coach vond dat ik deze wedstrijd een keer moest mee maken, nou..dan doen we dat.Het was enorm goed geregeld, want toen we eenmaal aan kwamen was het al vanzelfsprekend waar we moesten zijn het stond écht heel goed aangegeven.Toen we de fiets eraf hadden gehaald hadden we een klein probleempje..ik was vergeten om mijn fiets op te pompen, en ja..heel stom klinkt dit maar mama en ik zijn gewoon niet heel handig en het lukt ons gewoon níet om het op te pompen🙈.Gelukkig was er een jongen naast ons geparkeerd die ons hulp aanbood dus die heeft even uitgelegd hoe en wat.Toen richting het punt om me aan te melden, eenmaal aangemeld naar mijn plek waar de fiets en spullen mocht neerzetten.Heel fijnwant mama mocht mij helpen met de wissels want ik kan wel heel veel zelf doen alleen de wetstuit uittrekken is nog erg lastig, daarom mocht ik naast de mensen staan die de estafette deden waardoor we meer ruimte hadden.Hoe zenuwachtig ik ook was ik had er écht  heel veel zin in.Eenmaal gestart ging het erg lekker, natuurlijk hier en daar wel een elleboog maar ik had best wel wat ruimte, toen ik het water uitrende hoorde ik de omroeper zeggen "de eerste vrouw is ook het water uit" waarbij ik dacht..'dat kan niet' maar toch was het zo en wauw wat voelde het goed! Toen kwam het fietsen..mijn minste onderdeel, in het begin ging het echt lekker, gemiddeld 32km per uur dat ik reed maar plots raakte ik even de weg kwijt..ik zag dat ik reed richting de wisselzone en toen dacht ik "shit ik ben verkeerd, ik moet nog een ronde" en toen was er totale paniek en alles liep mis..door de paniek viel tegen het hek aan en was de ketting ook van de fiets af.De organisatie heeft mij enorm goed geholpen! Een man heeft de ketting erop gelegd en mijn fiets over het hek getild waardoor ik vanaf daar mijn ronde af kon maken, met gemiddeld 30km per uur kwam ik (na de 2e ronde) als 17e vrouw aan.Na de wissel heb ik het op een sprinten gezet aangezien ik erg achter lag en ik toch een goede tijd wou neerzetten en mijn achterstand wou inhalen.Met een gemiddeld tempo van 4"10 en als snelste vrouw  kwam ik over finish.Toen ik mijn horloge had uitgezet en bij mijn team stond ,stond ik enorm versteld..ik had mijn tijd opnieuw verbeterd! Uiteindelijk was ik 4e vrouw geworden..net niet op het podium, als ik niet was gevallen stond ik gewoon op dat podium..dus jullie snappen wel dat ik volgendjaar eventjes ga knallen he!

Vandaag (21 April) De halve marathon gehad van Enschede, ik weet niet meer goed hoe ik erop was gekomen om deze te doen maar ik weet nog wel hoe enorm hard ik ernaar uitgekeken heb! Samen met mijn moeder vertrokken we al vroeg, om 05:40 ging onze wekker want om 09:30  moest ik al aan de start staan.We vertrokken met de auto naar Hengelo en vanuit daar met de trein naar Enschede.Ik moest me melden bij het Saxion , fijne aan dat het druk was, was dat we gewoon de hardloopschoenen konden volgen en geen google maps aan hoefde te zetten haha.Startnummer opgehaald, even wachten en op naar de startvakken en dat was wel even een dingetje.. het was zo druk en zelf vond ik dat het niet mega goed aangegeven stond dus het was even zoeken maar op een gegeven moment zagen we het startvak "geel" staan en daar moest ik in staan alleen was het ding dat de snelste pacer 02:00 erover deed en ik wou heel graag onder de 1 uur en 35 minuten lopen .Dus ben ik gewoon doorgelopen naar een ander startvak, achteraf bleek wel dat het eigenlijk alleen was voor de snelle marathon lopers.In het vak kwam ik aan de praat met een mede loper en die deed de hele marathon en wou die graag binnen de 3 uur halen, hij zei tegen mij "als je de pacer van 03:00 volgt tot het punt dat je moet opsplitsen dan loop je het tempo die je moet lopen voor het doel dat jij wilt lopen dus blijf maar lekker bij ons".Zo gezegd zo gedaan..met veel energie ondanks dat ik de dag ervoor al de triatlon had gehad liep ik met die meneer naar de start, in het begin bleef ik bij de pacer maar plots had ik veel energie en haalde ik hun in en lag ik gewoon bijna bij de kopgroep van onze startlopers, het tempo was dan ook 3"40.Bij de 15km kreeg ik het wat zwaarder maar zag ook dat ik een pr had gelopen op de 15!  en kwam ik de groep weer tegen die bij de pacer liepen zo ook die meneer.Hij zei tegen mij "kom op meid je zit al op de helft , blijf achter de grote mannen hier dan blijf je uit de wind" hoe erg ik ook mijn best deed, ze gingen mij te snel en moest ik achter ze lopen.Snel een gummie beertje genomen voor wat extra suikers en energie en had bij de 18km weer de draad te pakken en wauw wat een sfeer..veel kinderen en mensen die langs de kant stonden aan te moedigen  en die bekertjes water van thuis hadden gevuld uitdeelden, maar ook fruit uitdeelden of plots een sproeier die aanstond.Ook waren er veel kartonnen aanmoedigen, en al weet ik dat ze niet voor mij waren bedoeld gaf het mij veel energie bij eentje stond er bijvoorbeeld " Hup hup lopen, alles voor de kudos" waarbij ik enorm erg moest lachen.Ik was er bijna maar bij het 20km punt werd het lastig..mijn benen werden zwaar en verkrampt en steken in mijn zij en veel steken op de borst.Mensen zagen het aan mij en riepen "kom op meid je bent er bijna!Je kan dit!" dat gaf het laatste duwtje in de rug..ik zag de finish en gaf alles wat ik nog in me had, vraag me niet hoe maar het tempo was 3"19. Enorm mooie medaille en een pr van bijna 3 minuten leverde het op. Enorm tevreden en heel blij met hoe de race is gegaan volgende keer gaan we voor 1 uur en 30 minuten!

