Na ruim 5 jaar weer een keer 5km gelopen.Snot verkouden,totaal niet fit en amper kunnen trainen.Toch ging ik erin met veel zin,en had met mezelf afgesproken gewoon mijn best te doen en gewoon gaan voor die 20 minuten! Mijn oude tijd stond op 21 minuten.Mitch ging mij hazen,enorm dankbaar want na 1km was ik mijn teamgenoten al kwijt.Laatste kilometers hielp Mitch mij die finish over.Onder het lopen werd ik niet goed..begon weer te kokhalzen,echt uit mijn tenen kwam het..Voelde mijn hart tekeer gaan en werd heel benauwt.Mitch zei dat ik moest stoppen,maar ik zei “dit is normaal” (kokhalzen is normaal,maar de rest niet echt haha) . Op een gegeven moment zei Mitch “nog 400 meter,hoor je dat esmee? je ligt tweede vrouw!Er kan nog zoveel gebeuren,op mijn teken ga je alles geven”.Op zijn teken gaf ik alles wat ik nog had en dat maakte een tweede plaats bij de vrouwen en een pr. Niet de pr die ik gehoopt had,maar een pr is een pr.En nog misschien leuk om te weten..(sommige lachen er nog steeds om) ik vind, als je mee doet aan een wedstrijd moet je ook een medaille krijgen als aandenken.Dus,ik kwam die finish over en ik zag allemaal kinderen die mee hadden gedaan aan de kids run met een medaille, maar ik kreeg er geen! Ik ben naar de organisatie gegaan en gezegd "krijgen wij toevallig nog een medaille? Want ik ben net tweede geworden maar heb nog niets gekregen" waarop hun zeggen 'voor de kinderen hebben we die, maar er was meer animo dan we dachten dus hebben voor jullie een chocolade letter' ik dacht wat gebeurd me nou? Wat moet ik met een chocolade letter?Ik hoor je denken..opeten? Maar ik mag geen chocolade dus ik zei "Maar mevrouw, die kan ik niet in de prijzenkast leggen" waarop ze lachend zei 'volgendsmij hebben we er nog eentje over' .Dus eindstand..de medaille is binnen! En daar doen we het voor he 😉
Reactie plaatsen
Reacties