Vandaag (20 April)  de eerste triatlon van het seizoen gehad.Het was een..heftige ,maar wel een mooie wedstrijd ,een wedstrijd die me sterk maakt en dan vooral mentaal.Zoals te zien is in de video op mijn instagram ,was ik voor de start al in tranen..dit omdat ik in gevecht was met “goed en kwaad”. We zwommen in een zwembad ,wat echt fijn is overigens maar het nadeel is dat als ik van warm naar koud ga ik enorme last krijg van mijn reuma en waar ik bang voor was gebeurde..zwemmen ging echt enorm lekker en was al snel het water uit,eenmaal op de fiets ging het mis..zowel mijn handen als mijn voeten gingen helemaal verkrampen en ik voelde niets meer wat de wissel van het fietsen naar het lopen lastig maakt maar gelukkig mocht mama mij helpen en die heeft toen voor mij mijn hardloop schoenen aangetrokken en geholpen met helm/startnummer.Met lopen heb ik alles gegeven wat in me zat,en het was genoeg want eenmaal op mijn horloge toen ik op stop klikte wist ik niet wat ik zag..1:22:51 wat een pr maakt van 5 minuten!. Sporten lijkt altijd leuk (en is het meestal ook) maar op sommige momenten kom je jezelf tegen,maar dat..maakt mij wel een vechtersbaas

Vandaag  (14 April) samen met Toyota Nederland de NN Rotterdam Marathon gelopen in Estafette vorm in de ban van Play Unified van Special Olympics. De bedoeling was dat we 9km gingen lopen,maar ik  heb de vlag van Toyota en de rode vlag totaal niet gezien waardoor ik bij de 12km dacht “shit,ben verkeerd gelopen” ..ben toen doorgelopen en gewoon door gegaan want terug lopen had geen zin..waardoor ik de halve marathon heb gelopen. Tja,goede voorbereiding voor volgende week denken we dan maar.Enige nadeel was dat ik niet álles heb kunnen geven,puur door het enorme opletten waar ik de vlag zag bij het 21km punt zodat ik niet opnieuw het wisselpunt zou missen.Maar ach..we hebben weer een verhaal voor in de boeken.Dank jullie wel Toyota Nederland dat we met jullie mee mochten lopen! Ondanks dat ik niet alles heb kunnen geven toch nog een pr gelopen en enorm gelopen van alles en iedereen onderweg. Op naar volgend weekend!

(24 maart) Al heel lang stond deze run op mijn bucketlist,eigenlijk zou ik hem in 2019 al doen alleen door corona kon dat niet.Ik geef toe,de race was pittig. Er stond een harde wind en het regende hard waardoor over het strand rennen meer strijden was dan normaal,ik zag voor mij dat er veel mensen uitvielen..ze gingen wandelen of ze stopten écht,ook zag ik veel mensen vallen. De wind kwam bij ons zowel van voor als van de zijkant waardoor ik zelf ook bijna 3x onderuit ben gegaan omdat mijn voeten niet naar voren gingen maar naar de zijkant. Maar wat was de sfeer fantastisch ,écht een feestje! Ondanks het weer stonden er mensen aan de kant om ons aan te moedigen en ook was er gezellige muziek onderweg. Toch ben ik erg trots op mezelf,want..van de 2527 vrouwen ben ik 15e geworden. Het was een geslaagde race.Leuke gezellige mede hardlopers, elke km een km bord ,goede verzorging posten onderweg en niet te vergeten..sportdrank onderweg! Hoorde van mensen dat ze het soms chaotisch vonden en druk maar zelf heb ik het niet zo ervaren gelukkig.Bij dit soort wedstrijden is het meestal druk met mensen, en zoals ik het beleefde was alles goed aangegeven.Ook voor de supporters was het erg fijn, ze hadden plek om te zitten met goed uitzicht op de voorstart tot aan de start, ook hadden ze de optie om langs het circuit te staan om ons binnen te halen of ons aan de start toe te juichen.Over Egmond was ik al enthousiast , maar als we gaan kijken naar hoe het voor de supporters was geregeld was deze wedstrijd echt top! Waar in Egmond niemand naar binnen kon om wat te drinken of om te plassen was hier genoeg plek voor een onderkomen. En tja aan het weer is niets te doen, helaas hebben we daar nou eenmaal geen controle over.Dus deze run is zeker een aanrader!